ต้นไม้ในป่า10

EPPO code---รหัส EPPO คือรหัสคอมพิวเตอร์ที่พัฒนาขึ้นสำหรับพืช แมลงศัตรูพืช (รวมถึงเชื้อโรค) ซึ่งมีความสำคัญในการเกษตรและการปกป้องพืช รหัสEPPOเป็นระบบการเข้ารหัสที่กลมกลืนกันซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่ออำนวยความสะดวกในการจัดการชื่อพืชและศัตรูพืชในฐานข้อมูลคอมพิวเตอร์ตลอดจนการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างระบบไอที
EPPO (2021) EPPO Global Database (พร้อมใช้งานออนไลน์) https://gd.eppo.int

ก้นบึ้ง/Uvaria microcarpa

ชื่อวิทยาศาสตร์---Uvaria microcarpa Champ. ex Benth.(1851)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/tro-1602903
---Uvaria badiiflora Hance.(1851)
---Uvaria macrophylla var. microcarpa (Champ. ex Benth.) Finet & Gagnep.(1906)
---Uvaria obovatifolia Hayata.(1913)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---ก้นบึ้ง (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) ;[CHINESE: Zǐ yù pán.];[PORTUGUESE: Uvária.];[THAI: Kon bueng (Northeastern).];[VIETNAM: Bù dẻ trườn.].
EPPO Code---UVAMC (Preferred name: Uvaria microcarpa.)
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---บังคลาเทศ ไหหนาน พม่า ไทย ลาว กัมพูชา เวียตนาม ศรีลังกา สุมาตรา ชวา บอร์เนียว ฟิลิปปินส์  หมู่เกาะอันดามัน นิวกินี นิโคบาร์ ซุนดาน้อย โซโลมอน
Uvaria microcarpa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงาหรือวงศ์น้อยหน่า (Annonaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย John George Champion (1815–1854) เป็นทหาร นักพฤกษศาสตร์และนักสำรวจขาวอังกฤษ จากอดีต George Bentham (1800-1884) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปี พ.ศ.2394
ที่อยู่อาศัย พบใน บังคลาเทศ ไหหนาน พม่า ไทย ลาว กัมพูชา เวียตนาม ศรีลังกา สุมาตรา ชวา บอร์เนียว ฟิลิปปินส์  หมู่เกาะอันดามัน นิวกินี นิโคบาร์ ซุนดาน้อย โซโลมอน เติบโตในป่าเปิดที่ระดับความสูง200 - 1,400 เมตร ในประเทศไทยพบในป่าดิบแล้งทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก ที่ระดับความสูง 200-400 เมตร  
ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็งเลื้อยพาดพันต้นไม้อื่นได้ไกล 8-12 เมตร กิ่งอ่อนมีขนรูปดาวสีเหลืองทองหนาแน่น กิ่งแก่สีดำเกลี้ยง ตามกิ่งมีใบหนาแน่น ใบรูปไข่กลับ กว้าง 8-12 ซม.ยาว 16-23 ซม.โคนใบเว้า ปลายใบแหลม ด้านบนสีเขียวเข้มเป็นมันด้านล่างสีเขียวนวล ตามเส้นกลางใบและ เส้นแขนงมีขนรูปดาวสีเหลืองทั้งสองด้าน ดอกออกเป็นช่อตามกิ่งตรงข้ามใบมี 2-9 ดอก สีแดงเข้ม ดอกบานขนาด 2 ซม.ผลกลุ่มมีผลย่อย 15-20 ผล แต่ละผลรูปรี กว้าง 1 ซม.ยาว 1.5-2 ซม.สุกสีเหลืองส้ม เมล็ดสีน้ำตาลเข้มหลายเมล็ด
ใช้ประโยชน์---พืชนี้เก็บเกี่ยวจากป่าและใช้ในท้องถิ่นเพื่อเป็นอาหารยาและเส้นใย
-ใช้กิน ผลสุกกินได้
-ใช้เป็นยา ส่วนที่ใช้ รากและใบ รากใช้เป็นยากล่อมประสาทเพื่อหยุดอาเจียนและรักษาโรคไขข้อ ใบใช้บรรเทาอาการปวดและลดอาการบวม
-อื่น ๆ เส้นใยที่ได้จากเปลือกใช้สำหรับทำกระสอบ
ระยะออกดอก/ติดผล---กรกฏาคม-ตุลาคม
ขยายพันธุ์--เมล็ด

กระเช้าถุงแดง/Aristolochia tagala

ชื่อวิทยาศาสตร์---Aristolochia tagala Cham.(1832)
ชื่อพ้อง---Has 5 Synonyms
---Basionym: Aristolochia acuminata Lam.(1783)
---Aristolochia angulosa Wall. ex Duch.(1864)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2651940
ชื่อสามัญ---Indian birthwort.
ชื่ออื่น---กระเช้าถุงแดง, กระเช้าผีมด, กระเช้ามด, กระเช้าสีดา (ภาคกลาง); ปุลิง (เชียงใหม่); หาบกะเชอ (ขอนแก่น) ;[ASSAMESE: Pan-pipuli, Beli-kol.];[CHINESE: Yin du ma dou ling, Chui guo ma dou ling, Luan ye ma dou ling, Luan ye lei gong teng.];[FRENCH: Aristoloche.];[INDIA: Valiya arayan, Mala arayan.];[INDONESIA: Kalayar (Sundanese); Ppuyan (Javanese); Kunit (Sulawesi); Puyan, Prajon (Javanese).];[MALAYSIA: Akar ketola hutan, Akar petola hutan (Peninsular); Akar ara bukit.];[PHILIPPINES: Timbangan (Tagalog); Goan-goan (Bisaya); Nagerus (Iloko).];[TELUGU: Nallayishwari.];[THAI: Krachao thung daeng, Krachao phi mot, Krachao mot, Krachao sida (Central); Pu ling (Chiang Mai); Hap ka choe (Khon Kaen).];[VIETNAM: Dây khố rách, Phòng kỷ, Sơn dịch, Thiên tiên đằng.].
EPPO Code---ARPSS (Preferred name: Aristolochia sp.)
ชื่อวงศ์---ARISTOLOCHIACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อนุทวีปอินเดีย พม่า ไทย กัมพูชา เวียตนาม มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ ตอนเหนือของออสเตรเลีย
Aristolochia tagala เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ไก่ฟ้า (Aristolochiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Adelbert von Chamisso (1781–1838) เป็นกวีและนักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมันในปี พ.ศ.2375

ที่อยู่อาศัย มีการกระจายอย่างกว้างขวางจากหิมาลัยไปยังศรีลังกาผ่านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (รวมถึงพม่า, อินโดจีน,อินโดนีเซีย)และจีนไปยังโอเชียเนีย (รวมถึงMalesiaทั้งหมด, หมู่เกาะโซโลมอนและควีนส์แลนด์ในออสเตรเลีย) เติบโตในป่าเปิดและป่าทึบเปิดโล่ง ที่ระดับความสูง  800-1,350 เมตร ในประเทศไทยพบทุกภาค ขึ้นตามป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณ ป่าดิบแล้ง และชายป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 1,050 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเลื้อยลำต้นเกลี้ยง เลื้อยได้ไกล 4-10 (20) เมตร ใบเป็นใบเดี่ยวเรียงสลับรูปหัวใจแผ่นใบกว้าง 3-5 ซม.ยาว 8-20 ซม.โคนใบเว้าเป็นรูปหัวใจปลายใบแหลมขอบใบเรียบ ดอก ออกเป็นช่อสั้นตามซอกใบ ช่อละ 1-4 ดอก ทยอยบานทีละดอก มีขนประปรายทั่วไปและมักมีกลิ่นหอมเอียน ดอกย่อยเป็นท่อยาวโค้งส่วนโคนป่องกลีบดอกชั้นเดียวผลเป็นผลแห้งรูปกระเช้าป้อมมีสันตื้นๆ เมื่อแก่จัดจะแยกเป็น 6 เสี่ยงก้านผลแยกเป็นระยางค์ 6 เส้นยาว 12.5-6 ซม. เมล็ดข้างในรูป สามเหลี่ยมสีน้ำตาลอ่อนมีปีก กว้าง 7-8 มม.ยาว 5-8 มม.ด้านหนึ่งผิวเรียบอีกด้านหนึ่งมีตุ่มขนาดเล็กกระจัดกระจายอยู่ห่าง ๆ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบดินร่วนอุดมสมบูรณ์ แสงแดดจัดหรือร่มเงาบางส่วน สามารถอยู่ในพื้นที่อากาศหนาวเย็น ดอกไม้ของพืชหลายชนิดในสกุลนี้ก่อให้เกิดกับดักที่ซับซ้อนสำหรับแมลงผสมเกสร
ใช้ประโยชน์---บางครั้งพืชถูกรวบรวมมาจากป่าเพื่อใช้เป็นยาในท้องถิ่น
-ใช้เป็นยา ต้นใช้กินเป็นยาบำรุงธาตุ รากใช้เป็นยาชูกำลังขับลม ใบ นำมาเผาให้ร้อน แล้ววางนาบไว้ตาม แขนหรือหน้าท้อง แก้ปวดบวม ตำให้ละเอียด พอกภายนอก แก้โรคผิวหนัง ลดไข้
-ใช้ปลูกประดับ ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับและใช้เป็นอาหารเลี้ยงผีเสื้อได้[
รู้จักอันตราย---สายพันธุ์นี้มีกรด aristolochic ซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่ามีผลข้างเคียงที่เป็นพิษในปริมาณที่มากขึ้น อาการพิษเฉียบพลัน ได้แก่อัตราการหายใจเพิ่มขึ้น, ataxia (โรคความเสื่อมของระบบประสาท การขาดการควบคุมกล้ามเนื้อ), และการขยายตัวของหลอดเลือด ผลกระทบระยะสั้นเป็นพิษเรื้อรัง ได้แก่ ความเป็นพิษต่อตับความเสียหายของไต  ความผิดปกติของเลือด
ระยะออกดอก---เดือนเมษายน
ขยายพันธุ์--- เพาะเมล็ดและปักชำกิ่ง

กระเช้าถุงทอง/Aristolochia pothieri

ชื่อวิทยาศาสตร์---Aristolochia pothieri Pierre ex Lecomte.(1909)
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2651798
ชื่อสามัญ--None (Not recorded)
ชื่ออื่น---กระเช้าถุงทอง(ภาคกลาง) ; [THAI: Krachao thung thong (Central).]
EPPO Code---ARPSS (Preferred name: Aristolochia sp.)
ชื่อวงศ์---ARISTOLOCHIACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินโดจีน
Aristolochia pothieri เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ไก่ฟ้า (Aristolochiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Jean Baptiste Louis Pierre (1833-1905) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส จากอดีต Paul Henri Lecomte (1856–1934) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส ในปี พ.ศ.2452

ที่อยู่อาศัย พบขึ้นกระจายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในภูมิภาคอินโดจีน ในประเทศไทยมีการกระจายตั้งแต่ภาคเหนือลงมาจนถึงภาคใต้ตอนบน พบได้ตามป่าผลัดใบ ชายป่าดิบและทุ่งหญ้า และบริเวณเขาหินปูน ที่ระดับความสูง 100-400 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาล้มลุก ทอดเลื้อยไปตามพื้นและเกี่ยวพันต้นไม้อื่น ลำต้นมีขนละเอียด ใบเดี่ยวเรียงสลับ รูปไข่กว้าง ขอบใบเรียบ หรือหยักเว้าเล็กน้อยเป็น 3 แฉก กว้าง12-14 ซม.ยาว11-12 ซม.ฐานใบเว้าลึกรูปหัวใจ ปลายใบแหลมมีขนกระจายทั้งสองด้าน เส้นโคนใบข้างละ 1 เส้น .ก้านใบยาว 3.5-5.2 ซม.ดอกออกเป็นกระจุกที่ซอกใบมี 8-20 ดอก ช่อดอกมักแยกแขนง ยาว 6 ซม. ใบประดับรูปไข่ ยาวประมาณ 1 มม. ก้านดอกยาว 6-7 มม.ดอกสีเขียวแกมน้ำตาลหรือสีม่วงแกมน้ำตาล ยาวประมาณ 3-4 ซม. รูปร่างคล้ายหลอดยาว โคนเป็นกระเปาะ ส่วนปลายแผ่แบน ด้านนอกมีขนสั้นๆ ผลอ่อนสีเขียวรูปไข่กว้าง มี 6 สัน ยาว 4-4.5 ซม. ก้านผลยาว 3-6 ซม. เมื่อแก่แห้งแล้วแตก เป็นรูปกระเช้า สีน้ำตาล เมล็ดรูปสามเหลี่ยม ยาว 7-8 มม.รวมปีก มีตุ่มด้านเดียว
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่มีแสงแดดจัดถึงรำไร ดินร่วนอุดมสมบูรณ์และมีการระบายน้ำดี อัตราการเจริญเติบโต ปานกลาง
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ส่วนที่ใช้ หัวใต้ดิน, ใบ -หัวใต้ดิน ฝานเป็นแว่นบางๆ ต้มน้ำดื่ม บำรุงร่างกาย เชื่อว่าเป็นยาอายุวัฒนะและคงกระพัน-ใบ ตำเป็นยาพอกภายนอก เช่นพอกศีรษะลดไข้ พอกแก้โรคผิวหนังบางชนิด หรือนำใบมาเผาไฟให้ร้อนแล้ววางนาบบนท้องหรือแขนขาที่บวม แก้อาการบวม
-ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับ ปลูกเป็นซุ้มไม้เลื้อยและปลูกเพื่อเป็นอาหารสำหรับตัวอ่อนของผีเสื้อ
รู้จักอันตราย---สายพันธุ์นี้มีกรด aristolochic ซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่ามีผลข้างเคียงที่เป็นพิษในปริมาณที่มากขึ้น อาการพิษเฉียบพลัน ได้แก่อัตราการหายใจเพิ่มขึ้น, ataxia (โรคความเสื่อมของระบบประสาท การขาดการควบคุมกล้ามเนื้อ), และการขยายตัวของหลอดเลือด ผลกระทบระยะสั้นเป็นพิษเรื้อรัง ได้แก่ ความเป็นพิษต่อตับความเสียหายของไต  ความผิดปกติของเลือด
ระยะออกดอก/ติดผล---
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ดและปักชำกิ่ง

กระเช้านกเล็ก/Aristolochia kerrii

ชื่อวิทยาศาสตร์---Aristolochia kerrii Craib.(1911)
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2651540
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---กระเช้านกเล็ก, กระเช้าปากเป็ด (ภาคเหนือ), เครือไก่น้อย (เชียงใหม่) ;[THAI: Krachao pak pet (Northern); Khruea kai noi (Chiang Mai); Krachao nok lek.].
EPPO Code--- ARPSS (Preferred name: Aristolochia sp.)
ชื่อวงศ์---ARISTOLOCHIACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ประเทศไทย
Aristolochia kerrii เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ไก่ฟ้า (Aristolochiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Grant Craib (1882–1933) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปี พ.ศ.2454
ที่อยู่อาศัย ไม้เถาเลื้อยถิ่นเดียว พบเฉพาะในประเทศไทย พบมากทางภาคเหนือและภาคตะวันตกเฉียงใต้ พบกระจายห่างๆ ทางภาคตะวันออก ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคใต้จนถึงจังหวัดสุราฎร์ธานี ขึ้นตามที่โล่งในป่าเบญจพรรณ ป่าดิบเขา ตามป่าละเมาะและชายป่าดิบ หรือบนเขาหินปูนที่ค่อนข้างชุ่มชื้น ที่ระดับความสูง 500-1,370 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยขนาดเล็ก ลำต้นเกลี้ยง ใบเดี่ยวออกสลับรูปไข่แกมรูปหอกค่อนไปทางสามเหลี่ยม ขนาด กว้าง 4.5-6.6 ซม.ยาว 5.2-7.4 ซม.ปลายใบแหลม ฐานใบเว้าเป็นรูปหัวใจ ขอบใบเรียบ แผ่นใบด้านบนเรียบด้านล่างมีขนอ่อนนุ่มปกคลุม ดอกออกเป็นกลุ่มตามซอกใบมีเพียง 1-2 หรือ 3 ดอกดอกย่อยโค้งงอ ยาว1.5-2 ซม.โคนเป็นกระเปาะปลายแผ่แขนงอออกเป็นจงอย ด้านนอกสีม่วงเข้มด้านในสีครีมผล รูปไข่ กว้าง 1.6-1.8 ซม.ยาว 1.8-2.2 ซม.ก้านผลยาว 1.8-2.2 ซม.แก่แล้วแตกเป็นรูปกระเช้า เมล็ดรูปไข่กลับ แบน ไม่มีปีก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบดินร่วนอุดมสมบูรณ์ แสงแดดจัดหรือร่มเงาบางส่วน
ประโยชน์---ยังไม่มีรายงานการวิจัย
รู้จักอันตราย---สายพันธุ์นี้มีกรด aristolochic ซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่ามีผลข้างเคียงที่เป็นพิษในปริมาณที่มากขึ้น อาการพิษเฉียบพลัน ได้แก่อัตราการหายใจเพิ่มขึ้น, ataxia (โรคความเสื่อมของระบบประสาท การขาดการควบคุมกล้ามเนื้อ), และการขยายตัวของหลอดเลือด ผลกระทบระยะสั้นเป็นพิษเรื้อรัง ได้แก่ ความเป็นพิษต่อตับความเสียหายของไต  ความผิดปกติของเลือด
สถานภาพ---พืชถิ่นเดียว (endemic)
ระยะออกดอก/ติดผล---ตุลาคม-ธันวาคม/พฤศจิกายน-มกราคม
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ดและปักชำกิ่ง

กระเช้าผีมด/Hydnophytum formicarum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Hydnophytum formicarum Jack.(1823)
ชื่อพ้อง---Has 18 Synonyms.See all The Plant List    
---Hydnophytum blumei Becc.(1884)      
---Hydnophytum borneense Becc.(1884)  
---Hydnophytum montanum Blume.(1826)   
---Lasiostoma formicarum (Jack) Spreng.(1824)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-100941
ชื่อสามัญ---Baboon's Head, Ant Plant, Ant-house plant.
ชื่ออื่น---กระเช้าผีมด (สุราษฎร์ธานี); ดาลูปูตาลิมา (มาเลย์-ภาคใต้); ปุมเป้า (ตราด); ร้อยรู (ปัตตานี); หัวร้อยรู (ภาคกลาง) ;[CAMBODIA: Suot damri (Central Khmer).];[CHINESE: Hua roi ru.];[INDONESIA: Urek-urek polo (Javanese); Sarang semut (Malay).];[MALAYSIA: Dedalu api laut, Kepala berok, Hempedal itek (Peninsular); Hempedu Beruang, Raja Satung (Kedah); Kepala Beruk, Sarang Semut (Malay).];[PHILIPPINES: Banghai (Bisaya).];[THAI: Krachao phi mot (surat thani); Da-lu-pu-ta-li-ma (Malay-Peninsular); Pum pao (Trat); Roi ru (Pattani); Hua roi ruu (Central).];[VIETNAM: Cây Bí Kỳ Nam.].
EPPO Code---HDOFO (Preferred name: Hydnophytum formicarum.)
ชื่อวงศ์---RUBIACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--หมู่เกาะอันดามัน, เมียนมาร์, กัมพูชา, เวียดนาม, ไทย, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์, นิวกินี, ฟิจิ, ออสเตรเลีย
Hydnophytum formicarum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เข็ม (Rubiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Jack (1795–1822) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตในปี พ.ศ.2366

ที่อยู่อาศัย สกุล Hydnophytum Jack เป็นหนึ่งในสกุลพืช myrmecophyte (พืชที่อาศัยอยู่ร่วมกันกับอาณานิคมของมด)  ในจำนวน 5 สกุลของวงศ์ Rubiaceae มีประมาณ 50 ชนิด พบที่หมู่เกาะอันดามันของอินเดีย เมียนมาร์ กัมพูชา เวียดนาม มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ ฟิจิ และแหลมยอร์กในออสเตรเลีย พบมากในนิวกินี ในประเทศไทยพบชนิดเดียว คือ H.formicarum ส่วนมากพบทางภาคใต้ และภาคตะวันออกเฉียงใต้ ขึ้นตามคบไม้ในป่าดิบชื้น ป่าชายหาด และป่าพรุน้ำจืด ที่ระดับความสูงถึง 1,000 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มอิงอาศัยต้นไม้อื่น ลำต้นสูง 30-60 ซม.ลักษณะโคนต้นป่องออกเป็นหัวกลมป้อม ผิวด้านนอกหยักเป็นลอนคลื่นสีน้ำตาลอมเทาเป็นมัน เนื้ออวบน้ำหนา ภายในเป็นโพรงและมีช่องทะลุติดต่อกันเป็นที่อาศัยของมดและสัตว์หลายชนิดใบเป็นใบเดี่ยวแผ่นใบหนารูปรีถึงรูปขอบขนานแกมไข่กลับ ขนาด -7 ซม.ยาว 4-15 ซม.สีเขียวอ่อนถึงเขียวคล้ำ หูใบอยู่ระหว่างก้านใบ ดอก เดี่ยวแต่มักออกรวมเป็นกระจุก 2-5 ดอกดอกขนาดเล็กรูปดอกเข็มสีขาวไม่มีก้านขนาด 0.2-0.4 ซม.ผลแบบผลมีเนื้อรูป ทรงรีถึงไข่กลับขนาด 0.3-0.4 x 0.5-0.7 สีเขียว สุกสีส้มถึงแดงฉ่ำน้ำเมล็ดแข็งมี2เมล็ด ยาวประมาณ 5 มม.
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ;-หัวร้อยรู จัดอยู่ในตำรับยา "พิกัดมหากาฬทั้ง 5" ซึ่งประกอบไปด้วย หัวร้อยรู หัวถั่วพู หัวกระเช้าผีมด มหากาฬใหญ่ และมหากาฬนกยูง โดยมีสรรพคุณช่วยดับพิษร้อน แก้พิษไข้ ถอนพิษไข้ ไข้กาฬ ประดงผื่นคัน แก้พิษอักเสบ ช้ำบวม น้ำเหลืองเสีย ;-น้ำต้มจากหัวมีสรรพคุณแก้ตับและลำไส้อักเสบ ใช้เป็นยาแก้พิษประดงหรืออาการของโรคผิวหนังที่มีผื่นคันเป็นเม็ดขึ้นคล้ายผด มีอาการคันมาก และมักมีไข้ร่วมด้วยเสมอ ;-ต้น ตำกิน ถ่ายพยาธิ บำรุงหัวใจ แก้พิษในกระดูก แก้ปวดเข่า และผสมกับ ยาชุดรักษาโรคเบาหวาน
สถานภาพ---ระบุว่าใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่งในเวียดนามและสิงคโปร์ อาจหายากในอินเดียด้วย
ระยะออกดอก/ติดผล---กุมภาพันธ์-พฤษภาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด แยกกอ

