ไม้ยืนต้นขนาดเล็ก1

บุหรง/Dasymaschalon dasymaschalum

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Dasymaschalon dasymaschalum (Blume) I.M.Turner.(2007)
ชื่อพ้อง---Has 12 Synonyms.
---Basionym: Unona dasymaschala Blume.(1830)
---Dasymaschalon blumei Finet & Gagnap.(1906)
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:72727-1
ชื่อสามัญ---Malayan Annona
ชื่ออื่น---บุหรงใบอ่อนสีน้ำตาล,  กระดังงาเขา (สุราษฎร์ธานี), บุหรง (กรุงเทพฯ);[THAI: Kradang nga khao (Surat Thani); Burong (Bangkok).].
ชื่อวงศ์--- ANNONACEAE
EPPO Code---DZWDA (Preferred name: Dasymaschalon dasymaschalum.)
ถิ่นกำเนิด--- ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย พม่า คาบสมุทรมลายูถึงอินโดนีเซีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Dasymaschalon' มาจากภาษากรีก "dasys" = ขนหนา และ "maschale" = ซอกหรือรูกลวง อ้างอิงถึงกลีบดอกเชื่อมติดกัน มีช่องกลวง มีขนประปรายหรือหนาแน่น
Dasymaschalon dasymaschalum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงา (Annonaceae) สกุลบุหรง (dasymaschalum)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดยCarl Ludwig von Blume. (1789–1862) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน - เนเธอร์แลนด์  และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Ian Mark Turner (born 1963) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปีพ.ศ.2550
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในหมู่เกาะอันดามัน, บอร์เนียว, ชวา, มาลายา, นิโคบาร์, สุมาตรา ในประเทศไทยพบขึ้นกระจายตามป่าดิบชื้น ฃายป่าละเมาะและชายทะเลทางภาคใต้ตอนล่าง ที่ระดับความสูง 50-200 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มหรือไม้รอเลื้อยขนาดเล็กสูง 2-3 เมตร เปลือกต้นสีน้ำตาลอมดำ มีช่องอากาศสีขาวเป็นจุดๆ เนื้อไม้เหนียว กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลปกคลุม แตกกิ่งจำนวนมาก ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปรีแกมขอบขนาน กว้าง 4-6 ซม. ยาว 9-15 ซม. โคนใบมนหรือเว้าเล็กน้อย ปลายใบเรียวทู่ ใบด้านบนสีเขียวและมีขนเล็กน้อย ใบอ่อนสีน้ำตาล ดอกออกเดี่ยว ๆที่ปลายกิ่งหรือใกล้ปลายกิ่ง ดอกมีสองเพศทั้งเพศผู้และเพศเมียในดอกเดียวกัน (hermaphrodite) ดอกอ่อนสีเขียวเมื่อบานเปลี่ยนเป็นสีแดง-ม่วงแดง แล้วหลุดร่วงไปทั้งกรวยมีกลิ่นหอม ผลเป็นผลกลุ่มมีผลย่อย 9-12 ผล รูปทรงกระบอกยาว 3-5 ซม.มีเมล็ด 1-6 เมล็ด เปลือกคอดถี่ตามรูปเมล็ด ผลอ่อนสีเขียวอมม่วง เมื่อแก่สีแดง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดรำไรหรือร่มเงาบางส่วน ดินโปร่งร่วนซุยเก็บความชื้นระบายน้ำและอากาศได้ดี
การรดน้ำ---ได้รับการรดน้ำอย่างสม่ำเสมอโดยเฉพาะเมื่อยังเล็ก เมื่อต้นไม้โตเต็มที่และมั่นคงขึ้น ความต้องการน้ำก็จะลดลง
การตัดแต่งกิ่ง---การตัดแต่งเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโต ต้องการควบคุมขนาดและรูปลักษณ์ ตัดกิ่งตายหรือกิ่งที่เสียหาย เป็นโรค สามารถทำได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ต้นฤดูใบไม้ผลิและปลายฤดูหนาวเป็นเวลาที่ดีที่สุดในการตัดแต่งกิ่งในปริมาณมาก ระวังอย่าตัดแต่งกิ่งเกินหนึ่งในสามของขนาดต้นไม้
การใส่ปุ๋ย--- สามารถใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมักก่อนหรือหลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน/ขาดน้ำทำให้ใบร่วง น้ำมากเกินไปสามารถทำให้เกิดโรครากเน่าได้
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีข้อมูลความเป็นพิษของพืชชนิดนี้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นำมาปลูกเป็นไม้กระถางหรือปลูกในบริเวณพื้นที่จำกัดได้
-ใช้เป็นยา ต้นไม้นี้มีชื่อเสียงในระบบพืชทางชาติพันธุ์วิทยาและใช้ในการรักษาโรคแบบดั้งเดิมหลายอย่าง เปลือก ใบ และดอกใช้รักษาโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ตั้งแต่ไอ หวัด ไปจนถึงปัญหาผิวหนัง
ภัยคุกคาม---เนื่องจากต้นไม้ชนิดนี้มีการกระจายอย่างกว้างขวาง มีประชากรมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต ถูกประเมินไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2018)
ระยะออกดอก--- มิถุนายน-กรกฎาคม
ขยายพันธุ์ ---เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง

บุหงาลำเจียก/Goniothalamus tapis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Goniothalamus tapis Miq.(1861)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:73259-1
---Goniothalamus sumatranus Miq.(1861)
---Goniothalamus umbrosus J.Sinclair.(1955)
ชื่อสามัญ---None (Not recorded)
ชื่ออื่น---บุหงาลำเจียก; [MALAYSIA: Kenarak, Galai (Peninsular), Gertimang (Kelabit, Sarawak), Tongkat bumi (Limbang, Sarawak).];[THAI: Naara (Peninsular), Bu ngaa lam chiak (Bangkok).].
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
EPPO Code---GJOSS (Preferred name: Goniothalamus sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ไทย มาเลเซีย สุมาตรา อินโดนีเซีย บอร์เนียว
Goniothalamus tapis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงา (Annonaceae) สกุลปาหนันช้าง (Goniothalamus)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Friedrich Anton Wilhelm Miquel (1811–1871) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ ในปีพ.ศ.
ที่อยู่อาศัย เกิดขึ้นในคาบสมุทรมาเลเซียสุมาตราและบอร์เนียว ในธรรมชาติพบได้ตามป่าดิบชื้นทางภาคใต้ของไทย
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นเนื้อแข็งขนาดเล็ก สูง 2-5 เมตร ใบเดี่ยวรูปขอบขนานถึงรูปไข่ ขนาด  15-27 ซม. x 6-12 ซมโคนใบโค้งมนหรือมีรูปร่างคล้ายลิ่มเล็กน้อยปลายยอดแหลมก้านใบยาว 0.5-0.7 ซม.ดอกออกเป็นดอกเดี่ยวหรือออกเป็นคู่ ออกตามซอกใบ ตอนดอกอ่อนจะเป็น สีเขียวเมื่อบานกลีบดอกจะ เปลี่ยนเป็นสีขาวนวลหรือเหลืองอม ชมพู  ดอกบานทนอยู่ได้ 1-2วัน มีกลิ่นหอมแรงเมื่อดอกใกล้โรย ส่วนผลเป็นผลกลุ่ม มีผลย่อย 