กระดังงาจีน/Artabotrys hexapetalus

ชื่อวิทยาศาสตร์---Artabotrys hexapetalus (L.f.) Bhandari.(1965)
ชื่อพ้อง---Has 18 Synonyms
---Basionym: Annona hexapetala L.f.(1781)
---Artabotrys odoratissimus R.Br.(1819)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2653287
ชื่อสามัญ---Climbing Ylang -Ylang, Ylang Ylang Vine, Climbing lang-lang, Tail grape.
ชื่ออื่น---กระดังงาจีน, การเวก (ภาคกลาง); สะบันงาเครือ, สะบันงาจีน (ภาคเหนือ) ;[ASSAMESE: Kothali-champa.];[BENGALI: Kanthalichampa.];[CHINESE: Yīng zhǎo huā.];[FRENCH: Coq du levant, Coque du levant, Ylang-ylang grimpant.];[HINDI: Hari champa, Madanmast, Manorangini.];[KANNADA: Kandali sampige, Manoranjanihu balli.];[MALAYSIA: Kenanga Bengkok (Malay).];[MARATHI: Hirva chapha.];[PORTUGUESE: Falso-ilangue-ilangue.];[SANSKRIT: Harachampaka.];[SPANISH: Ilan-Ilán trepador.];[TAMIL: Manoranidam, Manoranjitham.];[THAI: Kradang nga chin, Karawek (Central); Saban nga khruea, Saban nga chin (Northern).].
EPPO Code--- BTBHE (Preferred name: Artabotrys hexapetalus.)
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย จีนตอนใต้ ถึง ชวา
Artabotrys hexapetalus เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงาหรือวงศ์น้อยหน่า (Annonaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carolus Linnaeus the Younger (1741–1783) นักธรรมชาติวิทยาชาวสวีเดนลูกชายของCarl Linnaeusและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Madan Mal Bhandari (born-1929) นักพฤกษศาสตร์ชาวอินเดียในปีพ.ศ.2508
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในศรีลังกา อินเดียตอนใต้ บังคลาเทศ เมียนมาร์ จีน ไต้หวัน พบที่ระดับความสูง 100-300 เมตร ลักษณะทั่วไปคล้ายกับ A. siamensis Miq.แต่เป็นพรรณไม้จากต่างประเทศ ดอกใหญ่กว่า สีเข้มกว่าและออกดอกดกกว่า
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยเนื้อแข็งอายุหลายปี เลื้อยได้ไกล 10-15 เมตร ลำต้นมีช่องอากาศ มักมีหนามยาว 2-4 ซม.ตามกิ่งและยอดไม่มีขนหรือมีขนประปราย ใบเรียงเวียน รูปขอบขนาน ยาว 6-25 ซม.แผ่นใบด้านล่างมีขนละเอียดตามเส้นกลางใบ ใบแข็งหนาสีเขียวเข้มเป็นมัน  ช่อดอกมี 1-3 ดอก สีเหลือง กลีบดอกรูปรีปลายแหลม มี 6 กลีบ แข็งหนา เรียงเป็น 2 ชั้น ชั้นละ 3 กลีบ กลีบด้านในเล็กกว่าด้านนอก ดอกบานขนาด 5-7 ซม.ส่วนโคนก้านดอกแบนและโค้งคล้ายตะขอใช้เกาะพยุงลำต้น ผลเป็นผลกลุ่มมีผลย่อย 4-15 ผล รูปรีกว้าง ยาว 2.5-4 ซม. ก้านสั้นหรือไม่มีก้าน ปลายมีติ่งแหลม ผลอ่อนสีเขียว ผลแก่สีเหลือง แต่ละผลมี 1-2 เมล็ด เมล็ดยาว 1.5-2 ซม.ดอกบานวันเดียวร่วงหอมตลอดวันและแรงขึ้นตอนช่วงพลบค่ำ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบแดดจัดหรือร่มรำไร ขึ้นได้ในดินทุกชนิด ต้องการน้ำปานกลาง
ใช้ประโยชน์ ---ดอกมีกลิ่นหอมใช้ทำน้ำหอมและใส่ในใบชา
-ใช้เป็นยา ผลมีสรรพคุณรักษาโรคผิวหนัง
-ใช้ปลูกประดับ ปลูกเป็นไม้ประดับซุ้ม ทั่วไปในเขตร้อน ซุ้มไม้ในกรุงเทพฯตามที่จอดรถประจำทางจะเป็นกระดังงาจีน แต่มักจะเรียกกันว่าการเวก
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์--- เพาะเมล็ด ปักชำ ตอนกิ่ง

กระดูกกบ/Hymenopyramis brachiata

ภาพประกอบเพื่อการศึกษา--- Photo: http://crassa.cocolog-nifty.com/blog/2014/10/hymenopyramis-b.html
ชื่อวิทยาศาสตร์---Hymenopyramis brachiata Wall. ex Griff.(1843)
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-101269
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---กระดูกกบ, กระพัดแม่ม่าย, กระดูกแตก (ภาคกลาง), กงกาง(เชียงใหม่-พิษณุโลก),  กงกางเครือ(ภาคกลาง-นครราชสีมา), กงเกง, ขงเข็ง, ขาเปีย, จะก๊า, จ๊าเปื๋อย, ตีนตั่งลม(ภาคเหนือ), ควายแก่ร้องไห้, เปื๋อยเครือ(นครราชสีมา), คอแร้ว(ประจวบคีรีขันธ์), เครือขาเปีย(แพร่), โกงกาง(สระบุรี) ;[THAI: Kraduk kop, Kra phat mae mai, Kraduk taek (Central); Kong kang (Chiang Rai, Phitsanulok); Kong kang khruea (Central, Nakhon Ratchasima); Kong keng, Khong kheng, Kha pia, Chaka, Ccha pueai, Tin tang lom (Northern); Khwai kae rong hai, Pueai khruea (Nakhon Ratchasima); Kho raeo (Prachuap Khiri Khan); Khruea kha pia (Phrae); Kong kang (Saraburi).].
EPPO Code--- 1LAMF (Preferred name: Lamiaceae.)
ชื่อวงศ์---LAMIACEAE (LABIATAE)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย ศรีลังกา พม่า อินโดจีน
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล Hymenopyramis อาจเป็นตัวแทนของรูปร่างนี้ Hymeno = membrane  + pyramis=กรวย
Hymenopyramis brachiata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระเพรา (Lamiaceae หรือ Labiatae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nathaniel Wallich (1786–1854) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวเดนมาร์ก จากอดีต William Griffith (1810–1845) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปี พ.ศ.2386
ที่อยู่อาศัย พบการกระจายพันธุ์ในอินเดีย ศรีลังกา พม่า และภูมิภาคอินโดจีน ในประเทศไทยพบในภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคตะวันตกเฉียงใต้ ตามป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณและป่าดิบแล้ง
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มรอเลื้อย สูงถึง 4 เมตร โคนต้นมีหนามแข็ง กิ่งอ่อนเป็นสันเหลี่ยมมีขนละเอียดสั้น ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูป วงรี กว้าง 2.5-8 ซม. ยาว 5-12 ซม.แผ่นใบบาง มีขนทั้งสองด้าน  ดอกช่อ แบบช่อแยกแขนง ออกดอกที่ซอกใบ และปลายกิ่ง ออกดอกย่อยขนาดเล็กจำนวนมาก  มีกลีบเลี้ยง 4 กลีบ โคนติดกันเป็นรูปถ้วยขนาดเล็ก กลีบดอก 4 กลีบสีขาว ขนาดเล็กมาก โคนติดกันเป็นรูปกรวย ปลายแยกเล็กน้อย ผลสด รูปค่อนข้างกลม มีกลีบเลี้ยงที่ขยายใหญ่ เชื่อมติดกันเป็นถุงสี่เหลี่ยมหุ้ม
ใช้ประโบชน์---ใช้เป็นยา เปลือกต้นหรือแก่น ต้มน้ำแก้โรคไตพิการ
ระยะออกดอก/ติดผล---
ขยายพันธุ์---เมล็ด

กระเพาะปลา/Finlaysonia manitima

ชื่อวิทยาศาสตร์---Finlaysonia obovata Wall.(1831)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.
---Finlaysonia maritima Backer ex K.Heyne.(1927)
---Tabernaemontana cirrhosa Blanco.(1837)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2812950
ชื่อสามัญ---Finlayson’s Creepe, Finlaysonia.
ชื่ออื่น---กระเพาะปลา (ภาคกลาง) ;[INDIA: Lata Rai (Odia).];[MALAYSIA: Daun Korpo Laki-laki, Pilir Kambing, Kalak Kambing, Pepanjat (Malay).];[SINGAPORE: Kalak Kambing (Malay).];[THAI: Kra pho pla (Chanthaburi).];[VIETNAM: Dây mủ.].
EPPO Code---FNYOB (Preferred name: Finlaysonia obovata.)
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย ศรีลังกา พม่า กัมพูชา ไทย มาเลเซีย สิงคโปร์ บรูไนและอินโดนีเซีย
Finlaysonia obovata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด Apocynaceae และอยู่ในวงศ์ย่อยนมตำเลีย (Asclepiadoideae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nathaniel Wolff Wallich (1786–1854) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวเดนมาร์กในปี พ.ศ.2374

ที่อยู่อาศัย พบใน อินเดีย ศรีลังกา พม่า กัมพูชา ไทย มาเลเซีย สิงคโปร์ บรูไนและอินโดนีเซียพบขึ้นทั่วไปตามป่าชายเลน โดยเฉพาะบริเวณริมชายฝั่ง
ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็งเลื้อยเกาะพันต้นไม้อื่น ลำต้นเรียบเกลี้ยง เลื้อยได้ไกลถึง 5 เมตร ส่วนต่างๆมีน้ำยางสีขาวคล้ายน้ำนม เถาและใบสีเขียวอ่อนถึงสีแดงอมม่วง ใบเดี่ยวเรียงตรงข้าม รูปไข่กลับถึงรูปรี ขนาดกว้าง 2- 5 ซม.ยาว 6-12 ซม.โคนใบรูปลิ่มปลายใบมนเป็นติ่งแหลมสั้น เนื้อใบหนากึ่งอวบน้ำ ผิวใบเกลี้ยงถึงมีขนสั้นนุ่ม ด้านบนสีเขียวเข้มเป็นมันวาว ด้านล่างสีซีดกว่าดอก แบบช่อกระจุก แตกแขนงแบบสองหรือสามง่าม แขนงของช่อและก้านดอกอวบหนา สีม่วงแดงมีขนปกคลุม ดอกย่อยขนาดเล็กรูปกงล้อสีม่วงอมชมพู ขอบขาว ดอกบานขนาด 1-1.7 ซม.มีกลิ่นเหม็น กลีบเลี้ยง 5 กลีบขนาดเล็กมีขนยาวเส้าเกสรรูปมงกุฏสีขาว ผลเป็นผลคู่ แบบแตกแนวเดียว ขนาดใหญ่รูปไข่โป่งข้างเดียว ปลายแหลมและม้วนงอ ขนาดกว้าง 3-4 ซม.ยาว 4-6 ซม. ฝักมีสันตามแนวยาวคล้ายครีบและมีสันเล็กๆแทรกหลายสัน ด้านบนสีม่วงอมชมพู ด้านล่างสีเขียว เมล็ดจำนวนมาก รูปไข่มีขนเป็นพู่ที่ปลาย
การใช้ประโยชน์---ใช้กิน ใบอ่อน รับประทานสด หรือเป็นผักร่วมในสลัด
-ใช้เป็นยา ในอินเดีย พืชใช้ในการรักษาโรคหอบหืด
ภัยคุกคาม---เนื่องจากคาดว่ามีพืชที่โตเต็มที่เหลือน้อยกว่า 50 ต้นในป่าโดยมีหลักฐานการเสื่อมถอยและการกระจายตัวของที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ ถูกวางไว้ในรายการแดงของพืชที่ถูกคุกคามของสิงคโปร์ ประเภท 'ใกล้สูญพันธุ์ขั้นวิกฤต'
สถานะการอนุรักษ์---CR-Critically Endangered-Red List of threatened plants of Singapore.
สถานะการอนุรักษ์---NE -Not Evaluated อนุกรมวิธานนี้ยังไม่ได้รับการประเมินสำหรับ IUCN Red List
ระยะออกดอก/ติดผล---ตุลาคม-ธันวาคม/พฤศจิกายน-ธันวาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด

กล้วยพังพอน/Uvaria hamiltonii

กล้วยมะสังก้านสั้น/Fissistigma latifolium var.latifolium

ชื่อวิทยาศาสตร์---Fissistigma latifolium (Dunal) Merr.(1919) var. latifolium
ชื่อพ้อง---No synonyms are record for this
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---กล้วยมะสังก้านสั้น (ทั่วไป) ;[CHINESE: Dà yè guā fù mù.];[MALAYSIA: Akar Rarak, Randau Rarak  (Iban); War Muan (Kelabit).];[THAI: Kluai ma sang kan san (General).]
EEPPO Code---FSGLA (Preferred name: Fissistigma latifolium.)
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---มาลายา สุมาตรา ชวา บอร์เนียว ฟิลิปปินส์ สุลาเวสี
Fissistigma latifolium เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงาหรือวงศ์น้อยหน่า (Annonaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Michel Félix Dunal (1789–1856) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศสและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Elmer Drew Merrill (1876–1956) นักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกัน ในปีพ.ศ.2462
ความหลากหลาย (Variety)ที่ยอมรับ 2 สายพันธุ์ได้แก่:
-Fissistigma latifolium var.latifolium
-Fissistigma latifolium var. ovoideum (King) J.Sinclair
(แสดงในที่นี้ 1 สายพันธุ์)
ที่อยู่อาศัย พบในมาลายา สุมาตรา ชวา บอร์เนียว ฟิลิปปินส์ สุลาเวสี ในประเทศไทยพบในป่าดิบเขาทางภาคเหนือและภาคตะวันตกเฉียงใต้ ที่ระดับความสูง 900-1,200 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็งเลื้อย พาดพันไม้อื่นได้ไกล 5-8 เมตร ลักษณะกิ่งแก่มีสีน้ำตาลเข้ม มีช่องอากาศมาก กิ่งอ่อนสีเขียว มีขนสีน้ำตาลปกคลุม ใบรูปขอบขนาน กว้าง 3-4 ซม.ยาว 9-12 ซม.โคนใบมน ปลายใบแหลม ใบหนา ใบด้านบนสีเขียวเข้ม และมีเส้นกลางใบเป็นร่อง ใบด้านล่างสีอ่อนกว่าขอบใบเรียบ ดอกเดี่ยวหรือออกเป็นกระจุก 1-2 ดอก ตามกิ่งบริเวณนอกซอกใบหรือตรงข้าม  ดอกสีน้ำตาลและมีกลิ่นหอมอ่อนๆ กลีบเลี้ยงสีน้ำตาลกลมป้อม กลีบดอกเรียงเป็น 2 ชั้น กลีบชั้นนอกรูปหอกมีขนคลุม กลีบบนกางออก กลีบชั้นในรูปหอกโคนกลีบกางจรดกัน เมื่อบานปลายกลีบกางแยกออก ผลเป็นผลกลุ่มมีจำนวน 4 ผล ผลย่อยติดอยู่บนแกน ก้านผลยาว 1 ซม.แต่ละผลกลมรีกว้าง 1 ซม.ยาว 1.5-1.7 ซม.ผิวผลมีขนอ่อนนุ่มคลุมอยู่
ใช้ประโยชน์---เป็นไม้ป่าที่ยังไม่มีการปลูกเลี้ยง
ระยะออกดอก---พฤศจิกายน-มกราคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด

กล้วยลิง/Fissistigma latifolium var. ovoideum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Fissistigma latifolium var. ovoideum (King) J. Sinclair.(1955)
ชื่อพ้อง---No synonyms are record for this name
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---กล้วยลิง, นมวัว (นครศรีธรรมราช);[THAI: Kluai ling, nom wua (Nakhon Si Thammarat).]
EPPO Code---FSGLA (Preferred name: Fissistigma latifolium.)
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE    
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---มาลายา สุมาตรา ชวา บอร์เนียว โมลุกกะ ฟิลิปปินส์ สุลาเวสี
Fissistigma latifolium var. ovoideum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงาหรือวงศ์น้อยหน่า (Annonaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย George King (1840–1909) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในอินเดียและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย James Sinclair (1913–1968) นักพฤกษศาสตร์ชาวสกอตแลนด์ ในปีพ.ศ.2498
ความหลากหลาย (Variety)ที่ยอมรับ 2 สายพันธุ์ได้แก่:
-Fissistigma latifolium var.latifolium
-Fissistigma latifolium var. ovoideum (King) J.Sinclair (1955)
(แสดงในที่นี้ 1 สายพันธุ์)
ที่อยู่อาศัยพบในมาลายา สุมาตรา ชวา บอร์เนียว โมลุกกะ ฟิลิปปินส์ สุลาเวสี ในประเทศไทย ขึ้นในป่าดิบชื้นทางภาคตะวันตกเฉียงใต้และภาคใต้ ที่ระดับความสูง 500-900 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็งเลื้อยพาดพันต้นไม้อื่นไปได้ไกล 8-12 เมตร เปลือกต้นสีน้ำตาล กิ่งอ่อนสีเขียวมีขนยาวสีน้ำตาลปกคลุมหนาแน่น ใบรูปขอบขนาน กว้าง 4-7 ซม.ยาว 11-20 ซม.โคนใบมนหรือเว้าเล็กน้อย ปลายใบแหลม ขอบใบเรียบ ใบหนา ด้านบนใบสีเขียวเข้ม ใบด้านล่างสีอ่อนกว่า ดอก ออกตรงข้ามใบหรือซอกใบใกล้ปลายยอด 1-3 ดอก ก้านดอกมีขนสีน้ำตาลปกคลุมหนาแน่น ดอกสีน้ำตาลแดง เมื่อบานเปลี่ยนเป็นสีชมพูมีกลิ่นหอมอ่อนๆ กลีบเลี้ยงสีเขียวนวลมีขนสีน้ำตาลคลุมอยู่ กลีบดอกหนาเรียงเป็น 2 ชั้น ปลายกลีบแยกจากกัน ผลเป็นผลกลุ่มมีผลย่อย 6-10 ผล ผลติดอยู่บนฐานตุ้มกลมผลรูปกลมรี ยาว 1.5-2 ซม.มีขนคลุมอยู่โดยรอบ
ระยะออกดอก---เดือน กรกฎาคม-เดือนกันยายน
ขยายพันธุ์---ด้วยการเพาะเมล็ด

กล้วยอ้ายพอน/Uvaria concava

กล้วยอีเห็น/ Uvaria dac

กวางดูถูก/Naravelia laurifolia

ชื่อวิทยาศาสตร์---Naravelia laurifolia Wall. ex Hook.f. & Thomson.(1855)
ชื่อพ้อง---This name is unresolved.According to the plant list.Naravelia laurifolia Wall. ex Hook. f. & Thomson is an unresolved name.
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2381403
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---กวางดูถูก, ดอกตาย, หลอกตาย (ปัตตานี); อุโซมาติ(มาเลย์-ปัตตานี) ;[THAI: Kwang du thuk (Pattani); Dok tai (Pattani); Lok tai (Pattani); U-so-ma-t (Malay-Pattani).];[VIETNAM: Bạch tu lá quế.]
EPPO Code---1RANF (Preferred name: Ranunculaceae.)
ชื่อวงศ์---RANUNCULACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย, กัมพูชา, ลาว, มาเลเซีย, พม่า, ฟิลิปปินส์, ไทย, เวียดนาม, ฟิลิปปินส์
Naravelia laurifolia เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์พวงแก้วกุดั่น (Ranunculaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nathaniel Wolff Wallich (1786–1854) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวเดนมาร์ก จากอดีต Sir Joseph Dalton Hooker (1817-1911) นักพฤกษศาสตร์นักชีววิทยาและศัลยแพทย์ชาวอังกฤษและ Thomas Thomson (1817 –1878) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปี พ.ศ.2398

ที่อยู่อาศัย พบในอินเดีย, กัมพูชา, ลาว, มาเลเซีย, พม่า, ไทย, เวียดนามและฟิลิปปินส์ ที่ระดับความสูงถึงประมาณ 800 เมตร ในประเทศไทยพบทุกภาค พบได้มากในป่าโปร่งทางภาคใต้และภาคอีสาน ขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น ที่โล่ง ที่ระดับความสูงใกล้ระดับน้ำทะเล จนถึงประมาณ 30 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยมีเนื้อไม้ ลำต้นเป็นเถาแข็งเลื้อยได้ไกล 2-6 เมตร ใบเป็นใบประกอบเรียงตรงข้าม มีใบย่อยคู่เดียว ใบย่อยรูปรีหรือรูปไข่ ยาว 7-17 ซม.มีรยางค์เป็นสายยาว ปลายแยกเป็น 3 เส้นอยู่ระหว่างคู่ใบย่อย ก้านใบประกอบยาว 4-6 ซม.ใบย่อยรูปไข่กว้าง 2-6 ซม.ยาว 5-10 ซม.โคนใบสอบมนปลายแหลม ขอบเรียบหรือหยักตื้นแผ่นใบหนาสีเขียวเข้ม ดอกออกเป็นช่อตามง่ามใบสีเหลืองอมเขียว ขนาดดอก 2-2.5 ซม.เป็นดอกสมบูรณ์เพศ รูปไข่หรือรูปรี กลีบรองดอก 5 กลีบสีเขียวแกมม่วง เกสรเพศผู้ไม่สมบูรณ์ ลักษณะคล้ายกลีบดอกมี 6-15 อัน เกสรเมียแยกกัน 11-16 อัน ผลแข็งรูปกระสวยมีขนสีขาวคลุมประปรายยาวประมาณ 1 ซม.มีขนสั้นนุ่ม ปลายผลมีเส้นยาวคล้ายแส้บิดโค้ง ยาว 3-4 ซม.มีขนยาวนุ่ม ยาว 3-4 มม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดตลอดวัน ขึ้นได้ในดินทั่วไป น้ำปานกลาง อัตราการเจริญเติบโตปานกลาง
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ใบแก้คัน เถา แก้พยาธิ แก้ประดง แก้ริดสีดวงจมูก แก้ไข้ แก้ฝีภายนอกและฝีภายในรากแก้ไข้ แก้โลหิตตีขึ้น ในเวียตนามใช้เถา รักษาอาการปวดไขข้อและเส้นเอ็น
-ใช้ปลูกประดับ ใช้ปลูกเป็นไม้เลื้อยได้ เป็นไม้ป่าหายากที่มีความสวยงาม
ระยะออกดอก/ติดผล---ตุลาคม-ธันวาคม/
ขยายพันธุ์---เมล็ด

กาคาบแก้ว/Dalechampia bidentata

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dalechampia bidentata Blume.(1826)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-55888
---Croton acerrimus Reinw. ex Blume.(1823.) [Invalid]
---Dalechampia bidentata var. yunnanensis Pax & K.Hoffm.(1919)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---กาคาบแก้ว (ทั่วไป) ;[CHINESE: Huang rong hua.];[THAI: Ka khap kaew.];[VIETNAM: Đề nguyên hai răng.].
EPPO Code---DAESS (Preferred name: Dalechampia sp.)
ชื่อวงศ์---EUPHORBIACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีนตอนใต้ พม่า ไทย อินโดนีเซีย
Dalechampia bidentata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์มะไฟ (Euphorbiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Ludwig von Blume. (1789–1862) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน-เนเธอร์แลนด์ในปี พ.ศ.2369

ที่อยู่อาศัย พบใน จีน (ยูนนาน), ลาว, พม่า, ไทย, อินโดนีเซีย (ชวา, สุมาตรา) เติบโตในป่าหินปูนหรือในหุบเขา ที่ระดับความสูง 400-1,500 เมตร ในประเทศไทย พบตามที่โล่งในป่าเปิด ในภาคกลางและภาคตะวันออก
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยเนื้ออ่อนเลื้อยได้ไกลถึง 10 เมตร ลำต้นมีขน หูใบรูปเคียว ใบจักลึกเป็น3แฉก หรือไม่มีแฉก ยาว4-18ซม.โคนใบรูปหัวใจ มีรยางค์รูปสามเหลี่มแคบ 1คู่ มีต่อมที่โคนใบ 2-3 อัน ขอบใบจักตื้น ก้านช่อดอกยาว 4-11 ซม.ช่อดอกออกเดี่ยว ๆ มีใบประดับ 1 คู่ ยาว  4-5  ซม.ปกคลุมดอกย่อย ผลแคปซูลทรงกลมแป้นขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1-1.4 ซม.ผิวเรียบ กลีบเลี้ยงติดผลยาว 18-25 มม.เมล็ดกลมมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 3-5 มม.มีจุดสีขาวและสีน้ำตาลแดง
ระยะออกดอก/ติดผล---มิถุนายน-ธันวาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด

สกุล Erycibe เป็นสกุลของพืชในวงศ์ Convolvulaceae มีประมาณ 75 ชนิด ส่วนมากพบในเอเชียเขตร้อน พบในหมู่เกาะอันดามัน ศรีลังกา อินเดีย รวมทั้งอัสสัม บังคลาเทศ เมียนมาร์ หิมาลัยตะวันออก จีนตอนใต้และตะวันออกเฉียงใต้ รวมทั้งไหหลำและไต้หวัน เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มาเลเซีย ปาปัวเซีย ออสเตรเลีย และ ประเทศญี่ปุ่น รวมทั้งหมู่เกาะริวกิว  ในประเทศไทยมีประมาณ 10 ชนิด

กาติด/Erycibe cochinchinensis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Erycibe cochinchinensis Gagnep.(1915)
---This name is unresolved.According to The Plant List. Erycibe cochinchinensis Gagnep. is an unresolved name.
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/ifn-61957
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---กาติด (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ), เถาสีผึ้ง (สระแก้ว); [THAI: Ka tit (Northeastern); Thao si phueng (Sa Kaeo).];[VIETNAM: Chân bìm nam bộ.].
EPPO Code---EYBSS (Preferred name: Erycibe sp.)
ชื่อวงศ์---CONVOLVULACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---พม่า ไทย กัมพูชา ลาว เวียดนาม
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล Erycibe มาจากภาษากรีก “erusibe”= เชื้อราเป็นวง อ้างอิงถึงเป็นวงขาวตามลักษณะดอกหรือสิ่งปกคลุมเป็นวง ๆ
Erycibe cochinchinensis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ผักบุ้ง (Convolvulaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Francois Gagnepain (1866-1952 )นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศสในปี พ.ศ.2458

ที่อยู่อาศัย พบใน พม่า ไทย กัมพูชา ลาว เวียดนาม
ลักษณะ เป็นไม้เถามีเนื้อไม้ ใบเดี่ยวเรียงสลับรูปใบหอก กว้าง 3-4.5 ซม.ยาว 9-13 ซม.ปลายใบแหลม โคนใบมน  แผ่นใบหนาคล้ายแผ่นหนัง ดอกออกแบบช่อกระจุก ออกตามต้น ยาว 2 ซม.กลีบเลี้ยง 5 กลีบสีเขียว มีขนสีน้ำตาล กลีบดอกมี 5 กลีบสีขาวนวลแกมเหลืองอ่อน ผลสดรูปรี ยาวได้ถึง 2 ซม.สีส้มแกมเหลือง
ระยะออกดอก/ติดผล---กุมภาพันธุ์-มีนาคม/เมษายน-พฤษภาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด  

กำปองน้อย/Clematis subumbellata

กำปองหลวง/Clematis buchananiana

กาฝากตีนปู/Viscum articulatum

กาฝากมหาปราบ/Helixanthera parasitica

ก๋าย/Artabotrys suaveolens

ชื่อวิทยาศาสตร์---Artabotrys suaveolens (Blume) Blume.(1830)
ชื่อพ้อง---Has 9 Synonyms
---Basionym: Unona suaveolens Blume.(1825)
---Artabotrys corniculatus Merr.(1918)
---Artabotrys rolfei S.Vidal.(1886)
---Unona corniculata Blanco.(1837)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2653370
ชื่อสามัญ---Fragrant tailgrape.
ชื่ออื่น---ก๋าย (นราธิวาส), อากาไก้ (มาเลย์-ปัตตานี) ;[CHINESE: Xiang ying zhao.];[INDIA: Manaranchitan (Tamil).];[MALAYALAM: Koluvaravalli.];[MALAYSIA: Akar Cenana, Akakai, Akar chenana, Akar larak.];[MYANMAR: Nga pye yin.];[PHILIPPINES: Susong Kalabau, Susong-damulag (Tag.), Bahai balangan (C. Bis.).];[THAI: Kai (Narathiwat); A-ka-kai (Malay-Pattani).].
EPPO Code---BTBSS (Preferred name: Artabotrys sp.)
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย พม่า ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์   
Artabotrys suaveolens เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงาหรือวงศ์น้อยหน่า (Annonaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Ludwig von Blume.(1789–1862) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน - เนเธอร์แลนด์และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Carl Ludwig von Blume.(1789–1862) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน - เนเธอร์แลนด์ในปีพ.ศ.2373                                                            

การเวกกระ/ Artabotrys aeneus

การเวกช่อ/Artabotrys multiflorus

การเวกน้ำ/Artabotrys oblanceolatus

การเวกใบใหญ่/Artabotrys  grandifolius

แก้วงามขำ/Hoya meliflua

ชื่อวิทยาศาสตร์---Hoya meliflua (Blanco) Merr.(1918)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.See all https://www.gbif.org/species/7311894
---Basionym: Stapelia meliflua Blanco.(1837)
ชื่อสามัญ---Hoya, Wax Plant, Porcelain Flower, Little fraterna, Waxplant, Waxvine, Waxflower.
ชื่ออื่น---แก้วงามขำ (ทั่วไป) ;[THAI: Kaew ngam kham (general).].
EPPO Code---HOYSS (Preferred name: Hoya sp.)
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---บอร์เนียว ฟิลิปปินส์
นิรุกติศาสตร์---ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'meliflua'มาจากคำภาษาละติน "mellis"= น้ำหวานและ "fluo"=ไหลโดยอ้างอิงถึงน้ำหวานที่อุดมสมบูรณ์ที่เปื้อนดอกไม้
Hoya meliflua เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด Apocynaceae และอยู่ในวงศ์ย่อยนมตำเลีย (Asclepiadoideae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Francisco Manuel Blanco (1778–1845) นักพฤกษศาสตร์ชาวสเปนและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Elmer Drew Merrill  (1876–1956) นักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกันในปีพ.ศ.2461
มีสายพันธุ์ย่อย (Subspecies) ที่ยอมรับ 4 สายพันธุ์คือ:
-Hoya meliflua subsp. breviora Kloppenb.(2018)
-Hoya meliflua subsp. escobinae Kloppenb., Conda, Buot & Pitargue.(2016)
-Hoya meliflua subsp. meliflua.(1918)
-Hoya meliflua subsp. taytayensis Kloppenb.(2018)
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในฟิลิปปินส์เป็นสายพันธุ์ของเถาวัลย์ Hoya เฉพาะถิ่นของฟิลิปปินส์ พบตามป่าดิบเขา ที่ระดับความสูง 1,000-1,400 เมตรจากระดับน้ำทะเล มันถูกอธิบายครั้งแรกในปี 1837 โดย Francisco Manuel Blanco บนเกาะลูซอน
ลักษณะ เป็นไม้เถาเลื้อยขนาดเล็กเลื้อยได้ไกลถึง 4 เมตร เถามีเนื้อเล็กน้อยเรียบเกลี้ยง ใบรูปไข่อวบน้ำสีเขียวเข้มเป็นมันดูสะอาดตา ขนาดใบ ยาว 9-13 ซม.กว้าง 5-6 ซม ก้านใบยาว 15-20 มม.ช่อดอกumbel แต่ละอันมี 10-20 ดอก สีชมพูถึงสีส้มแดง แต่บางครั้งก็เกือบจะเป็นสีขาว ดอกไม้มีน้ำหวาน 5 แห่งใกล้กับฐานของเสากลางซึ่งผลิตน้ำหวานสีเข้ม ซึ่งสร้างคราบสีเกาลัดในกลีบที่มีขนดก ตอนแรกดอกไม้มีกลิ่นแปลกๆ คล้ายกับกาวแต่ไม่แรงมาก แต่เมื่อดอกโตเต็มที่ กลิ่นจะเปลี่ยนหวานขึ้น กลิ่นจะเหมือนช็อกโกแลต ดอกบานขนาด1.5-2ซม.ปลายกลีบดอกลู่ไปข้างหลังและมีขนปกคลุม ดอกบานทนอยู่ได้นาน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบแสงจ้าแต่ไม่ชอบแสงแดดโดยตรง ปลูกภายนอกต้องกรองแสงแดดหรือมีร่มเงายามบ่าย ภายในจะต้องมีห้องที่สว่างพอสมควร วัสดุปลูกที่โปร่งเก็บความชื้นระบายน้ำและอากาศได้ดี อุณหภูมิอยู่ระหว่าง 20 ถึง 25 แต่ไม่ต่ำกว่า 10ºC
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับเป็นไม้เลื้อยขนาดเล็กหรือปลูกเป็นไม้กระถางแขวน
รู้จักอันตราย---เนื่องจากH.meliflua เป็นของครอบครัวAsclepiadaceaeจึงมีน้ำนมสีขาวขุ่นซึ่งอาจทำให้เกิดอาการระคายเคืองต่อผิวหนัง
ระยะออกดอก---เดือนกรกฏาคม-เดือนตุลาคม
ขยายพันธุ์--- ปักชำ

แก้วมือไว/Pterolobium integrum

ไก่ฟ้ายักษ์/Aristolochia grandiflora

ชื่อวิทยาศาสตร์---Aristolochia grandiflora Sw.(1788).
ชื่อพ้อง---Has 8 Synonyms
---Aristolochia gigas Lindl.(1842)
---Aristolochia gigas var. sturtevantii S.Watson.(1891)
---Aristolochia pichinchensis Pfeifer.(1977)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2651456
ชื่อสามัญ---Duckflower, Dutchman's Flower, Pelican- Flower, Poisonous hogweed, Swan flower, Dutchman's pipe, Hediondilla.
ชื่ออื่น---ไก่ฟ้ายักษ์, ไก่ฟ้าพญาลอ, ไก่ฟ้าใหญ่, นกกระทุง ;[BELIZ: Flor de pato (ดอกเป็ด).];[COLOMBIA: Chompipe, Guaco, Gueguecho.];[FRENCH: Aristoloche à grandes fleurs, Tue-cochon.];[GERMAN: Großblütige Pfeifenwinde.];[MEXICO: Moco de gueguecho.];[SPANISH: Aristoloquia, Alcatraz, Bonete de diablo, Bonete de fraile, Chompipona, Flor de pato, Gueguecho, Gueguecho de zope.];[SWEDISH: Pelikanpipranka.];[THAI: Kai fa yak, Kai fa phaya lqr, Kai fa yai, Nok ka thung.].
EPPO Code---ARPGR (Preferred name: Aristolochia grandiflora.)
ชื่อวงศ์---ARISTTOLOCHIACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---ปานามา, คอสตาริก้า, นิคารากัว, เอลซัลวาดอร์, ฮอนดูรัส, เบลิซ, กัวเตมาลา, เม็กซิโก, แคริเบียน, เวสต์อินดีส
Aristolochia grandiflora เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ไก่ฟ้า (Aristolochiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Olof Peter Swartz (1760–1818) นักพฤกษศาสตร์, นักชีววิทยาและนักอนุกรมวิธานชาวสวีเดนในปี พ.ศ.2331

ที่อยู่อาศัย พืชในเขตร้อนชื้นซึ่งพบได้ใน ปานามา คอสตาริก้า นิคารากัว เอลซัลวาดอร์ ฮอนดูรัส เบลิซ กัวเตมาลา เม็กซิโก แคริเบียน เวสต์อินดีส เติบโตในป่าใกล้ลำธารและลำห้วยที่ระดับความสูงถึง 600 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเลื้อยเนื้อแข็งขนาดใหญ่ เลื้อยได้ไกล 2-4 เมตร ลำต้นเกลี้ยง ใบรูปหัวใจแกมรูปขอบขนาน ขนาดของใบกว้าง6-10ซม.ยาว 9-15 ซม.ปลายใบแหลมโคนใบเว้าตื้นแผ่นใบสีเขียวเข้ม เส้นใบหลักสีเขียวอ่อน ดอก เดี่ยวออกตามซอกใบ ดอกตูมรูปร่างคล้ายนกขนาดใหญ่ กลีบรวมเชื่อมติดกัน โคนกลีบสีเขียวอมเหลืองอ่อน เชื่อมติดกันเป็นกระเปาะคล้ายลำตัวนก เมื่อดอกบานปลายกลีบสีม่วงแผ่บานออก ดอกสีเหลืองครีมมีลายตาข่ายสีม่วงแดง ขนาดดอกยาว 18-30 ซม.และมีหางที่มีความยาวสูงสุด 60 ซม.ดอกมีกลิ่นเหม็น ผลรูปทรงกระบอกเมื่อแก่แตกออก เมล็ดรูปสามเหลี่ยมแบน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่แสงแดดจัดหรือในที่ร่ม ชอบดินร่วนปนดินร่วนซุย ระบายน้ำดี ;-ดอกไม้หลายชนิดในสกุลนี้เป็นกับดักที่ซับซ้อนสำหรับแมลงผสมเกสร แมลงถูกล่อลวงไปยังบริเวณของดอกไม้ที่ไม่สามารถจับได้และเลื่อนลงมาที่ท่อไต - ขนที่ชี้ลงจะป้องกันไม่ให้มันปีนออกมา เมื่อออกดอกแล้วต้นจะยุบตัวประมาณ ๒ เดือน เพราะใช้พลังงานและอาหารสะสมไปเกือบหมด แล้วจึงค่อยฟื้นคืนเป็นปกติ
ใช้ประโยชน์---พืชที่เก็บเกี่ยวจากป่าและใช้ในการแพทย์แผนโบราณ
-ใช้เป็นยา ในโคลัมเบียใช้เพื่อรักษางูกัด และยังใช้เป็นยาปฏิชีวนะ
-ใช้ปลูกประดับได้รับการปลูกเป็นไม้ประดับ
-อื่น ๆสายพันธุ์นี้และสายพันธุ์อื่นของ Aristolochia ยังปลูกเป็นพืชอาหารสำหรับผีเสื้อหางแฉกเขตร้อน (Battus chalceusและParides erithalion.)
รู้จักอันตราย---มีรายงานว่ารากเป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางชนิด
ระยะออกดอก---เดือนธันวาคม-มีนาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำกิ่ง

ไกรกรัน/Jasminum annamense  subsp annamense

ชื่อวิทยาศาสตร์---Jasminum annamense Wernham subsp annamense
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:77170807-1
---Jasminum plumosum Kerr.(1938)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---ไกรกรัน ;[THAI: Krai-kran.].
EPPO Code---IASSS (Preferred name: Jasminum sp.)
ชื่อวงศ์---OLEACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--- ลาว ไทย เวียตนาม เป็นมะลิพื้นเมืองของไทย มีถิ่นกำเนิดอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Jasminum annamense เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะลิ (Oleaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Friedrich Martin Josef Welwitsch (1806–1872) นักสำรวจและนักพฤกษศาสตร์ชาวออสเตรียในปี พ.ศ.2454
มี3สายพันธุ์ย่อย (Subspecies)ได้แก่ ;-
-Jasminum annamense subsp. annamense
-Jasminum annamense subsp. glabrescens P.S.Green
-Jasminum annamense subsp. kerrii (G.S.Bhatn.) P.S.Green
(แสดงในหน้านี้ 1 สายพันธุ์)
ที่อยู่อาศัยพบใน ลาว ไทย เวียตนาม เป็นมะลิพื้นเมืองของไทย มีถิ่นกำเนิดอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยอายุหลายปี เลื้อยได้ไกล 3-6 เมตร ตามกิ่งก้านมีขนปกคลุมหนาแน่น ใบรูปไข่ยาว 8-12 ซม. ช่อดอกออกที่ปลายยอด ขนาด 5-8 ซม.สีขาวมีดอกย่อยจำนวนมากลักษณะเด่นคือมีกลีบเลี้ยงเรียวแหลมและยาว มาก ก้านช่อดอกยาวและมีขนปกคลุมหนาแน่นแต่ละต้นออกดอกในเวลาใกล้เคียงกัน ทยอยบานเพียงวันเดียวแล้วโรย ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆโชยไปไกลตลอดวัน และแรงขึ้นในช่วงพลบค่ำ ผลรูปไข่ ผิวผลเรียบเกลี้ยงสีเขียว เมื่อสุกจะกลายเป็นสีดำ และมีเมล็ดอยู่ภายใน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--- เป็นพรรณไม้ที่ให้ดอกดกและทนแล้ง สามารถปลูกได้คามพื้นราบทั่วไป เติบโตได้ดีในดินร่วนที่อุดมสมบูรณ์ ชอบแสงแดดแบบครึ่งวัน ต้องการน้ำในปริมาณปานกลาง
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ทำซุ้มให้เลื้อยขึ้นได้ แต่ต้องมีการตัดแต่งอยู่เสมอเนื่องจากมียอดเลื้อยยาวได้เร็ว นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ โดยให้ทอดเลื้อยไปตามแนวรั้วหรือบริเวณซุ้มประตู
ระยะออกดอก---เดือนพฤศจิกายน-ธันวาคม
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ดและปักชำกิ่ง

ขางครั่ง/Dunbaria bella

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dunbaria bella Prain.(1897)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:493523-1
---Dunbaria longeracemosa Craib.(1910)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---ขางครั่ง (ลำพูน), ดอกครั่ง (เชียงใหม่), เถาครั่ง (เลย). ; [THai: Khaang khrang (Lamphun)., Dok khrang (Chiang Mai).; Taow khrang (Loei).]
EPPO Code---DNBSS (Preferred name: Dunbaria sp.)
ชื่อวงศ์---FABACEAE (LEGUMINOSAE-PAPILIONOIDEAE)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---พม่า ไทย กัมพูชา ลาว เวียตนาม
Dunbaria bella เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ถั่ว (Fabaceae หรือ Leguminosae) วงศ์ย่อย ประดู่ (Papilionoideae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Sir David Prain (1857 –1944) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตในปี พ.ศ.2440

ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมือง พบใน พม่า ไทย กัมพูชา ลาว เวียตนาม
ลักษณะ เป็นไม้เถาล้มลุกเลื้อยพันต้นไม้อื่น ลำต้นกลม เถาอ่อนสีเขียว เถาแก่สีเขียวอมน้ำตาลเข้มยาวประมาณ 3-5 เมตร ลำต้นมีขนละเอีนดยาวประมาณ 1 มม.ใบประกอบขนนกแบบใบย่อย3ใบ ใบย่อยรูปรีแกมขอบขนาน กว้าง 1.5-5 ซม.ยาว 4-12 ซม.ปลายและโคนใบมน ก้านใบรวมยาว 1-2.9 ซม.แผ่นใบหนาเหนียวคล้ายแผ่นหนังนุ่ม หน้าใบและหลังใบมีขนละเอียดสั้น ๆ ปกคลุมหนาแน่น ขอบใบมีรอยหยักแบบขนครุย ดอก สีม่วงดำแกมเหลือง ดอกออกที่ตาข้างช่อดอกแบบช่อกระจะ ยาว 6 -14 ซม.ดอกย่อยรูปดอกถั่วขนาด 1-1.5 ซม.จำนวนมาก กลีบเลี้ยงโคนเชื่อมกัน ปลายกลีบแยก 5 กลีบ กลีบดอก 5 กลีบ กลีบบนสีม่วงดำคลุมกลีบอื่น กลีบข้าง2กลีบสีเหลืองรูปไข่กลับ กลีบคู่ล่างเชื่อมกันสีเหลือง ส่วนปลายเรียวและบิดโค้งขึ้นเป็นงวง ผลเป็นฝักแบนรูปขอบขนานกว้าง 0.8-1 ซม.ยาว 5-8 ซม.มีขนคลุม และปลายเรียวแหลม เมล็ดกลมขนาดเล็ก
ใช้ประโยชน์---พืชถูกเก็บเกี่ยวจากป่าใช้เป็นอาหารและยา
-ใช้กิน ช่อดอก ใบอ่อนกินเป็นผัก
-ใช้เป็นยา ยาพื้นบ้านล้านนาใช้ใบหรือรากผสมใบโผงเผง บดเป็นผงละเอียดปั้นเป็นยาลูกกลอนกินแก้ไข้
-อื่น ๆ เป็นแหล่งอาหารสัตว์ตามธรรมชาติ สำหรับแทะเล็มของโค-กระบือ
ระยะออกดอก/ติดผล---พฤษภาคม –กรกฎาคม/กรกฎาคม – สิงหาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ

ข้าวสารค่าง/Cardiopteris quinqueloba

ชื่อวิทยาศาสตร์---Cardiopteris quinqueloba (Hassk.) Hassk.(1855)
ชื่อพ้อง---Has 9 Synonyms.
---Basionym: Peripterygium quinquelobum Hassk.(1843)
---Cardiopteris lobata Wall. ex Benn. & R.Br.(1852)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-34104
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---ข้าวสารค่าง, ขะล๊านข่าง (ชุมพร); ตุ๊กตู่ (ชลบุรี); ผักแต๋นแต้ (ลพบุรี); หวี่หวี่; อีหวี่ (ปราจีนบุรี) ; [CHINESE: Xīn yì guǒ.];[THAI: Kha lan khang, Khao san khang (Chumphon); Tuktu (Chon Buri); Phak taen tae (Lop Buri); Wiwi, I wi (Prachin Buri).]
EPPO Code---KDPLO (Preferred name: Cardiopteris quinqueloba.)
ชื่อวงศ์---CARDIOPTERIDACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเซียใต้ถึงเอเซียตะวันออกเฉียงใต้
Cardiopteris quinqueloba เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัวพืชวงศ์ Cardiopteridaceaeได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Justus Carl Hasskarl (1811-1894)นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมันและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Justus Carl Hasskarl (1811-1894)นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน ในปีพ.ศ.2398
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียกระจายไปยังประเทศจีน (ยูนนาน, กวางสี) และ Malesia พบบริเวณป่าผลัดใบ ป่าไผ่ ตามที่รกร้างที่ระดับความสูงจากน้ำทะเล ถึง 600 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเลื้อยพัน ลักษณะทุกส่วนมียางสีขาว ลำต้นค่อนข้างแบน ยาว 2-5 เมตร ใบเดี่ยวออกเรียงวน รูปไข่กว้างเป็นส่วนใหญ่ แผ่นใบเรียบ โคนใบเว้ารูปหัวใจ ปลายใบแหลมหรือมน ขนาดกว้าง 4-7 ซม.ยาว 6-12 ซม.ดอกเล็กสีขาวออกเป็นช่อขนาดยาว 3-8 ซม.ดอกย่อยเรียงออกด้านเดียว ซึ่งทำให้ช่อดอกโน้มไปด้านหนึ่งและมักจะม้วนงอ ผลสีเขียวรูปไข่กลับแกมรีลักษณะแบนมีปีก2ปีกมีเส้นแขนงละเอียดเรียงขนานกัน กว้าง 1-2 ซม.ยาว 1.5-3 ซม.ที่ส่วนปลายสุดของบยอดเกสรเมียที่คงความเขียวอยู่ได้ นานเห็นชัด มีเมล็ด1เมล็ด
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ตำรายาพื้นบ้านล้านนา ใช้ใบข้าวสารค่าง ตำผสมกับเหง้าไพลและมันหมูห่อใบตอง หมกไฟ ใช้ประคบรักษาโรคผิวหนังที่เกิดจากเชื้อรา
ระยะออกดอก/ติดผล---กรกฎาคม-กันยายน/พฤศจิกายน-มกราคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด

เขี้ยวกระจง/Fagerlindia sinensis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Benkara sinensis (Lour.) Ridsdale.(2008)
ชื่อพ้อง---Has 13 Synonyms.
---Basionym: Oxyceros sinensis Lour.(1790)
---Fagerlindia sinensis (Lour.) Tirveng.(1983.)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-375158
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---เขี้ยวกระจง, คัดเค้าเล็ก (ขอนแก่น), เขี้ยวจง (นครศรีธรรมราช), คัดเค้าหนู (ระยอง),โยทะกา (ประจวบคีรีขันธ์), ลิเทียน (ยะลา) ;[CHINESE: Le qian.];[THAI: Khiao kra chong, Khat khao lek (Khon Kaen); Khiao chong (Nakhon Si Thammarat); Khat khao nu (Rayong); Yo tha ka (Prachuap Khiri Khan); Li thuean (Yala);
EPPO Code---BKRSS (Preferred name: Benkara sp.)
ชื่อวงศ์---RUBIACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีน, ไต้หวัน, ไทย, เวียดนาม,ญี่ปุ่น
Benkara sinensis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เข็ม (Rubiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Joao de Loureiro (1717–1791) นักพฤกษศาสตร์ชาวโปรตุเกสและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Colin Ernest Ridsdale (1944-2017) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปีพ.ศ.2551
ที่อยู่อาศัย  พบใน จีน( ฝูเจี้ยน, กวางตุ้ง, กวางสี, ไหหลำ, ไต้หวัน, ยูนนาน) ญี่ปุ่น [Nansei-shoto (หมู่เกาะริวกิว)], ไทย, เวียดนาม ขึ้นตาม ป่า ขอบป่า บนเนินเขา บนภูเขาหรือในทุ่งนา ใกล้ระดับน้ำทะเลถึง 1200 เมตร ในประเทศไทย พบในป่าดิบแล้ง,ป่าเบญจพรรณ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, ภาคตะวันออกและภาคใต้ ที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลถึง 400 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มรอเลื้อยขนาดเล็กเลื้อยไต่ได้เล็กน้อยไปไม่ไกลพุ่มสูง1.5 เมตรแตกกิ่งต่ำบริเวณพื้นดินมีหลายลำต้น มีหนามแหลมแข็งตามลำต้นและกิ่ง ใบเดี่ยวออกตรงข้ามรูปไข่หรือรูปรี ยาว 6-10 ซม.ผิวใบเรียบเป็นมันทั้งสองด้าน ดอกเดี่ยวมี 2-4 ดอกออกที่ปลายยอดหรือซอกใบใกล้ปลายยอด กลีบดอกบางสีขาวมี5กลีบ เมื่อบานเต็มที่ขนาด2.5-3 ซม.มีกลิ่นหอม ผลกลมขนาด 8-12 มม.เมื่อสุกสีดำมีเมล็ดขนาด 5 มม.1เมล็ด
ภัยคุกคาม--เนื่องจากพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่กว้างขวาง ประชากรจึงมีขนาดใหญ่และมีเสถียรภาพ ไม่มีภัยคุกคามที่น่าเป็นห่วงจัดไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'ความกังวลน้อยที่สุด' (ไม่น่าจะสูญพันธุ์ในอนาคตอันใกล้)
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2018)
ระยะออกดอก---กุมภาพันธ์-มีนาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด ตอนกิ่ง

เขี้ยวงู/Jasminum decussatum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Jasminum decussatum Wall. ex G.Don.(1837)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-352089
---Jasminum puberulum Ridl.(1920) [Illegitimate]
ชื่อสามัญ--None (Not recorded)
ชื่ออื่น--- มะลิหลวง, เขี้ยวงู, มะลิเขี้ยวงู (ภาคใต้), มะลิป่า (นครราชสีมา), กรงจัน (เหนือ) ;[THAI: Mali louang, Khiao ngu, Mali khiao ngu (Peninsular); Mali pa (Nakhon Ratchasima); Krong chan (Northern).].
EPPO Code---IASSS (Preferred name: Jasminum sp.)
ชื่อวงศ์---OLEACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---พม่า ไทย มาลายา สุมาตรา
Jasminum decussatum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะลิ (Oleaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nathaniel Wallich (1786–1854) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวเดนมาร์ก.จากอดีต George Don (1798–1856) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตในปี พ.ศ.2380
ที่อยู่อาศัย พบที่พม่า คาบสมุทรมลายู สุมาตรา ในไทยพบทางภาคเหนือที่แม่ฮ่องสอน ภาคกลางที่สระบุรี และกระจายทั่วไปทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ และภาคใต้ ขึ้นตามชายป่าหรือป่าโปร่ง ความสูงถึงประมาณ 700 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มกึ่งไม้เลื้อยเนื้อแข็ง เลื้อยไกล 3-7 เมตร แตกกิ่งน้อย เลื้อยยืดยาว ปลายกิ่งมีขนอ่อนนุ่มปกคลุม ใบเดี่ยวออกตรงข้ามเป็นคู่ รูปรีแกมรูปขอบขนาน กว้าง 3-5 ยาว 6-9 ซม.ปลายแหลมหรือแหลมยาว โคนรูปลิ่มกว้างหรือกลม ก้านใบยาว 0.6-1.6 ซม.แผ่นใบบางและเหนียว ด้านล่างใบมีขนปกคลุมหนาแน่น ช่อดอกออกแน่นและใหญ่ ออกที่ปลายกิ่ง สีขาวหม่น ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางช่อ 5-10 ซม.มีใบประดับรูปแถบ ยาวได้ถึง 1 ซม.ดอกย่อยขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2-3.5 ซม.มีกลีบดอก 7-8 กลีบ รูปใบหอก มีดอกจำนวนมาก บานพร้อมกัน ดอกบานวันเดียวและร่วง ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆตลอดวัน และหอมแรงช่วงพลบค่ำถึงกลางคืน ผลรูปรีกว้าง ยาวประมาณ 1 ซม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด ชอบดินร่วนปนทรายอุดมสมบูรณ์ ดินชื้นสม่ำเสมอ ระบายน้ำได้ดี
ระยะออกดอก---ธันวาคม-เมษายน
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ ตอนกิ่ง

เขี้ยวงูเล็ก/ Jasminum nervosum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Jasminum nervosum Lour.(1790)
ชื่อพ้อง---Has 19 Synonyms
---Jasminum finlaysonianum Wall. & G.Don.(1837)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-351453
ชื่อสามัญ---Wild kunda
ชื่ออื่น---เขี้ยวงูเล็ก (ชุมพร), มะลิไส้ไก่ (ภาคเหนือ), แส้วดง (ลำปาง), เขี้ยวงู, มะลิย่าน, ลิย่าน (สุราษฎร์ธานี), มะลิดิน (ทั่วไป) ;[CHINESE: Shān sù yīng, Qīng téng zǐ.];[HINDI: Kunda.];[MANIPURI: Warakki Kundo.];[TELUGU: Kundamu malle.];[THAI: Khiao ngu lek (Chumphon); Mali sai kai (Northern); Saeo dong (Lampang); Khiao ngu, Mali yan, Li yan (Surat Thani); Mali din (General).];[VIETNAM: Nhài gân, Dây vằng, Nhài mạng.].
EPPO Code---IASSS (Preferred name: Jasminum sp.)
ชื่อวงศ์---OLEACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีน อินเดีย เนปาล บังคลาเทศ พม่า ไทย กัมพูชา ลาว เวียตนาม คาบสมุทรมาเลเซีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล Jasminumจากภาษาอาหรับคลาสสิก 'yāsamīn'และจากPahlavíเป็น 'Yasaman' = "ของขวัญของพระเจ้า" ;ชื่อระบุสายพันธุ์จากภาษาละติน 'nervosum' = "มีเส้นเลือด"
Jasminum nervosum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะลิ (Oleaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Joao de Loureiro (1717–1791) นักพฤกษศาสตร์ชาวโปรตุเกสในปี พ.ศ.2333
ที่อยู่อาศัยมีถิ่นกำเนิดทางตะวันออกของเทือกเขาหิมาลัย (อินเดีย เนปาล บังคลาเทศ)ไปยัง จีน(กวางตุ้ง, กวางสี, กุ้ยโจว, ไหหลำ, ไต้หวัน, ทิเบต, ยูนนาน) ผ่าน พม่า ไทย กัมพูชา ลาว เวียตนาม ถึงคาบสมุทรมาเลเซีย (เคดาห์) ขึ้นตามพื้นที่ป่าค่อนข้างชื้น ตามที่ลาดชัน ป่าเบญจพรรณ ที่ระดับความสูงถึง 2,000 เมตร ในประเทศไทยพบตาม ป่าดิบชื้น ป่าดิบแล้ง และป่าเบญจพรรณที่ความสูง 300-800 เมตรแต่ที่พบในอุทยานแห่งชาติดอยภูคา จังหวัดน่าน พบที่ระดับความสูง 1,300 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาขนาดเล็กเลื้อยได้ไกล 1-5 เมตร กิ่งยอดขนาดเล็กมีขนสีเขียวนุ่มปกคลุม กิ่งแก่เรียบสีน้ำตาลปนเทา ใบเดี่ยวออกตรงข้ามเป็นคู่ รูปไข่ 2.5-13 × 0.7-6 ซม เนื้อใบบางและเหนียว ขอบใบเรียบ เส้นกลางใบ 3-5 เส้นออกจากโคนใบ เส้นแขนงใบคู่แรกเป็นร่องเห็นเด่นชัดที่ด้านบนใบ ก้านใบยาว 2-10 มม ช่อดอกออกปลายกิ่งสีขาวช่อละ 3-5 ดอก เมื่อบานขนาด 3 ซม.มีกลีบเลี้ยงเป็นซี่แหลมยาว โคนดอกเป็นหลอด ปลายกลีบบานออก 8-10 กลีบ ผลเดี่ยวหรืออยู่ติดกันเป็นคู่รูปกลมรียาว 10-18 มม.ผลสดสีแดง เมื่อแก่เป็นสีดำ ดอกมีกลิ่นหอมอ่อนๆทั้งวันและหอมแรงขึ้นช่วงพลบค่ำถึงกลางคืน บานพร้อมกัน วันเดียวร่วง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดเต็มที่หรือในที่ร่มบางส่วน ชอบดินที่อุดมด้วยอินทรีย์วัตถุ ชุ่มชื้นการระบายน้ำดี
ใช้ประโยชน์---พืชที่เก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้ในท้องถิ่นเป็นยาและแหล่งที่มาของวัสดุ
-ใช้เป็นยา กิ่งอ่อนและใบมีคุณสมบัติต้านเชื้อแบคทีเรียและต้านการอักเสบ ยาต้มใช้รักษาอาการต่างๆ มากมาย เช่น การติดเชื้อหลังคลอดบุตร, ต่อมน้ำเหลืองอักเสบ, ตกขาว, โรคไขข้อ, โรคกระดูกพรุน;- ยาต้มจากใบสดใช้ล้างแผลและป้องกันปัญหาผิว เช่น พุพอง, ใบที่บดใชัพอกเพื่อรักษาแผลและเต้านมอักเสบ, รากแก้ไข้ ;-ในกัมพูชาใช้ทั้งต้นตำพอกแก้งูกัด
-ใช้ปลูกประดับ ปลูกเป็นไม้ประดับซุ้ม มีกลิ่นหอม
-อื่น ๆ เถาใช้สำหรับเครื่องจักสาน ใช้ทำเชือก
ระยะออกดอก/ติดผล---มีนาคม-กรกฎาคม/เมษายน-ตุลาคม
ขยายพันธุ์ ---เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ

เขืองแดง/Smilax siamensis

คดสัง/Combretum trifoliatum

                
คันธุลี/Tyrophora indica

คำผีแปง/Caesalpinia minax

ชื่อวิทยาศาสตร์---Guilandina minax (Hance) G.P.Lewis.(2020)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:77204843-1
---Basionym: Caesalpinia minax Hance.(1884)
---Caesalpinia morsei Dunn.(1903)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---คำผีแปง (เชียงใหม่), เถาขี้แฮด (เชียงใหม่-แพร่), มะดำ (ภาคเหนือ);[CHINESE: Kǔ shí lián, Hui jia yun shi, Huì jiá yún shí zhǒng rén, Nán shé lēi.];[THAI: Kham phi paeng (Chiang Mai); Khi haet (Chiang Mai, Phrae); Ma dam (Northern).].  
EPPO Code--- GWISS (Preferred name: Guilandina sp.)  
ชื่อวงศ์---FABACEAE (LEGUMINOSAE-CAESALPINIOIDEAE)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย จีนตอนใต้ พม่า อินโดจีน ไต้หวัน
Guilandina minax เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ถั่ว (Fabaceae หรือ Leguminosae) วงศ์ย่อยราขพฤกษ์ (Caesalpinoideae หรือ Caesalpiniaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Henry Fletcher Hance (1827–1886)เป็นนักการทูตชาวอังกฤษที่อุทิศเวลาว่างให้กับการศึกษาพืชจีนและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Gwilym Peter Lewis (born 1952) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปี พ.ศ.2563

ที่อยู่อาศัย พบในจีน [ฝูเจี้ยน (เพาะปลูก), กวางตุ้ง, กวางสี, กุ้ยโจว, เสฉวน, ไต้หวัน, ยูนนาน] อินเดีย, ลาว, พม่า, ไทย, เวียดนาม ขึ้นตามหุบเขาริมลำธารที่ระดับต่ำกว่า 100-1,500 เมตร ในประเทศไทยพบเฉพาะป่าดิบทางภาคเหนือ
ลักษณะ เป็นไม้เถาลำต้นกิ่งก้านมีหนามแหลม ใบเป็นใบประกอบแบบขนนกสองชั้น (Bipinnate) ออกตรงข้ามยาว 45 ซม.5-8 คู่ ใบย่อย 6-12 คู่ รูปรีแกมขอบขนาน กว้าง 1-1.8 ซม.ยาว 2.5-4 ซม.โคนใบเบี้ยว หูใบรูปขอบขนานยาว 0.8 ซม.ดอกสีขาวอมเหลืองจางๆ ออกเป็นช่อเดี่ยวหรือแตกแขนงที่ปลายยอด ดอกย่อยมีจำนวนมาก ขนาด 1-2 ซม.กลีบรองดอก 5 กลีบขนาดไม่เท่ากัน กลีบดอก 5 กลีบขนาดไม่เท่ากัน รูปค่อนข้างกลม กลีบบนสีออกแดงมีขนาดเล็ก ผลเป็นฝัก รูปรีแกมขอบขนาน กว้าง 4-4.5 ซม.ยาว 10-15 ซม.ฝักอ่อนสีเขียวมีขนปกคลุมหนาแน่น เมื่อแก่ขนจะแข็งเป็นหนาม สีน้ำตาลดำ แตกตามรอยตะเข็บข้าง เมล็ด 4-8 เมล็ด รูปไข่เว้าเล็กน้อยด้านหนึ่ง
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา เมล็ดของ Caesalpinia minax ที่เรียกว่า 'Ku-Shi-Lian' (KSL) ในประเทศจีนถูกนำมาใช้เป็นยาพื้นบ้าน สำหรับการรักษาโรคไข้หวัด ไข้รูมาตอยด์และโรคบิดมานานหลายร้อยปี
ระยะออกดอก/ติดผล---ตลอดปี   
ขยายพันธุ์---ด้วยเมล็ด                                                                                                              

คุย/Willughbeia edulis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Willughbeia edulis Roxb.(1820)
ชื่อพ้อง---Has 10 Synonyms
---Ancylocladus cochinchinensis Pierre.(1898)
---Willughbeia cochinchinensis    (Pierre) K.Schumann.(1900)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-214738
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---คุย, กะตังกะติ้ว (ภาคกลาง); คุยช้าง, คุยกาย (ปราจีนบุรี); คุยหนัง (ระยอง); หมากยาง (ศรีสะเกษ); ตั่งตู้เครือ (ลำปาง); โพล้พอ (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี).]; [ASSAMESE: Bel-lata, Bel tota, Gedhaphul, Gedra phol, Laleng tenga, Laleng-tenga.];[CAMBODIA: Kuy, Kouy (Central Khmer).];[INDIA: Leng-tenga, Lalong, Pabhoi Tenga (Other).];[INDONESIA: Kubal Madu.];[MALAYSIA: Akar Jitan (Malay).];[MYANMAR: Talaing-no.];[THAI: Katang ka tio (Central); Khui chang, Khui kai (Prachin Buri); Khui nang (Rayong); Mak yang (Si Sa Ket).];[VIETNAM: Guồi.].
EPPO Code---WILED (Preferred name: Willughbeia edulis.)
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย บังคลาเทศ พม่า ไทย อินโดนีเซีย มาเลเซีย สิงคโปร์
Willughbeia edulis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด (Apocynaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตในปี พ.ศ.2363
ที่อยู่อาศัย พืชเขตร้อนชื้นที่ลุ่มมีถิ่นกำเนิดในอนุทวีปอินเดียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พบในบังคลาเทศ อัสสัม พม่า ไทย มาเลเซีย กัมพูชา ลาว เวียดนาม ในประเทศไทย พบตามป่าดิบแล้ง ชายป่าดิบชื้น ทั่วทุกภาคที่ระดับความสูง 50-400 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็งรอเลื้อยขนาดใหญ่เลื้อยได้ไกล 10-15 (-30) เมตร แตกกิ่งก้านสาขาจำนวนมาก  มีมือเกาะ เปลือกเถาเรียบสีดำหรือ น้ำตาลเข้ม ทุกส่วนของลำต้นมียางสีขาวข้นหรือเหลืองอ่อน ใบเดี่ยวออกตรงข้ามสลับตั้งฉากเป็นคุ่ไปตามข้อต้น ใบรูปรีแกมขอบขนาน กว้าง12 ซม.ยาว 3.7-14 ซม.ปลายใบเรียวแหลม โคนใบรูปลิ่มถึงมน แผ่นใบหนาสีเขียวเข้ม ก้านใบยาว 1-2 ซม.ช่อดอกออกที่ซอกใบและปลายยอด เป็นช่อสั้นๆสีขาวหรือเหลือง มีดอกย่อย 5-6 ดอก กลีบดอก 5 กลีบ บานบิดเวียนสีเหลือง ขนาดดอกบาน 2.2.5 ซม.มีกลิ่นหอม ผลเป็นผลสด ทรงกลมหรือรูปไข่ ขนาด 6-7 ซม.สีเหลืองถึงส้ม เนื้อผลลื่นติดกับเมล็ด เปลือกหุ้มผลมีน้ำยางมาก ลักษณะเหนียวสีขาว มีเมล็ดประมาณ 1-3 เมล็ด เมล็ดรูปไข่ผิวเกลี้ยง ขนาด 1.2-1.6x1.9-2.8 ซม.  
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดเต็มวัน ดินร่วนซุยที่มีอินทรีย์วัตถุอุดมสมบูรณ์ มีการระบายน้ำและอากาศได้ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ผลดิบ-สุก ผลดิบมีรสเปรี้ยวฝาด ผลสุกมีเนื้อในรสหวานกินได้
-ใช้ปลูกประดับ เป็นพรรณไม้ดอกไม้ประดับกลางแจ้งที่เหมาะกับการปลูกเป็นซุ้มหรือแนวรั้ว
-ใช้เป็นยา ตำรายาไทย: ผลแห้งย่างไฟ บดทาแผล;- เถาและรากมีรสฝาด แก้มือเท้าอ่อนเพลีย ต้มดื่มแก้บิด แก้โรคตับ แก้โรคคุดทะราด แก้เจ็บคอ;- เปลือกต้นมีรสฝาด ต้มดื่มแก้ปวดศีรษะ;- ยางมีรสฝาดร้อน ทาแผล แก้คุดทะราด;- รากใช้ภายในเพื่อรักษาโรคดีซ่านและท้องร่วง
-อื่น ๆ รากสามารถใช้เป็นสีย้อมสีแดง -คนพื้นเมืองใช้ยางดักนก โดยเอายางนี้ไปทาไว้ตามแหล่งที่นกจะมาเกาะหรือทาไม้แล้วนำไปปักไว้ เมื่อนกมาเกาะหรือผ่านขนจะติดจนดิ้นไม่หลุด
ระยะออกดอก/ติดผล--- กุมภาพันธ์-มีนาคม/กรกฎาคม-กันยายน
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด

เครือข้าวมวก/Alyxia siamensis

เครือเขาแกบ/Bauhnia curtisii

ชื่อวิทยาศาสตร์---Lasiobema curtisii (Prain) de Wit.(1897)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/ild-45988
---Bauhinia calcicola Craib.(1927)
---Bauhinia curtisii Prain.(1897)
---Phanera curtisii (Prain) Bandyop. & Ghoshal.(2015)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---เครือเขาแกบ(ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) ;[THAI: Khruea khao kaep (Northeastern).];[VIETNAM: (dây) Móng bò curtis; Dây mấu; Móng bò hoa xanh.].
EPPO Code---1CAES (Preferred name: Caesalpinioideae.)
ชื่อวงศ์---FABACEAE (LEGUMINOSAE - CAESALPINIOIDEAE)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---กัมพูชา ลาว มลายู ไทย เวียดนาม
Lasiobema curtisii เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ถั่ว (Fabaceae หรือ Leguminosae) วงศ์ย่อยราขพฤกษ์ (Caesalpinoideae หรือ Caesalpiniaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Sir David Prain (1857 –1944) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Hendrik (Henk) Cornelis Dirk de Wit (1909 –1999) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ในปีพ.ศ.2440

ที่อยู่อาศัยพบในภูมิภาคอินโดจีน คาบสมุทรมลายู ประเทศไทยพบทุกภาคตามชายป่าดงดิบ ที่ชื้นแฉะหรือบนเขาหินปูน ที่ระดับความสูง 500 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยเนื้อแข็งมีเนื้อไม้ กิ่งอ่อนมีขนสั้น ใบเดี่ยวรูปไข่กว้างถึงแกมขอบขนาน ยาว 5-7 ซม.ปลายใบเว้าตื้นโคนใบมนถึงแกมรูปหัวใจ ผิวใบด้านบนเรียบเป็นมัน มีมือเกาะเป็นเส้นโค้งงอ ก้านใบยาว 1-3.5 ซม.ดอกสีเขียวอมเหลืองออกเป็นช่อกระจะตั้งขึ้น ยาวถึง 20 ซม.ดอกย่อยขนาดเล็กประมาณ 0.8 -1 ซม.กลีบรองดอกปลายแยก 2-3 แฉก กลีบดอก 5 กลีบ ขนาดไม่เท่ากัน 2กลีบล่างรูปคล้ายช้อน 3กลีบบนมีลักษณะแคบ โคนกลีบเรียวเล็ก เกสรผู้3อันมี2อันเป็นหมัน มีขนาดเล็ก รังไข่เกลี้ยงไม่มีขน ผลเป็นฝัก กว้าง 1.5 ซม.ยาว 5-6 ซม.ปลายเป็นจงอยโค้งแก่แล้วแตกมีเมล็ดแบน 5-6 เมล็ด ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1 ซม.
ระยะออกดอก/ติดผล---
ขยายพันธุ์---เมล็ด

เครือเขาปู้/ Pueraria candollei var. candollei

เครือเขาหนัง/Phanera bassacensis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Bauhinia bassacensis Pierre ex Gagnep.(1912)
ชื่อพ้อง---Has 9 Synonyms
---Phanera bassacensis (Pierre ex Gagnep.) de Wit.(1956)
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/ild-45953
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---เครือเขาหนัง (ลำปาง); ชงโค (ภาคใต้); เถากระไดลิง (ภาคตะวันออกเฉียงใต้); โยธิกา (ภาคใต้) ;[CAMBODIA: Khleng pn angkonh sa (Central Khmer).];[THAI: Khruea khao nang (Lampang); Cchongkho, Yo thi ka (Peninsular); Thao kradai ling (Southeastern).];[VIETNAM: Móng bò hậu giang.].
EPPO Code---BAUSS (Preferred name: Bauhinia sp.)
ชื่อวงศ์---FABACEAE (LEGUMINOSAE-CAESALPINIOIDEAE)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเซียตะวันออกเฉียงใต้
Bauhinia bassacensis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ถั่ว(FabaceaeหรือLeguminosae) วงศ์ย่อย ราขพฤกษ์ (Caesalpinoideae หรือ Caesalpiniaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Francois Gagnepain (1866-1952 )นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศสในปี พ.ศ.2455
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (กัมพูชา ลาว มาเลเซีย คาบสมุทรมาเลเซีย ประเทศไทยและเวียดนาม)  เติบโตในป่าดิบชื้นหรือป่ากึ่งผลัดใบโดยเฉพาะตามชายฝั่งและฝั่งแม่น้ำที่ระดับความสูง 900 เมตร ในประเทศไทยพบทางภาคเหนือ ภาคกลาง ภาคตะวันออกเฉียงใต้ และภาคใต้ ขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น
ลักษณะ เป็นเถาไม้เลื้อยขนาดใหญ่เนื้อแข็ง เลื้อยได้ไกล 8-10 เมตร หูใบเป็นติ่งคล้ายหู ยาวประมาณ 6 มม.ใบเดี่ยวรูปไข่ ยาวได้ถึง 20 ซม.ออกสลับ ปลายใบและโคนใบเว้าลึก ออกเป็นใบคู่เหมือนใบแฝด ก้านใบยาว 2-7 ซม. ช่อดอกแยกแขนงยาว 7-13 ซม. และกว้าง 6-15 ซม.  ใบประดับรูปใบหอก ยาวประมาณ 8 มม. ก้านดอกยาวได้ถึง 7 ซม. ออกตามซอกใบและปลายกิ่ง ดอกสีเขียวอ่อนอมเหลือง กลีบดอก5กลีบ กลีบรูปสามเหลี่ยมปลายมน ยาวประมาณ 1 ซม. ก้านกลีบยาว 1-2.5 ซม. เกสรเพศผู้ 2 อัน ก้านชูอับเรณูยาว 1.5-2 ซม. เกสรเพศผู้ลดรูป 7 อัน ยาว 3-9 มม. มีที่เป็นหมันขนาดเล็ก 1 อัน ติดระหว่างเกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์ รังไข่มีขนยาว ก้านเกสรเพศเมียยาว 0.7-1 ซม. ฝักรูปใบหอก ยาวได้ถึง 9 ซม. มี 3-5 เมล็ด
ระยะออกดอก---พฤศจิกายน- ธันวาคม   
ขยายพันธุ์---ตอนกิ่ง ปักชำ   

เครือเขาหลวง/Argyreia splendens

เครืองูเห่า/Toddalia asiatica

ชื่อวิทยาศาสตร์---Toddalia asiatica (L.) Lam.(1797)
ชื่อพ้อง---Has 14 Synonyms.
---Aralia labordei H.Lév.(1914)
---More.See all The Plant List See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2514778
ชื่อสามัญ---Forest pepper, Forest-Pepper, Wild orange tree, Lopez tree
ชื่ออื่น---เครืองูเห่า (ตะวันออกเฉียงเหนือ), ผักแปมป่า (ภาคเหนือ), เล็บรอก (ประจวบคีรีขันธ์), สะบ่าสะเระ (กระเหรี่ยง กาญจนบุรี) ;[AFRIKAANS: Ranklemoentjie.];[BENGALI: Janglee marich, Kanta todalli.];[CHINESE: Fēilóng zhǎng xuè, XIiao jin teng, You po le, Hua mei tiao.];[HINDI: Kanj, Jangli mirch.];[INDONESIA: Reuy beleketebek (Sundanese); Duri kengkeng (Javanese).];[KANNADA: Kaadumenasu, Inasingi.];[LAOS: Haux.];[MALAYALAM: Kakkattutali.];[MALAYSIA: Akar kucing.];[NEPALI: Main kanra.];[PHILIPPINES: Dawag (Tag).];[SANSKRIT: Sauvarnitvak];[TAMIL: Kattu-milaku.];[TELUGU: Mirapa-kandra.];[THAI: Khruea ngu hao (Northeastern); Phak paem pa (Northern); Lep rok (Prachuap Khiri Khan); Sa-ba-sa-re (Karen-Kanchanaburi).];[VIETNAM: Cam núi.].
EPPO Code---TDDSS (Preferred name: Toddalia sp.)
ชื่อวงศ์--- RUTACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---แอฟริกาตะวันออก มาดากัสการ์ อนุทวีปอินเดีย จีน อินโดจีน ญี่ปุ่น อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์
Toddalia asiatica เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ส้ม (Rutaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดนในปี พ.ศ.และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Jean-Baptiste Lamarck (1744–1829) นักพฤกษศาสตร์และนักสัตววิทยาชาวฝรั่งเศส ในปี พ.ศ.2440

ที่อยู่อาศัย พืชในเขตร้อนชื้นไปจนถึงเขตร้อน มีถิ่นกำเนิดใน แอฟริกาตะวันออก - เอธิโอเปีย สู่ แอฟริกาใต้ รวมถึงมาดากัสการ์ เรอูนียง; E. เอเชีย - อนุทวีปอินเดีย, จีน, ญี่ปุ่น ผ่าน ไทยลาว กัมพูชา เวียตนามไปยังอินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์ พบตามป่าใกล้แม่น้ำหรือลำธาร ป่าทึบและป่าไม้ใกล้ชายฝั่ง ป่าชื้น จากระดับน้ำทะเลถึง 2,400 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็ง เลื้อยพาดพันไม้อื่น ยาว 2-20 เมตร เถาอ่อนมีหนามแหลมคม เมื่อเถาแก่ก็ทิ้งร่องรอยเขี้ยวเล็บไว้เป็นปุ่มปมแข็ง ใบเป็นใบประกอบแบบนิ้วมือ มีใบย่อยสามใบ รูปขอบขนานแกมไข่กลับ กว้าง1-2.5 ซม.ยาว 3-8 ซม.ผิวใบมีจุดต่อมน้ำมันกระจายอยู่ทั่วไป ดอกออกเป็นกระจุกที่ปลายกิ่งสีเหลืองแกมเขียว ผลกลมสีเขียวเมื่อสุกสีส้ม
ใช้ประโยชน์---พืชถูกเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้ในท้องถิ่นเป็นอาหารยาและแหล่งของสีย้อมและน้ำมันหอมระเหย บางครั้งได้รับการปลูกเลี้ยงสำหรับใช้เป็นยาและปลูกเป็นรั้ว
-ใช้กิน  ใบและยอดอ่อนนำมากินเป็นผักสด ผลดิบ-ผลถึงจะเล็กแต่ก็มีรสชาดเหมือนส้มผสมมะนาวกินได้ ทุกส่วนของพืชใช้สำหรับปรุงแต่งอาหาร
-ใช้เป็นยา พืชทั้งหมดมีกลิ่นหอม ร้อนและฉุน ใช้เป็นยาชูกำลังที่มีรสขมและมีกลิ่นหอม ใช้เพื่อเพิ่มฟังก์ชั่นการย่อยอาหารและรักษาไข้ ผลไม้ใช้เป็นยาแก้ไอ รากใช้ในการรักษาอาการอาหารไม่ย่อยและไข้หวัดใหญ่ -ใบใช้ในการรักษาโรคปอดและโรคไขข้อ การแช่จะใช้เป็นการรักษาโรคหอบหืด -ในมาดากัสการ์รากและเปลือก ใช้เป็นยาแก้ไข้มาลาเรีย อหิวาตกโรค ท้องเสียและโรคไขข้อ -ในฟิลิปปินส์มีการใช้รากยาต้มต้านอาการท้องร่วงและบำรุงกำลังในช่วงพักฟื้นจากไข้
-อื่น ๆ ในอินเดียใช้สีย้อมสีเหลืองที่สกัดจากราก ที่เรียกว่าโลเปซรูท (Lopez Root) ;-ใบประกอบด้วย 0.08% ของน้ำมันหอมระเหยที่มีค่า ที่ใช้ในน้ำหอมคุณภาพต่ำ น้ำมันส่วนใหญ่ประกอบด้วย linalool และ citronellal มีกลิ่นบ่งบอกถึงส่วนผสมของการบูรและตะไคร้
ระยะออกดอก---พฤศจิกายน-มกราคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ

เครือโงบ/Uncaria homomalla

เครือจักกระทงแดง/Thunbergia hossei

ชื่อวิทยาศาสตร์---Thunbergia hossei C.B. Clarke.(1907)
ชื่อพ้อง---This name is unresolved.According to The Plant List.Thunbergia hossei C.B. Clarke is an unresolved name.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2436047
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---เครือจักรกระทงแดง, เครือจักร กระทงแดง, จิงจ้อน้อย (นครราชสีมา), นมแน่ดง, น้ำแน่ดง, น้ำแย้, น้อยน้ำแยน้อย, หนามแน่, น้ำแน (เชียงใหม่) ;[THAI: Khruea chak kra thong daeng (Nakhon Ratchasima); Chingcho noi (Nakhon Ratchasima); Nom nae dong, Nam nae dong, Nam yae noi, Nam nae (Chiang Mai).].
EPPO Code--- THNSS (Preferred name: Thunbergia sp.)
ชื่อวงศ์---ACANTHACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ลาว เมียนมาร์ ไทย
Thunbergia hossei เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เหงือกปลาหมอหรือวงศ์กระดูกไก่ (Acanthaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดยCharles Baron Clarke(1832-1906)เป็นนักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปีพ.ศ.2450
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในอินโดจีน ได้แก่ ลาว เมียนมาร์ ไทย
ลักษณะ เป็นไม้เถาเลื้อยเนื้อแข็งขนาด เลื้อยได้ไกล4-6เมตร ใบเดี่ยวรูปรีแคบ ขอบจักฟันเลื่อยห่างๆ  โคนใบเว้า ปลายแหลม แผ่นใบสีเขียว ขนาดใบกว้าง3-4ซม.ยาว5-8ซม.ซม.เส้นใบหลัก3เส้นออกจากโคนใบเห็นเด่นชัด ดอก ออกเป็นช่อกระจะ ห้อยลง ช่อดอกสั้นและดอกมีจำนวนน้อย กลีบดอกสีเหลืองสด ปลายกลีบมีสีแดงเรื่อ โคนกลีบเชื่อมกันเป็นหลอดปลายแยกเป็น5กลีบ ขอบกลีบโค้งไปด้านหลัง เส้นผ่านศูนย์กลางดอก3-3.5ซม. ไม่ติดผล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบดินร่วนระบายน้ำดี แสงแดดปานกลางถึงแดดจัด อัตราการเจริญเติบโตปานกลาง  
ใช้ประโยชน์---นิยมปลูกประดับซุ้มขนาดใหญ่และมักปลูกได้ดีทางภาคเหนือ
ระยะออกดอก/ติดผล---กันยายน-ธันวาคม
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ดหรือปักชำ

สกุล Thepparatia เป็นสกุลใหม่จากประเทศไทยมีชนิดเดียว (Monotypic genus) คือThepparatia thailandica ชื่อสกุลตั้งเพื่อเทิดพระเกียรติตาม พระนามสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

เครือเทพรัตน์/Thepparatia thailandica

เครือพูเงิน/Argyreia mollis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Argyreia mollis (Burm.f.) Choisy.(1833)
ชื่อพ้อง---Has 6 Synonyms  
---Basionym: Convolvulus mollis Burm.f.(1768)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/tro-8503008
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---เครือพูเงิน (ปราจีนบุรี); ย่านตาน (สงขลา), ชะพะโดนาเด (กะเหรี่ยง-เชียงใหม่), เครือเขาหลง, ฮ้ามฝีป้ายหลวง, บ่าน้ำป่า (เชียงใหม่);[CHINESE: Yin bei teng.];[THAI: Khruea poo ngeon, Yan tan, Khruea khao long, Ham phi pai luang, Ba nam pa (Chiang Mai); Cha-pha-do-na-de (Karen-Chiang Mai).];[VIETNAM: Thảo bạc che.].
EPPO Code---AGJSS (Preferred name: Argyreia sp.)
ชื่อวงศ์---CONVOLVULACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินโดจีน และคาบสมุทรมลายู
Argyreia mollis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ผักบุ้ง (Convolvulaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nicolaas Laurens Burman (1733–1793) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ ลูกชายของ Johannes Burmanและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Jacques Denys (Denis) Choisy (1799–1859) นักพฤกษศาสตร์ชาวสวิสในปีพ.ศ.2376
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดอยู่ใน จีน, อินเดีย (หมู่เกาะอันดามัน), อินโดนีเซีย, ลาว, มาเลเซีย, พม่า, ไทย, กัมพูชา, เวียดนาม ถึงเกาะไหหลำและเกาะ Lesser Sunda (บาหลี) พบตามป่าเบญจพรรณ ริมทาง ริมลำธาร ที่ระดับความสูงถึง 1,500 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยเนื้อแข็งไม่มีมือเกาะเลื้อยได้ไกลถึง 10 เมตรกิ่งอ่อนมีขนสีขาวน้ำเงินปนน้ำตาลอ่อน เส้นยาวราบหนาแน่น ใบเดี่ยวรูปรีแกมขอบขนานแคบ ๆ รูปหัวใจ หรือบางครั้งมีลักษณะเป็นรูปไข่หรือรูปหอก ปลายใบแหลมหรือมนและติ่งเล็กแหลม ส่วนขอบใบเรียบ ใบมีขนาดกว้างประมาณ 1.5-7 ซม.ยาวประมาณ 4-15 ซม.ด้านบนผิวใบมีขนประปรายใต้ใบมีขนสีขาวเงินนุ่มคล้ายเส้นไหมหนาแน่น ก้านใบกลม ยาวประมาณ 1-6 ซม.และมีขนยาวราบ ดอกออกเป็นช่อตามซอกใบ 1-5 ดอก ดอกรูปกรวยปลายแผ่ติดกันด้านนอกของโคนดอกมีขนเป็นแฉก สีม่วงอ่อนหรือชมพู โคนกลีบสีขาวขนาดดอก 3.5-4 ซม.ผลเป็นแบบแคปซูลกลมขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 0.8-1 ซม.สีส้มอมแดง มีเมล็ดสีดำ 4 เมล็ดยาวประมาณ 5 มม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งที่มีแสงแดดตลอดวัน ขึ้นได้ในดินทั่วไปดินชื้นสม่ำเสมอ อัตราการเจริญเติบโตปานกลาง
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ทั้งต้นนำมาคั้นใช้น้ำคั้นจากต้นหยอดตา แก้ตาอักเสบ ใบใช้ตำพอกฝี รากใช้ต้มกับน้ำดื่มเป็นยาแก้ไอ แก้หอบ รากใช้ต้มกับน้ำดื่มเป็นยาบำรุงน้ำนมของสตรี;-ในเวียตนามใช้แก้ตาเจ็บ
ระยะออกดอก/ติดผล---ตุลาคม-ธันวาคม/
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด

เครือมวกไทย/Alyxia thailandica

เครือมุย/Ceropegia sootepensis

เครือเหนียว/Friesodielsia affinis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Friesodielsia affinis (Hook.f. & Thomson) D.Das.(1963)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2814658
---Basionym: Oxymitra affinis Hook.f. & Thomson.(1872)
---Fissistigma magnisepala Irawan.(2005)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---เครือเหนียว (สุราษฎร์ธานี) ;[THAI: Khruea niao (Surat Thani).].
EPPO Code---FRDSS (Preferred name: Friesodielsia sp.)
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ไทย มาลายา บอร์เนียว
Friesodielsia affinis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงาหรือวงศ์น้อยหน่า (Annonaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย (Sir Joseph Dalton Hooker (1817-1911) นักพฤกษศาสตร์, นักชีววิทยาและศัลยแพทย์ชาวอังกฤษ และ Thomas Thomson (1817 –1878) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ) และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Atulananda Das (1879–1952) นักพฤกษศาสตร์ชาวอินเดีย ในปีพ.ศ.2506
ที่อยู่อาศัยมีถิ่นกำเนิดในไทย มาลายา บอร์เนียว ในประเทศไทยพบขึ้นกระจายตามชายป่าดิบชื้นทางภาคใต้ และภาคตะวันออกเฉียงใต้ ที่ระดับความสูง 100-400 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็งเลื้อยพาดพันไม้อื่นได้ไกล 5-10 เมตร เปลือกต้นสีดำ กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลหนาแน่น ใบรูปขอบขนานแกมใบหอกกลับ กว้าง  4-5.5 ซม.ยาว 13-15 ซม.โคนใบมนหยักเว้า ปลายใบแหลมด้านบนเรียบเกลี้ยงสีเขียวเข้ม ใบด้านล่างเคลือบขาว  ผิวใบและเส้นกลางใบมีขนนุ่ม ดอกเดี่ยว ออกจากซอกใบ กลีบดอกเรียงกัน 2 ชั้น สีเหลืองอมเขียว ผลกลุ่มมี 7-15 ผล รูปกลมรี ยาว1-1.2 ซม.มีขนสีน้ำตาล ปลายผลมีติ่งแหลม ผลอ่อนสีเขียว ผลแก่สีแดง มีเมล็ด 1 เมล็ด
ใช้ประโยชน์---เถามีความเหนียวใช้แทนเชือกได้
ระยะออกดอก/ติดผล---เดือนกุมภาพันธ์-เดือนมิถุนายน/
ขยายพันธุ์---เมล็ด

งวงชุ่ม/Combretum pilosum

เงาะพวงผลกลม/Uvaria fauveliana

ชื่อวิทยาศาสตร์---Uvaria fauveliana (Finet & Gagnep.) Pierre ex Ast.(1938)
ชื่อพ้อง---This name is unresolved.According to The Plant List. Uvaria fauveliana Pierre ex Ast is an unresolved name. See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2448225
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---เงาะพวงผลกลม (ภาคตะวันออก-ภาคตะวันออกเฉียงใต้), คายค่าว (อุบลราชธานี) ;[THAI: Ngo phuang phon klom (Eastern, Southeastern) ; Khai khao (Ubon Ratchathani).]; [VIETNAM: Cây nhờn, Bù dẻ râu, Bồ quả ast, Cây nọc rắn An điền.].
EPPO Code---UVASS (Preferred name: Uvaria sp.)
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเซียตะวันออกเฉียงใต้
Uvaria fauveliana เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงาหรือวงศ์น้อยหน่า (Annonaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย (Achille Eugene Finet.(1863 -1913) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศสและ Francois Gagnepain (1866-1952) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส)และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Jean Baptiste Louis Pierre (1833-1905) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส จากอดีต Suzanne Jovet-Ast (1914–2006) นักพฤกษศาสตร์ขาวฝรั่งเศส ในปีพ.ศ.2481
ที่อยู่อาศัย ในประเทศไทยพบในป่าดิบแล้งทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันออก และภาคตะวันออกเฉียงใต้ ที่ระดับความสูง 200-350 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็ง เลื้อยได้ไกล 10-20 เมตรพาดพันไม้อื่น เปลือกต้นสีดำแตกเป็นร่อง กิ่งอ่อนมีขนรูปดาวสีน้ำตาลหนาแน่น ใบรูปขอบขนาน กว้าง 4-7 ซม.ยาว 12-18 ซม.โคนใบกลมหยักเว้าและเบี้ยวเล็กน้อย ปลายใบเรียวแหลม ใบอ่อนมีขนหยาบและแข็งสีน้ำตาลแดงหนาแน่น โดยเฉพาะที่ขอบใบและเส้นกลางใบ  ดอกออกดอกเดี่ยว หรือเป็นกระจุก 2 ดอกออกตรงข้ามใบสีชมพูอมแดง ดอกบานมีขนาด 2-2.5 ซม.ผลเป็นผลกลุ่มมีผลย่อย 10-30 ผล ก้านผลยาว 2-3 ซม. ผลกลมขนาด 2.5 ซม.ผิวผลมีขนยาว 0.5-1 ซม.แข็งคล้ายเงาะ ผลอ่อนสีเขียว ผลแก่สีเหลืองส้ม แต่ละผลมีเมล็ดสีน้ำตาลแดง 4-8 เมล็ด  
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ผลกินได้รสเปรี้ยวอมหวาน
-ใช้เป็นยา ตำรายาพื้นบ้านใช้เปลือกต้น แก้กระษัยเส้น แก้ปวดเมื่อย แก่นหรือเปลือกต้นแช่น้ำดื่ม บำรุงโลหิต;-ในเวียตนามใช้เป็นยาที่ใช้สำหรับสตรีหลังคลอด
-อื่นๆ เป็นไม้ป่าที่ยังไม่มีการปลูกเลี้ยง
ระยะออกดอก/ติดผล---พฤษภาคม-มิถุนายน/ตุลาคม-พฤศจิกายน
ขยายพันธุ์---เมล็ด

วงศ์นมตำเลีย หรือ (en:Asclepiadaceae) เป็นวงศ์เก่าในระบบ APG II ซึ่งต่อมาได้ลดระดับเป็นวงศ์ย่อยนมตำเลีย (Asclepiadoideae) ในวงศ์ Apocynaceae
สกุล Oxystelma R. Br. อยู่ภายใต้วงศ์ย่อย Asclepiadoideae มี 2 ชนิด พบในแอฟริกาและเอเชีย แยกเป็น Oxystelma esculentum var. alpini N. E. Br. พบในอียิปต์

จมูกปลาหลด/Oxystelma esculentum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Oxystelma esculentum (L. f.) Sm.(1813)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/tro-2610806
---Basionym: Periploca esculenta L. f.(1781)
---Oxystelma wallichii Wight.(1834)
---Sarcostemma esculentum (L. f.) R.W. Holm.(1950)
ชื่อสามัญ---Jaldudhi, Needle-leaved, Swallow-wort, rosy milkweed, Rosy milkweed vine.
ชื่ออื่น---จมูกปลาหลด (ภาคกลาง); จมูกปลาไหลดง (เพชรบูรณ์); ตะมูกปลาไหล (นครราชสีมา); ผักไหม (เชียงใหม่); สะอึก, กระพังโหม (ภาคกลาง) ;[ASSAMESE: Bengena bulia lota, Gongamala.];[BENGALI: Dudhi, Dudhiyalata, Kshirai.];[CHINESE: Cuī nǎi téng, Gāo guān téng, Jiān huái téng shǔ, Xiǎo shuāng fēi húdié.];[HINDI: Jaldudhi, Dudhi-ki-bel, Dugdhika, Dudhiyalata.];[KANNADA: Dugdhika, Maeke kombu balli.];[MALAYALAM: Kinikinippala.];[MARATHI: Dudhani.];[NEPALI: Anarsinge laharo.];[SANSKRIT: Dugdhika, Kshirini, Uttama, Uttamaphalini.];[TAMIL: Uci-p-palai, Uttamai.];[TELUGU: Dudhi pala.];[THAI: Chamuk pla lot (Central); Chamuk pla lai dong (Phetchabun); Tamuk pla lai (Nakhon Ratchasima); Phak mai (Chiang Mai); Sa uek (Central).];[VIETNAM: Cây Cù Mai.].
EPPO Code---OYSES (Preferred name: Oxystelma esculentum.)
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
วงศ์ย่อย---Asclepiadoideae
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--แอฟริกาตอนเหนือ เอเซียใต้ เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ออสเตรเลียตะวันตก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล"Oxystelma" มาจากภาษากรีก “oxys”= แหลม และ “stelmatos”= เชื่อมติดกัน ตามลักษณะของกะบัง
Oxystelma esculentum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด Apocynaceae และอยู่ในวงศ์ย่อยนมตำเลีย (Asclepiadoideae หรือ Asclepiadaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carolus Linnaeus the Younger (1741–1783) นักธรรมชาติวิทยาชาวสวีเดนลูกชายของCarl Linnaeusและ Sara Elisabeth Moraea ได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย James Edward Smith (1759-1828) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปีพ.ศ.2356

ที่อยู่อาศัยมีการกระจายกว้างจากแอฟริกาตะวันออกเฉียงเหนือไปยังเอเชียตะวันตกเฉียงใต้จากอียิปต์ทางตะวันออกผ่าน แทนซาเนีย เยเมน ซินาย อิรัก ปากีสถาน ศรีลังกา อินเดีย บังคลาเทศ พม่าและเนปาล ทางตอนใต้ของจีน ( กวางตุ้ง กวางสี ยูนนาน) ผ่านอินโดจีนและคาบสมุทรมลายูไปยังอินโดนีเซีย ถึงออสเตรเลียตะวันตก เติบโตตามธรรมชาติ ในพื้นที่แอ่งน้ำ ริมน้ำเปิด ในหนองน้ำ บึงและทะเลสาบที่ระดับความสูงถึง750 เมตรในประเทศไทยพบอยู่ทั่วไปทางภาคตะวันออกและภาคกลางของประเทศไทย โดยมักขึ้นบริเวณน้ำตื้นริมบึงทั่วไป
ลักษณะ เป็นไม้เถาเลื้อยพันยาว1-2 เมตร ทุกส่วนมีน้ำยางขาว ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามรูปใบหอกแกมรูปดาบ ขนาดของใบกว้าง 1-1.5 ซม.ยาว 8-13 ซม.ก้านใบยาว 1-1.5 ซม.ช่อดอกคล้ายช่อกระจะหรือซี่ร่ม ออกตามซอกใบใกล้ปลายกิ่ง ยาวได้ถึง 20 ซม.มี 2-6 ดอกในแต่ละช่อ ดอกย่อยบานขนาดประมาณ 1.5 ซม.รูปถ้วยกว้าง มี 5 กลีบ กลีบดอกด้านในสีชมพูเข้มสีมีลายเส้นสีม่วง และจุดประสีน้ำตาล กลีบดอกด้านนอกสีขาว เกสรเพศผู้ 5 อัน เชื่อมติดกันเป็นเส้าเกสรสั้น ๆ มี 2 คาร์เพล แยกกัน ส่วนมากเจริญเพียงผลเดียว ผลเป็นฝักปลายฝักแหลมโค้งเรียว โคนฝักกว้าง เปลือกนิ่ม ภายในพองลม กว้างประมาณ 1 ซม.ยาวประมาณ 5 ซม.เมื่อแก่จะแตกออกข้างเดียว ภายในมีเมล็ดจำนวนมาก เมล็ดสีน้ำตาลรูปไข่ยาวประมาณ 2 มม.ปลายเมล็ดจะมีขนสีขาวติดอยู่เป็นกระจุก กระจุกขนยาว 1.5-2 ซม.ทำให้สามารถลอยไปตามลมเพื่อกระจายพันธุ์ไปได้ไกล
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ยอดอ่อน ใบอ่อน และดอก ใช้กินเป็นผักสด ผลก็ใช้กินได้เช่นกัน น้ำคั้นจากเถาและใบใช้ผสมในขนมขี้หนู ทำให้ขนมขี้หนูมีสีเขียว
-ใช้เป็นยา ทั้งต้น ใช้รักษาโรคมะเร็ง ใช้เป็นยารักษาอาการอักเสบบริเวณปากและคอ ใช้ปรุงเป็นยาขับน้ำนม ใช้เป็นยาแก้ไข้รากสาด  แก้บิด ใช้แก้ประจำเดือนผิดปกติ ;-ตำรายาพื้นบ้านใช้ ราก แก้ดีซ่าน ทั้งต้น ต้มน้ำกลั้วคอ แก้เจ็บคอ ;-ในเวียตนามใช้รักษาโรคตับอักเสบดีซ่าน ราก รักษาแผลในปากเปื่อย รักษาฝีแผล ;-ในอินเดีย จีน และอินโดนีเซียใช้ดอก ใบ และผล ต้มเอาน้ำกลั้วคอ ชะล้างแผลเพื่อฆ่าเชื้อ
-ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับเป็นไม้กระถางที่มีโครงเลื้อยพัน
ระยะออกดอก/ติดผล--- กันยายน - เมษายน
ขยายพันธุ์---เมล็ด

 จมูกปลาหลด/Tylophora flexuosa

ชื่อวิทยาศาสตร์---Tylophora flexuosa R.Br.(1810)
ชื่อพ้อง---Has 8 Synonyms
---Hoya flexuosa (R. Br.) Spreng.(1825)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/tro-2602703
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---จมูกปลาหลด (นราธิวาส), ผักลิ้นห่าน (นครศรีธรรมราช) ;[CHINESE: Wa er teng shu, Xiao ye wa er teng.];[THAI: Cha muk pla lot (Narathiwat); Phak lin han (Nakhon Si Thammarat).];[VIETNAM: Oa nhi đằng lá nhỏ, Đầu đài mảng.].
EPPO Code---TYLSS (Preferred name: Tylophora sp.)
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--- อินเดีย ศรีลังกา จีนตอนใต้ พม่า, ไทย, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, กัมพูชา, เวียดนาม หมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก ตองก้า ซามัว
Tyrophora flexuosa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด Apocynaceae และอยู่ในวงศ์ย่อยนมตำเลีย (Asclepiadoideae หรือ Asclepiadaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Robert Brown (1773–1858) นักพฤกษศาสตร์และนักบรรพชีวินวิทยาชาวสก็อตในปีพ.ศ.  
ที่อยู่อาศัยพบในอินเดีย ศรีลังกา จีนตอนใต้ พม่า, ไทย, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, กัมพูชา, เวียดนาม หมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก ตองก้า ซามัว พบทั่วไปตามริมฝั่งแม่น้ำลำคลองที่น้ำทะเลท่วมถึงและชายป่าพรุ ที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลใกล้ถึง 150 เมตร เติบโตในป่าไม้และพุ่มไม้เปิดที่ระดับความสูง 100-1,000 เมตรในภาคใต้ของจีน และที่พบมากที่สุดบนที่ราบลุ่มฝั่งของแม่น้ำบริเวณน้ำขึ้นน้ำลง ที่ระดับความสูงถึง 2,100 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเรียบเกลี้ยง แตกแขนงจำนวนมาก เลื้อยเกาะพันต้นไม้อื่น บางครั้งเป็นไม้เถาเนื้อแข็ง เลื้อยได้ไกลถึง 2.5 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลางไม่เกิน 2 ซม.ส่วนต่างๆของเถามีน้ำยางใส ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามแผ่นใบรูปทรงไม่แน่นอน มักเป็นรูปไข่ถึงรูปใบหอก ขนาดของใบกว้างประมาณ1-3.5 ซม.บาว 2.5-8 ซม.โคนใบกลมถึงเว้ารูปหัวใจ ขอบใบเรียบ ปลายใบเนียวแหลม ผิวใบเกลี้ยงถึงเกือบเกลี้ยงทั้งสองด้าน ด้านบนสีเขียวอ่อนถึงสีเขียวเข้มเป็นมัน ด้านล่างสีซีดกว่า ดอก เป็นช่อกระจุกโปร่ง คล้ายช่อซี่ร่มหรือช่อเชิงลดแยกแขนง ออกตามง่ามใบ ดอกย่อยขนาดเล็กรูปกงล้อสีแดงแกมม่วง ดอกบานขนาด 0.4-0.6 ซม.ผลแบบแตกแนวเดียวรูปทรงใบหอก ปลายฝักเรียวแหลมขนาดกว้าง 0.4-0.6 ซม.ยาว 5-7 ซม.เมล็ดขนาดเล็กแบนรูปไข่ ขนาด 8 x 2.5-3 มม.มีขนเป็นพู่ที่ปลายยาว 1.5-2.5 ซม.
ใช้ประโยชน์---พืชมีการเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้เป็นยาในท้องถิ่น
-ใช้เป็นยา ใบถูกบดและนำไปใช้รักษาโรคหิด ลำต้นใช้ในการรักษาลมพิษและไข้ทรพิษ ยาต้มรากนำมาเป็นยาแก้พิษสารหนู
ระยะออกดอก/ติดผล--- มิถุนายน-สิงหาคม/
ขยายพันธุ์---เมล็ด

จั่นดิน/ Asparagus acerosus

จิงจ้อเขา, จิงจ้อผี/Jacquemontia paniculata

ชื่อวิทยาศาสตร์---Jacquemontia paniculata (Burm. f.) Hallier f.(1893)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/tro-8502427
---Basionym: Ipomoea paniculata Burm.fil.(1768)
---Jacquemontia paniculata var. paniculata.(1894)
---Jacquemontia violacea (Vahl) Choisy.(1838)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---จิงจ้อเขา, จิงจ้อผี (ทั่วไป) ;[THAI: Ching chor khao, Ching chor phi.];[CHINESE: Xiǎo qiān niú.];[VIETNAM: Bìm trắng.].
EPPO Code---IAQPA (Preferred name: Jacquemontia paniculata.)
ชื่อวงศ์---CONVOLVULACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---แอฟริกาตะวันออก มาดากัสการ์ จีน อินเดีย เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ออสเตรเลีย หมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก
Jacquemontia paniculata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ผักบุ้ง (Convolvulaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nicolaas Laurens Burman (1733–1793) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ ลูกชายของ Johannes Burman.ได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Johannes (Hans) Gottfried Hallier (1868–1932) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมันในปีพ.ศ.2436
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดอยู่ในแอฟริกาตะวันออก-เคนยาถึงโมซัมบิก มาดากัสการ์ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มาเลเซียและหมู่เกาะแปซิฟิก-นิวแคลิโดเนีย พบในในป่าเปิด บนขอบของป่ามรสุมหรือป่าฝน ในประเทศไทย พบได้ทั่วไปเป็นวัชพืขตามริมทุ่งนา ริมถนน จากระดับน้ำทะเลใกล้ถึง 600 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยเนื้ออ่อน เถากลมกิ่งอ่อนมีขนสีขาว ทอดเลื้อยตามผิวดินหรือพันไม้ระดับต่ำ ลำต้นมีเส้นผ่านศูนย์กลางไม่เกิน 2 ซม.ใบรูปหัวใจ ยาว 4.5 (–8) ซม. กว้าง 3.5 (–5) ซม.ด้านบนใบและด้านล่างมีขนบางเบาตามเส้นใบ ก้านใบยาว 2.5 (–6) ซม.มีขนยาว ดอก ออกเป็นช่อแบบซี่ร่มขนาดเล็ก ดอกสีฟ้าอมม่วงอ่อนถึงสีขาวรูปกรวยตื้นปลายแผ่ติดกัน ขอบหยัก 5 แฉก ขนาดดอก 2 ซม.ผลแคปซูลกลมเกลี้ยงขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 5-6 มม.เมล็ดยาว 2.5 มม.มีปีกสั้นๆที่ขอบ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่มีแสงแดดตลอดวัน ขึ้นได้ดีในดินทั่วไปความชื้นสม่ำเสมอ การเจริญเติบโตปานกลาง
ระยะออกดอก/ติดผล--- ตุลาคม- มีนาคม
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด

ชงโคดำ/Bauhinia pottsii

ชื่อวิทยาศาสตร์---Bauhinia pottsii G.Don.(1832)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:481589-1
---Perlebia pottsii (G.Don) A.Schmitz.(1973)
ชื่อสามัญ---Orchid Tree
ชื่ออื่น---ชงโคดำ (ตรัง), ชงโคไฟ (ระนอง, สูราษฎร์ธานี) ;[CAMBODIA: Choeung kôô (Koh Kong).];[INDONESIA: Sebari (Javanese).];[JAPANESE: Chonkō damu.]; [VIETNAM: Móng bò lửa.];[THAI: Chongkho dam (Trang); Chingkho (Ranong, Surat Thani).].  
EPPO Code---BAUSS (Preferred name: Bauhinia sp.)
ชื่อวงศ์---FABACEAE (LEGUMINOSAE-CAESALPINIOIDEAE)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---พม่า ไทย กัมพูชา มาเลเซีย  สุมาตรา ชวา อินโดนีเวีย
Bauhinia pottsii เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ถั่ว (Fabaceae หรือ Leguminosae) วงศ์ย่อยราขพฤกษ์ (Caesalpinoideae หรือ Caesalpiniaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย George Don ((1798–1856) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปี พ.ศ.
Includes 5 Accepted Infraspecifics
-Bauhinia pottsii var. decipiens (Craib) K.Larsen & S.S.Larsen.(1973)
-Bauhinia pottsii var. mollissima (Wall. ex Prain) K.Larsen & S.S.Larsen.(1979)
-Bauhinia pottsii var. pottsii.
-Bauhinia pottsii var. subsessilis (Craib) de Wit.(1956)
-Bauhinia pottsii var. velutina (Benth.) K.Larsen & S.S.Larsen.(1979)

ช้างสารซับมัน/Erycibe elliptilimba

ชิงช้าสะแกราช/Tinospora siamensis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Tinospora siamensis Forman.(1988)
ชื่อพ้อง----This name is unresolved.According to The Plant List.Tinospora siamensis Forman is an unresolved name.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2516872
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---ชิงช้าสะแกราช (ทั่วไป) ;[THAI: Chingcha sa-kae-rat (General).].
EPPO Code---TSRSS (Preferred name: Tinospora sp.)
ชื่อวงศ์---MENISPERMACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ประเทศไทย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสปีชีส์ 'siamensis'ตั้งตามประเทศไทย
Tinospora siamensis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอระเพ็ด (Minispermaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Lewis Leonard Forman (1929 –1998) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปี พ.ศ.2531
ที่อยู่อาศัย ชิงช้าสะแกราชเป็นพืชถิ่นเดียวของไทยที่ขึ้นอยู่ได้ทั้งในป่าเต็งรังและป่าดิบแล้ง พบครั้งแรกโดย H. Benziger ชาวเยอรมันที่อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยเนื้ออ่อนเลื้อยได้ไกล 5-15 เมตร เถาเรียบมีรูอากาศอยู่ตลอดเถา ทุกส่วนมีรสขม มี รากอากาศแตกออกมาและห้อยลงถึงพื้นดิน เมื่อหยั่งถึงพื้นจะทำหน้าที่ดูดน้ำและอาหารไปเลี้ยงลำต้น แตกกิ่งและใบตรงยอดในส่วนที่มีแดดส่องถึง ใบเดี่ยวรูปหัวใจ กว้างและยาว 8-10 ซม.โคนใบเว้า ปลายใบแหลม ดอกสีเหลืองเป็นช่อเล็กๆ ออกตามซอกเถาและซอกใบ ช่อดอกมีจำนวน 1-3 ช่อ ดอกย่อยมีขนาดเล็กมาก ไม่มีกลีบดอก ทยอยบานตั้งแต่โคนไปหาปลายช่อผลสดค่อนข้างกลมขนาด 0.7-1 ซม.อยู่รวมกันเป็นช่อแน่น สุกสีเหลือง
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา  เป็นสมุนไพรพื้นบ้านของอีสานตอนล่างคุณสมบัติคล้ายคลึงกับบอระเพ็ด
สถานภาพ---พืชถิ่นเดียว (endemic)
ระยะออกดอก/ติดผล---ตุลาคม-พฤศจิกายน/
ขยายพันธุ์---เมล็ด

ซังแกเถา/Combretum sundaicum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Combretum sundaicum Miq.(1861)
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2733060
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---ซังแกเถา (ภาคใต้), อะกาแกมเบอร์ (มาเลย์) ;[CHINESE: Lan xing feng che zi.];[MALAYSIA: A-ka-kam-boe (Malay).];[THAI: Sang kae thao (Peninsular);[VIETNAM: Sơn đa.].
EPPO Code---COGSS (Preferred name: Combretum sp.)
ชื่อวงศ์---COMBRETACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--- จีน ไทย เวียตนาม มาเลเซีย สิงคโปร์ และอินโดนีเซีย
Combretum sundaicum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์สมอ(Combretaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Friedrich Anton Wilhelm Miquel (1811–1871) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ในปี พ.ศ.2404
ที่อยู่อาศัยในจีน (กวางสี ไหหลำ ยูนนาน) พบตามป่าทึบ ป่าเปิดที่ระดับความสูงถึง 300-600 เมตรในสถานที่อื่น ๆ ในไทย เวียตนาม มาเลเซีย สิงคโปร์ และอินโดนีเซีย พบตามป่าผลัดใบที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลถึง 250 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มรอเลื้อย สูง 2.5 เมตรใบรูปรีกว้าง ยาว 7-13 ซม.หลังใบมีเกล็ดขนาดเล็กสีขาว ท้องใบมีเกล็ดขนาดเล็กหนาแน่นสีเหลืองหรือน้ำตาล โคนใบมน ปลายใบมนหรือแหลม ก้านใบ 10-17 มม ช่อดอกเกิดที่ยอดและตามซอกใบ แกนช่อ 5-13 ซม.มีขน กลีบเลี้ยงรูปกรวยแคบ ผิวด้านนอกมีเกล็ดสีเหลือง ผิวด้านในมีขนหยาบเรียงเป็นวง แฉกกลีบรูปสามเหลี่ยม พับกลับด้านหลัง กลีบดอกรุปรีหรือไข่กลับสีขาว ปลายกลีบกลมหรือเว้าตื้น ผลเกือบกลมมี4ปีก สีเหลืองหรืออมแดง 2-3.5 × 2-2.5 ซม
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ใบถูกนำไปใช้เป็นยาพอกเพื่อบรรเทาอาการปวดหัว ใบและรากใช้สำหรับทำยาพอกแผลและฝี ใบชงเป็นชาใช้รักษาอาการติดฝิ่น
ระยะออกดอก/ติดผล---เมษายน-สิงหาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด

ดอกน้ำตาล/Fissistigma minuticalyx

ชื่อวิทยาศาสตร์---Fissistigma minuticalyx (McGregor & W.W.Sm.) Chatterjee.(1948)
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2813124
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---ดอกน้ำตาล, เถาสำรอก ;[CHINESE: xiǎo è guā fù mù, Huǒshéng shù.];[THAI:Thao sam rok, Thao nam tan.].
EPPO Code---FSGSS (Preferred name: Fissistigma sp.)
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีน อินเดีย พม่า เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ถึงอินโดนีเซีย
Fissistigma minuticalyx เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงาหรือวงศ์น้อยหน่า (Annonaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย (Ronald Leighton McGregor (1919-2012) นักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกัน และ Sir William Wright Smith (1875–1956)นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต)ได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Debabarta Chatterjee (born 1911) นักพฤกษศาสตร์ชาวอินเดีย ในปีพ.ศ.2491

ที่อยู่อาศัย เป็นพืชเฉพาะถิ่นของจีน กระจายอยู่ในจีนแผ่นดินใหญ่ (มณฑลยูนนาน, กุ้ยโจว) สถานที่อื่น อินเดีย พม่า เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ถึงอินโดนีเซียขึ้นในป่าภูเขา ที่ระดับความสูง 800-1,600 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็งรอเลื้อยขนาดกลางอายุหลายปี เลื้อยได้ไกล 4-10 เมตร ใบเดี่ยวเรียงสลับรูปรีแกมขอบขนาน กว้าง 3.5-4.5 ซม.ยาว 11-15 ซม.ปลายใบแหลม โคนใบมนหรือรูปลิ่ม ขอบใบเรียบ หลังใบมีเส้นใบเด่นชัดและมีขนสีน้ำตาลปกคลุมหนาแน่น ออกดอกเดี่ยวสีเหลืองเป็นกระจุก 2-5 ดอก ตามกิ่งด้านตรงข้ามกับใบ กลีบเลี้ยงสีเขียว 3 กลีบ มีขนาดเล็ก กลีบดอก 6 กลีบ เรียงเป็น 2 ชั้น ชั้นละ 3 กลีบ ชั้นนอกรูปไข่แกมรูปหอก ชั้นในรูปสามเหลี่ยม ขนาดเล็กกว่าชั้นนอก โคนกลีบสีแดง เกสรเพศผู้สีแดงจำนวนมาก ผลเป็นผลกลุ่ม มีผลย่อยได้ถึง12 ผล ผลมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2 ซม.สีน้ำตาลเปลือกหนามีขนอ่อนนุ่ม ดอก บานทนอยู่ได้ 2 วันหอมอ่อนๆตลอดวันและหอมแรงขึ้นเมื่อใกล้พลบค่ำ
ระยะออกดอก/ติดผล---มีนาคม-เมษายน/
ขยายพันธุ์---เมล็ด ตอนกิ่ง

ติ่งตั่ง/Getonia floribunda

ชื่อวิทยาศาสตร์---Getonia floribunda (Roxb).(1795)
ชื่อพ้อง---Has 8 Synonyms.
---Calycopteris floribunda (Roxb.) Lam. ex Poir.(1811)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2825138
ชื่อสามัญ---Paper Flower Climber
ชื่ออื่น--- กรูด (สุราษฎร์ธานี); ข้าวตอกแตก (ภาคกลาง); งวงชุม (ขอนแก่น); งวงสุ่ม (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); งวงสุ่มขาว (พิษณุโลก, สุโขทัย); ดวงสุ่ม (อุบลราชธานี); ดอกโรค (เลย); ตะกรุด (นครศรีธรรมราช); ตาโน้ะ (มาเลย์-ยะลา); ติ่งตั่ง, ติ่งตั่งตัวผู้ (ภาคเหนือ); เถาวัลย์นวล (ราชบุรี); ประโยด (ตราด); มันเครือ (นครราชสีมา); มันแดง (กระบี่); เมี่ยงชะนวนไฟ, สังขยาขาว (พิษณุโลก, สุโขทัย); หน่วยสุด (ภาคใต้) ;[BENGALI: Gecho lata.];[CAMBODIA: Ksouohs, Ta suos, Qgnu.];[CHINESE: E chi teng.];[HINDI: Kokoray.];[KANNADA: Enjarigekubsa, Marasadaboli.];[LAOS: Dok ka deng, Nguang 'soum.];[MALAYALAM: Pullanji, Pullanni, Varavalli, Pullani.];[MALAYSIA: Pelawas (peninsular).];[MARATHI: Ukshi.];[SANSKRIT: Shvetadhataki, Susavi.];[TAMIL: Pullanji Valli.];[TELUGU: Murugudutige.];[THAI: Krut (Surat Thani); Khao tok taek (Central); Nguang chum (Khon Kaen); Nguang sum (Northeastern); Nguang sum khao (Phitsanulok, Sukhothai); Duang sum (Ubon Ratchathani); Dok rok (Loei); Ta krut (Nakhon Si Thammarat); Ta-no (Malay-Yala); Ting tang (Northern); Ting tang tua phu (Northern); Thao wan nuan (Ratchaburi); Prayot (Trat); Man khruea (Nakhon Ratchasima); Man daeng (Krabi); Miang chanuan fai (Phitsanulok, Sukhothai); Sang khaya khao (Phitsanulok, Sukhothai); Nuai sut (Peninsular).];[VIETNAM: Cam Dang Hoang, Dia radio, Duc radio.].
EPPO Code---1CMBF (Preferred name: Combretaceae.)
ชื่อวงศ์---COMBRETACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย จีนตอนใต้ คาบสมุทรมาลายู
สกุล Getonia เป็น monotypic genus มีเพียง1สายพันธุ์เฉพาะสายพันธุ์นี้เท่านั้น
Getonia floribunda เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์สมอ(Combretaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตในปี พ.ศ.2338

ที่อยู่อาศัย พบที่อินเดีย, บังกลาเทศ, จีนตอนใต้(ยูนนาน) พม่า ลาว, กัมพูชา, ไทย, เวียดนาม, มาเลเซีย, สิงคโปร์ ที่ระดับความสูงถึงประมาณ 300-600 เมตร ในประเทศไทยไทยพบทุกภาค กระจายห่าง ๆ ตามที่โล่ง และชายป่า
ลักษณะ เป็นไม้เถาเลื้อยเนื้อแข็งเลื้อยได้ไกล 3-6 เมตร เปลือกสีเทาปนน้ำตาล แตกเป็นร่องตื้นๆ กิ่งอ่อนเป็นรูปสี่เหลี่ยมและมีขนปกคลุมหนาแน่น ใบเดี่ยวออกตรงกันข้ามรูปใบหอก กว้าง 4-6 ซม.ยาว 12-20 ซม.โคนใบมนปลายใบแหลม ผิวใบมีขนทั้งสองด้าน ดอกช่อออกที่ปลายยอดยาว 20-40 ซม.มีดอกย่อยจำนวนมากโคนกลีบเชื่อมกันปลายแยก เป็น 5 กลีบ เมื่อบานมีขนาด 2 ซม.มีผลรูปรีมี 5 สัน รูปไข่ ยาว 1.8-2.3 ซม.แข็งและไม่แตกเมื่อแก่จัดผลและกลีบเลี้ยงเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล มีเมล็ด 1 เมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดจัด  ดินร่วนระบายน้ำดี ความชื้นสม่ำเสมอ อัตราการเจริญเติบโต ปานกลาง
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา พบการประยุกต์ใช้ในยาแผนโบราณของเอเชีย ส่วนที่ใช้-ลำต้น ใบและราก  ;-ใบใช้รักษาไข้ป่า ไข้มาลาเรีย ช่วยทำให้เจริญอาหาร เป็นยาแก้อาการจุกเสียดแน่น เป็นยาระบายท้อง แก้ปวดท้อง แก้บิด ใช้ขับพยาธิ รากใช้เป็นยาแก้พิษไข้เด็ก เนื้อไม้เป็นยาแก้เบื่อเมา แก้พิษสุราเรื้อรัง แก้ปัสสาวะดำหรือปัสสาวะเป็นเลือด เปลือกต้นมีสรรพคุณเป็นยาบำรุงหัวใจใช้เป็นยา ;- ตำรายาพื้นบ้านอีสานจะใช้รากติ่งตั่งนำมาต้มกับน้ำดื่มเป็นยาแก้กามโรค ;-ตำรับยาพื้นบ้านล้านนาจะใช้ลำต้นและรากติ่งตั่ง ผสมกับลำต้นเปล้าลมต้น ลำต้นเปล้าลมเครือ ลำต้นบอระเพ็ด ลำต้นรางแดง ลำต้นแหนเครือ และลำต้นหนาด นำมาต้มกับน้ำดื่มเป็นยาแก้อาการปวดเมื่อย
-ใช้ปลูกประดับ ปลูกเป็นซุ้มไม้เลื้อยขนาดใหญ่
-อื่น ๆ เถาเหนียวใช้ทำขอบกระบวยวิดน้ำสำหรับตักน้ำรดน้ำผักหรือขอบเครื่องจักสาน ทำด้ามมีด เครื่องใช้สอย ดอกแห้งนำมาจัดทำเป็นช่อดอกไม้แห้ง
ระยะออกดอก/ติดผล---กุมภาพันธ์-มีนาคม/-พฤษภาคม
ขยายพันธุ์ ---เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ

เตยเลื้อย/Freycinetia multiflora

ต้างไม้ฟันงู/ Hoya multiflora

ชื่อวิทยาศาสตร์---Hoya multiflora Blume.(1823)
ชื่อพ้อง---Has 11 Synonyms.
--- Centrostemma multiflorum (Blume) Decne.(1838)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2854323
ชื่อสามัญ---Shooting Star Hoya, Many flowered Hoya, Wax Plant, Porcelain Flower
ชื่ออื่น---ต้าง, ต้างไม้ฟันงู (ทั่วไป), กล้วยไม้ฟันงู (ภาคกลาง), ฉมวกปลาวาฬ, โฮย่าหัวลูกศร (ทั่วไป) ;[CHINESE: Fēng chū cháo, Feng chu chao, Liú xīng qiú lán.];[MALAY: Sakuraran.];[PORTUGUESE: Flor-de-cera.];[THAI: Tang mai phan ngu (General); Kluai mai fan ngu (Central); Cha muak pla wan; Hoya hua lukson (General).].
EPPO Code---HOYMU (Preferred name: Hoya multiflora.)
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีน พม่า ไทย อินโดจีน มาเลเซีย และอินโดนีเซีย
Hoya multiflora เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด Apocynaceae และอยู่ในวงศ์ย่อยนมตำเลีย (Asclepiadoideae หรือ Asclepiadaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Ludwig von Blume. (1789–1862) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน - เนเธอร์แลนด์ในปี พ.ศ.
ที่อยู่อาศัยพบในจีนตอนใต้ (กวางสี, ยูนนาน), พม่า, ลาว, ไทย, เวียดนาม, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์ เติบโตขึ้นเป็น epiphytes บนต้นไม้ในที่ลุ่มและป่าเต็งรังผสมป่าชายเลน ป่าโกงกางและป่าหินปูน พบที่ระดับความสูง 500-1200 เมตร ในประเทศไทยพบในป่าดิบชื้น ตามคาคบไม้ หรือซอกหิน ใกล้ริมลำธาร
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยหรือไม้พุ่มสูงได้ถึง 2.5 เมตร ทุกส่วนมีน้ำยางขาว ลำต้นสีเทาอ่อน มีรอยแผลเป็นที่เกิดจากใบเก่าหลุดร่วงสีเหลือง ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเป็นคู่ตรงข้าม รูปยาวแคบแกมขอบขนาน ปลายใบและโคนใบแหลม ขอบใบเรียบ ขนาดกว้าง 2.5-6.5 ซม.ยาว 7.5-20 ซม. ก้านใบยาว 0.8-1.2 ซม.ดอกสีขาวครีมหรือเหลือง มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ออกเป็นช่อซี่ร่มตามง่ามใบและปลายยอด มีดอกจำนวนมาก 20-50 ดอกต่อช่อ ก้านช่อยาว 2.5-3 ซม.ก้านดอกเรียวเล็กยาว 5-6 ซม. ดอกย่อยมีกลีบดอก 5 กลีบ คล้ายขี้ผึ้ง โคนเชื่อมติดกันปลายแยกเป็นแฉกแหลม 5 แฉก สีเหลือง เมื่อบานกลีบดอกจะกลับลงล่าง ที่โคนดอกมีเส้าเกสรเชื่อมติดกันเป็นรูปทรงสูง มีรยางค์ปลายแหลมงอน 5 อัน ผิวมันเงา ผลเป็นฝักคู่ ขนาดกว้าง 6-8 มม.ยาว 18-20 ซม.เปลือกบางเรียบ เมล็ดรูปขอบขนานขนาด 4 × 2 มม.มีขนเป็นมันเหมือนไหมติดเป็นกระจุก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดส่องถึง รำไรหรือร่มเงาบางส่วน วัสดุปลูกที่โปร่งเก็บความชื้นระบายน้ำและอากาศได้ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ใบบดละเอียด ใช้พอกตามข้อแก้ปวด ช้ำ บวม ส่วนน้ำยางช่วยขับปัสสาวะ
-ใช้ปลูกประดับ ปลูกเป็นไม้ประดับ ในตะกร้าแขวน, ตกแต่งภายใน
ระยะออกดอก/ติดผล---พฤษภาคม-กรกฎาคม/กันยายน-ธันวาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ

เถากระดึงช้าง/ Argyreia lanceolata

เถานางรอง/ Epipremnum giganteum

เถาประสงค์/Streptocaulon juventas

ชื่อวิทยาศาสตร์---Streptocaulon juventas (Lour.) Merr.(1935).
ชื่อพ้อง---Has 4 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/tro-2608842
---Basionym: Apocynum juventas Lour.(1790).
---Streptocaulon griffithii Hook.f.(1883)
---Streptocaulon tomentosum Wight.(1834)
---Tylophora juventas (Lour.) Woodson.(1930)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---จุกโรหินี (ชุมพร), เถาประสงค์ (ปราจีนบุรี), เครือไธสง ฉลูกัน (ทั่วไป), ตำยานฮากหอม (นครสวรรค์), หยั่งสมุทรน้อย (เชียงใหม่) ;[CHINESE: Ma lian an.];[JAPANESE: Kura shō fuji.];[KHMER: V lli chouy, chouch sa,];[THAI: Chuk rohini (Chumphon); Tam yan hak hom (Nakhon Sawan); Thao prasong (Prachin Buri); Nuai nang (Chumphon); Noi nang (Chumphon); Yang samut noi (Chiang Mai).];[VIETNAM:  Hà thủ ô trắng, Dây sữa bò, Củ vú bò, Mã liên an, Khâu nước, Dây mốc, Cây sừng bò, Khău cần cà (Tày), Chừa ma sình (Thái), Sân rạ, xờ rạ (Kho), Pất (kdong), Xạ ú pẹ (Dao).].
EPPO Code---1ASCS (Preferred name: Asclepiadoideae)
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
วงศ์ย่อย---Asclepiadoideae
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีนตอนใต้ ไทย มาเลเซีย
Streptocaulon juventas เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด Apocynaceae และอยู่ในวงศ์ย่อยนมตำเลีย (Asclepiadoideae หรือ Asclepiadaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Joao de Loureiro (1717–1791) นักพฤกษศาสตร์ชาวโปรตุเกสและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Elmer Drew Merrill  (1876–1956) นักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกันในปีพ.ศ.2478
ที่อยู่อาศัย พบใน จีน (กวางสี, กุ้ยโจว, ยูนนาน)  อินเดีย, พม่า, ลาว, กัมพูชา, ไทย, เวียดนาม, อินโดนีเซีย พบในป่า Montane ไม้พุ่มมักจะเกาะอยู่กับต้นไม้ ที่ระดับความสูง 300-1,000 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาขนาดเล็กชอบขึ้นเลื้อยพันต้นไม้อื่นเลื้อยได้ไกลถึง 8 เมตร ทุกส่วนของเถามีขนนุ่มและมีน้ำยางสีขาวข้น ใบรูปไข่หรือรูปวงรี ขนาด 7-15 × 3-9.5 ซม. ช่อดอก 4-20 ซม. เส้นใบมี 14-25 คู่ ก้านใบยาวประมาณ 0.7-1.2 ซม.มีขนค่อนข้างสากยาวและหนาแน่น ดอกออกเป็นช่อแยกแขนงตามซอกใบและปลายกิ่งช่อดอกยาวประมาณ 2-4 ซม.ก้านช่อดอกยาวประมาณ 0.6-7 ซม.ดอกย่อยมีจำนวนมากประมาณ 18-55 ดอก ดอกมีขนาดเล็กดอกตูมสีเหลืองอ่อนดอกบานสีม่วง ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางดอกประมาณ 1.5 มม.ผลออกเป็นฝักคู่รูปทรงกระบอกมีขนนุ่มปกคลุม 3-3.5 ซม ผลอ่อนสีเขียวผลแก่สีน้ำตาล เมื่อแห้งจะแตกออกตามรอยประสาน แต่ละฝักจะมีเมล็ดจำนวนมากประมาณ 30-90 เมล็ด เมล็ดรูปรียาว 6-9 × 2-3 มม.โคนมน หรือโคนเบี้ยว ส่วนปลายตัด มีขนปุยละเอียดยาวแบบเส้นไหมสีขาว ยาวประมาณ 2.5-5.5 ซม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบแสงแดดจัดและขึ้นได้ดีในดินทุกชนิด
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ผลอ่อนกินเป็นผักจิ้มน้ำพริกรสชาดมัน ฝาดเล็กน้อย
-ใช้แป็นยา รากใช้เป็นยารักษาโรคบิดและปวดท้อง ใบใช้ภายนอกเพื่อรักษาพิษงูและฝี ยางรักษาแผลมุมปาก หรือโรคปากนกกระจอก
-อื่นๆ เถาสดใช้มัดสิ่งของได้
ระยะออกดอก/ติดผล---สิงหาคม-เดือนตุลาคม/พฤศจิกายน-มิถุนายน
ขยายพันธุ์ ---เมล็ด

เถาไฟ/Bauhinia integrifolia

เถามวกขาว/Urceola minutiflora

เถายั้งดง/Smilax lanceifolia

เถาวัลย์กรด/Combretum tetralophum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Combretum tetralophum C.B.Clarke.(1878)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2733082
---Combretum tetragonocarpum var. tetralophum (C.B.Clarke) M.G.Gangop. & Chakrab.(1993)
---Combretum wrayi King.(1897)
ชื่อสามัญ---Ochaol
ชื่ออื่น---กรด,เถาวัลย์กรด (ภาคกลาง), พุ่มกด (พิษณุโลก), สะไก้น้ำ, อีลากุ (นราธิวาส) ;[MALAYSIA: Akar sengkikip.];[THAI: Krot, Thao wan krot (Central); Phum krot (Phitsanulok); Sakai nam (Narathiwat); I-la-ku (Malay-Narathiwat).];[VIETNAM: Chưng bầu bốn cánh.].
EPPO Code---COGTE (Preferred name: Combretum tetralophum.)
ชื่อวงศ์---COMBRETACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย อินโดจีน Malesiaไปจนถึง อินโดนีเซีย นิวกินี
Combretum tetralophum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์สมอ(Combretaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Charles Baron Clarke (1832-1906) เป็นนักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษและผู้อำนวยการสวนพฤกษศาสตร์กัลกัตตาระหว่างปี 1869-1871.ในปีพ.ศ.2421
ที่อยู่อาศัย พบในอินเดีย อินโดจีน Malesiaไปจนถึง อินโดนีเซีย นิวกินี ต้นไม้เติบโตตามธรรมชาติตามริมฝั่งน้ำ ป่าพรุ ป่าบึงน้ำจืด หรือหลังป่าชายเลน ที่ระดับต่ำกว่า 100 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้รอเลื้อย ยอดอ่อนและช่อดอกมีเกล็ดสีน้ำตาลปกคลุม ใบเดี่ยวออกตรงข้ามเป็นคู่ รูปรีแกมรูปไข่ กว้าง 3.5-4.2 ซม.ยาว 6.5-8.5 ซม.โคนใบสอบ ปลายใบแหลม มีเกล็ดละเอียดสีน้ำตาลแดงประปรายทั้งสองด้าน ใบอ่อนสีม่วงดํา เมื่อแก่เปลี่ยนเป็นสีเขียว ดอกสีครีมแกมเขียว ออกเป็นช่อแกนยาว 3-7 ซม. ดอกย่อยขนาด 3-5 มม.กลีบรองดอกเป็นรูปถ้วยปากกว้าง ปลายแยกเป็น 4 กลีบ มีขนนุ่มด้านใน กลีบดอก 4 กลีบ รูปหอกกลับ เกสรผู้ 10 อันยาว 4-5 มม. ผลรูปไข่หรือรูปรีมีสันแข็ง 4 สัน ยาว 2-2.5 ซม.ไม่มีก้านผล ผิวเกลี้ยงมีเกล็ดคลุมแน่นเมื่อแห้งสีน้ำตาลเหลือบดำ
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ในเวีบตนามใช้รักษาโรคท้องรวง
ระยะออกดอก/ติดผล---
ขยายพันธุ์---เมล็ด

เถาวัลย์ดำ/Marsdenia glabra

ชื่อวิทยาศาสตร์---Marsdenia glabra Costantin.(1912)
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/tro-2607357
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---เถาวัลย์ดำ, ผักแซ่ว (เหนือ) ผักแส้ว (สระบุรี); ส้มลมขาว (อุบลราชธานี); [CHINESE: Guāng niúnǎi cài, Guāng yè lán yè téng.];[THAI: Thao wan dam, Phak saeo (Saraburi); Som lom khao (Ubon ratchathani).].
EPPO Code---MSDSS (Preferred name: Marsdenia sp.)
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีน ไทย ลาว เวียตนาม
Marsdenia glabra เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด Apocynaceae และอยู่ในวงศ์ย่อยนมตำเลีย (Asclepiadoideae หรือ Asclepiadaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Julien Noel Costantin (1857-1936) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศสในปี พ.ศ.
ที่อยู่อาศัย พบใน จีน (กวางตุ้ง กวางสี ยูนนาน ไห่หนาน),ไทย, ลาว, เวียตนาม บนป่าเขาหินปูนที่ระดับความสูงถึง600เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เถาเลื้อยพัน เถามีเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.01-0.15 ซม.มียางขาว ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามกัน รูปรีถึงรูปใบหอก กว้าง 2-4 ซม.ยาว 5-10 ซม. ก้านใบสั้น 0.05-2 ซม.ปลายใบเรียวแหลม โคนใบแหลมถึงมน ดอก ช่อแบบซี่ร่มออกที่ซอกใบ กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นรูปคนโทสีขาว ปลายแยกเป็น 5 แฉก สีเหลือง มีมงกุฏอยู่ด้านใน ผลเป็นฝักคู่ผลย่อยแตกแนวเดียวรูปทรงกระบอกแกมกระสวยกว้าง 6 มม. ยาว 5 ซม.เมล็ดมีขนาดเล็กมีพู่ขนที่ปลายด้านหนึ่ง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบกลางแจ้งแสงแดดจัด ขึ้นได้ดีในสภาพดินเกือบทุกชนิด
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ยอดอ่อนและใบอ่อนสด มีรสขมอมหวานกินเป็นผักจิ้มหรือนำมาแกงแคร่วมกับผักชนิดต่าง ๆ
-ใช้เป็นยา ใบ ช่วยเจริญอาหาร แก้ไข้กระหายน้ำ บำรุงร่างกาย ;-ดอก บำรุงหัวใจ ตับ ไต บำรุงครรภ์รักษาแก้ไข้ตัวร้อน ;-ราก ถอนพิษยาเบื่อเมา ถอนพิษไข้ถอนพิษอักเสบต่างๆ ;-ทั้งต้น ต้มน้ำดื่ม แก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ
ระยะออกดอก/ติดผล---
ขยายพันธุ์---เหง้า เพาะเมล็ด

เถาวัลย์ปูน/Cissus rependa

ชื่อวิทยาศาสตร์---Cissus repanda (Wight & Arn.) Vahl.(1794)
ชื่อพ้อง---Has 17 Synonyms
---Basionym: Vitis repanda (Vahl) Wight & Arn.(1834)
---Rinxostylis repanda (Vahl) Raf.(1838)
---Vitis vitiginea var. repanda (Vahl) Kuntze.(1891)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2722846
ชื่อสามัญ--- Wavy-leaved cissus
ชื่ออื่น---เถาวัลย์ปูน (กรุงเทพฯ); เครือเขาคันขาว, น้ำเครือเขา (เหนือ); เครือจุ่มเจ้า (เชียงราย); เถาพันซ้าย (อุตรดิตถ์) ;[ASSAMESE: Medmedia-lata.];[CHINESE: Da ye bai fen teng.];[HINDI: Pani bel.];[KANNADA: Elekombu balli, Mudi balli, Yelaekambulla balli.];[MANIPURI: Kongngouyen.];[MARATHI: Gendal.];[NEPALI: Jhuletee.];[ORIYA: Takwall, Tekual, Pan-bel.];[THAI: Thao wan pun (Bangkok); Khruea khao khan khao, Nam khruea khao (Northern); Khruea chum chao (Chiang Rai); Thao phan sai (Uttaradit).].
EPPO Code---CIBRE (Preferred name: Cissus repanda.)
ชื่อวงศ์---VITACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อนุทวีปอินเดีย พม่า อินโดจีน
Cissus repanda เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์องุ่น (Vitaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Robert Wight (1796–1872) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต และ George Arnott Walker Arnott (1799–1868) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Martin Vahl (1749–1804) นักพฤกษศาสตร์และนักสัตววิทยาชาวเดนมาร์ก-นอร์เวย์ในปี พ.ศ.2337
ที่อยู่อาศัยพบใน จีน (ไหหลำ, เสฉวน, ยูนนาน), ภูฏาน, อินเดีย, ศรีลังกา, ไทย ขึ้นตามป่ากึ่งผลัดใบ พุ่มไม้ ทุ่งหญ้า ที่รกร้างทั่วไป พบที่ระดับความสูง 500-1,000 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ลุ้มลุกเลื้อยพัน ทอดนอนหรือเกาะเลื้อย มีมือจับ ลำต้นและใบมีขนสีขาวนวลละเอียดปกคลุมหนาแน่น ใบเดี่ยวขนาด 10-20 x 7-15 ซม.เรียงสลับรูปหัวใจ ปลายใบแหลม ขอบใบหยักมนแบบซี่ฟัน ก้านใบยาว 3-7 ซม.ใบอ่อนมีขนสีสนิม ดอกช่อแบบช่อซี่ร่มยาว 5-11 ซม.ออกที่ซอกใบ ใบประดับและใบประดับย่อยมีขนปกคลุม กลีบเลี้ยง 4-5 กลีบสีแดงคล้ำ ผลทรงไข่กลับ 5-7 มม เมล็ดรูปแพร์ผิวเรียบ1เมล็ด
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ใบอ่อนกินได้ใส่ในแกงส้มมีรสเปรี้ยวใช้แทนมะนาว
-ใช้เป็นยา ใช้ใบขยี้กับปูนรักษาแผลสด เถาปรุงเป็นยากินรักษาโรคกษัย น้ำมูกพิการ ใช้เป็นยาขับปัสสาวะ แก้ปัสสาวะพิการ แก้ปวดเมื่อย
ระยะออกดอก/ติดผล---กุมภาพันธ์-กันยายน
ขยายพันธุ์---เมล็ด

เถาวัลย์ยั้ง/Smilax ovalifolia

ชื่อวิทยาศาสตร์---Smilax ovalifolia Roxb. ex D. Don.(1825)
ชื่อพ้อง---Has 8 Synonyms
---Smilax columnifera Buch.-Ham. ex D.Don.(1825) [Invalid]    
---Smilax grandifolia Voigt.(1845) [Illegitimate]    
---Smilax grandis Wall. ex Voigt.(1845)   
---Smilax roxburghii Kunth.(1850)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-288956
ชื่อสามัญ---Sarsaparilla, Hill lotus, Oval-leaved China root, Rough bindweed, Square-branched sarsaparilla, Wild sarsaparilla.
ชื่ออื่น---เถาวัลย์ยั้ง (ภาคกลาง), กังกะว๊ะ, ฮ่อกะอ๊ะ (กระเหรี่ยง แม่ฮ่องสอน), เครือเดา, เดาหลวง (ภาคเหนือ), หนามเปา (เงี้ยว ภาคเหนือ);[ASSAMESE: Kumarika, Kumbhi, Bagh Achura lota.];[BENGALI: Kumarika.];[CHINESE: Luǎn yè bá qiā.];[HINDI: Kumarika, Jangli Aushbah, Bhitura.];[KANNADA: Kaadu Hambu, Kaadu Hambu Thaavare.];[MALAYALAM: Kaltamara, Karivilanti.];[MARATHI: Ghotvel.];[SANSKRIT: Vanamadhusnahi.];[TAMIL: Malaittamarai.];[TELUGU: Konda tamara.];[THAI: Thao wan yang (Central); Kang-ka-wa, Ho-ka-a (Karen-Mae Hong Son); Khruea dao, Dao luang (Northern); Nam-pao (Shan-Northern).];[VIETNAM: Kim cang lá xoan.].
EPPO Code---SMIOV (Preferred name: Smilax ovalifolia.)
ชื่อวงศ์---SMILACACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย, บังคลาเทศ, พม่า, ศรีลังกา, จีน, พม่า, เนปาล, ไทย, เวียดนาม
Smilax ovalifolia เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ข้าวเย็นเหนือ (Smilacaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต จากอดีต David Don (1799-1841) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตในปี พ.ศ.2368

ที่อยู่อาศัย พบใน อินเดีย, บังคลาเทศ, พม่า, ศรีลังกา, จีน, พม่า, เนปาล, ไทย, เวียดนาม
ลักษณะ เป็นไม้เถาขนาดเล็ก เถากลม มีมือเกาะพันต้นไม้อื่นได้ไกล3-4เมตร มักมีหนามตามเถา ใบเดี่ยวรูปใบหอก 6 - 12 × 13-25 ซม.ปลายใบมน โคนใบตัดโค้งมน ก้านใบยาว 1 - 1.5 ซม. แผ่นใบหนา ผิวใบเกลี้ยง ขอบใบเรียบ มีเส้นแขนงออกจากโคนใบยาวจรดปลายใบ ดอกออกเป็นช่อซี่ร่ม ตามซอกใบมีดอกย่อยจำนวนมากสีเหลืองอ่อน ผลรูปไข่สีเขียวมี1เมล็ด
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ยอดอ่อน ใบอ่อนปรุงสุก กินเป็นผัก
-ใช้เป็นยา รากใช้ขับปัสสาวะ ใช้เป็นยาชูกำลัง
ระยะออกดอก/ติดผล--- พฤษภาคม-กรกฏาคม/สิงหาคม-กันยายน
ขยายพันธุ์---เมล็ด

เถาอีแปะ/ Dischidia hirsuta

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dischidia hirsuta (Blume) Decne.(1844)
ชื่อพ้อง---Has 8 Synonyms
---Basionym: Leptostemma hirsutum Blume.(1826)
---Dischidia brunoniana Griff.(1854)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2772520
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---เถาอีแปะ (ระยอง); อีแปะสะ สร้อยใบโพธิ์ เกล็ดนาคราช; [THAI: Thao i pae (Rayong); Soi bi pho; I pae sa; Klet nak kha rat.]; [VIETNAM: Song ly lông; Mộc tiền lông, Móng quạ.].
EPPO Code---DIJHI (Preferred name: Dischidia hirsuta.)
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
วงศ์ย่อย---Asclepiadoideae
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
Dischidia hirsuta  เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด (Apocynaceae) และอยู่ในวงศ์ย่อยนมตำเลีย (Asclepiadoideae หรือ Asclepiadaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Ludwig von Blume. (1789–1862) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน - เนเธอร์แลนด์และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Joseph Decaisne (1807–1882) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศสในปีพ.ศ.2387
ที่อยู่อาศัยมีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พบได้มากในผืนป่าที่มีความชื้นสูงและอากาศเย็นเกือบตลอดปี โดยเฉพาะบนภูเขาที่ระดับความสูง ตั้งแต่ 1,000 เมตร ขึ้นไป แต่บางชนิด (ปริมาณน้อย) พบในป่าผลัดใบริมน้ำ
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อย ทอดคลานไปตามพื้นดิน หิน หรือเกาะอาศัยอยู่ตามต้นไม้อื่น เถากลมสีเขียวทุกส่วนมีขนสากปกคลุม มียางสีขาว ใบเดี่ยวขนาดประมาณ 1.5 ซม.ออกตรงข้ามเป็นคู่ รูปโล่หรือกระทะคว่ำ แผ่นใบอวบหนาคล้ายแผ่นหนังฐานใบกลม ปลายใบแหลม ดอกออกเป็นแบบช่อกระจะ ออกที่ซอกใบ ดอกย่อยมีขนาดเล็กกลีบดอกอวบหนานิ่ม ออกเป็นช่อสั้นๆ 3-5 ดอก ขนาด 0.5 ซม.บริเวณฐานดอกกลมป่องคล้ายคนโท มีตั้งแต่ สีแดงไปจนถึงขาวแกมเหลือง และสีขาว ปลายมีรยางค์รูปมงกุฎ 5 แฉกเรียว ผลเป็นฝักรูปดาบแกมขอบขนาน เมล็ดมีจำนวนมาก และมีกระจุกขนสีขาวคล้ายเส้นไหมบางๆ กระจายไปตามลมได้ไกล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่มีแสงแดดครึ่งวัน วัสดุปลูกโปร่ง ระบายน้ำดี เก็บความชื้นได้ดี น้ำปานกลาง อัตราการเจริญเติบโต เร็ว
สถานภาพ--- เป็นพืชหายาก
ระยะออกดอก/ติดผล---มีนาคม-เมษายน/
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ

อ้างอิง, ภาพประกอบเพื่อการศึกษา :

---หนังสือพรรณไม้ในสวนหลวง ร.๙ เล่ม1,เล่ม 2,เล่ม 3 2554 .                                                                          ---หนังสือ สวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ เล่ม1,เล่ม2,เล่ม3, เล่ม4 2548
---หนังสือ ต้นไม้เมืองเหนือ คู่มือศึกษาต้นไม้ยืนต้น ในป่าภาคเหนือ ประเทศไทยโดย ไซมอน การ์ดเนอร์,พินดา สิทธิสุนธร,วิไลวรรณ อนุสารสุนทร หอพรรณไม้ ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 2549
---ไม้ต้นในสวน Trees in the Gardenโดย องค์การสวนพฤกษศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรี The Botanical Garden Organization Office of the Prime Minister พิมพ์ครั้งที่1 พฤษภาคม 2542 จัดพิมพ์โดย มูลนิธิ ศาสตราจารย์ ดร.สง่า สรรพศรี                                                                 
---คู่มือดูพรรณไม้ป่าสะแกราช เล่ม1, เล่ม2 โดย ดร. ปิยะ เฉลิมกลิ่น,จิรพันธ์ ศรีทองกุล,อนันต์ พิริยะภัทรกิจ                      ---หนังสือ พรรณไม้วงศ์กระดังงา ดร.ปิยะ เฉลิมกลิ่น ภาพ: อภิชัย อิงควุฒิ                                                      
---อ้างอิง,ภาพประกอบการศึกษา-หนังสือป่าเชายเลน นิเวศวิทยาและพรรณไม้ โดย สรายุทธ บุญยะเวชชีวิน (ผู้แต่งและภาพ) รุ่งสุริยา บัวสาลี พิมพ์ครั้งที่1 เมษายน 2554
---หนังสือ ดอกไม้ และประวัติไม้ดอกเมืองไทย จาก ชุดธรรมชาติศึกษา โดย วิชัย อภัยสุวรรณ 2532
---ฐานข้อมูลพรรณไม้ องค์การสวนพฤกษศาสตร์  BGO Plant Databases, The Botanical Garden Organization http://www.qsbg.org/database/
---สำนักงานหอพรรณไม้. (2557). ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย  เต็ม สมิตินันท์ ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ: สำนักงานหอพรรณไม้ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช http://www.dnp.go.th/botany/mplant/index.aspx
---The International Plant Names Index and World Checklist of Selected Plant Families 2017. Published on the Internet at http://www.ipni.org and http://apps.kew.org/wcsp/
---The Plant List (TPL) was a working list of all known plant species  http://www.theplantlist.org/
---Useful Tropical Plants. http://tropical.theferns.info/viewtropical.                       
---India Biodiversity Portal. http://indiabiodiversity.org/species/show/                    
---Plants of the World Online Kew Science.www.plantsoftheworldonline.org/taxon/urn:lsid:ipni.org
---GBIF.the Global Biodiversity Information Facility.https://www.gbif.org/species/
REFERENCES ---General Bibliography
REFERENCES ---Specific & complementary
---EPPO code---รหัสEPPO คือรหัสคอมพิวเตอร์ที่พัฒนาขึ้นสำหรับพืช แมลงศัตรูพืช (รวมถึงเชื้อโรค) ซึ่งมีความสำคัญในการเกษตรและการปกป้องพืช รหัสEPPOเป็นระบบการเข้ารหัสที่กลมกลืนกันซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่ออำนวยความสะดวกในการจัดการชื่อพืชและศัตรูพืชในฐานข้อมูลคอมพิวเตอร์ตลอดจนการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างระบบไอที
EPPO (2021) EPPO Global Database (พร้อมใช้งานออนไลน์) https://gd.eppo.int
Check for more information on the species:

Plants Database  ---Names, synonymy and distribution The Garden.org Plants Database https://garden.org/plants/Global                                                                                                                                          Plant Initiative ---Digitized type specimens, descriptions and use หอพรรณไม้ -กรมอุทยานแห่งชาติ    www.dnp.go.th/botany/Herbarium/GPI.html
Tropicos ---Nomenclature, literature, distribution and collections    Tropicos - Home    www.tropicos.org/
GBIF    ---Global Biodiversity Information Facility Free and open access to biodiversity data  https://www.gbif.org/
IPNI ---International Plant Names Index    The International Plant Names Index - home page    http://www.ipni.org/
EOL ---Descriptions, photos, distribution and literature    Global access to knowledge about life on Earth    Encyclopedia of Life eol.org/
PROTA ---Uses    The Plant Resources of Tropical Africa    https://books.google.co.th/books?isbn=9057822040
Prelude  ---Medicinal uses    Prelude Medicinal Plants Database    http://www.africamuseum.be/collections/external/prelude
Google Images    ---Images                    

รวบรวมและเรียบเรียงโดย Tipvipa..V
บริษัท สวนสวรส การ์เด้น ดีไซน์ จำกัด
สวนเทวา  เชียงใหม่
www.suansavarose.com
www.suan-theva.com

Updatre 28/11/2019, 11/1/2022

24/6/2022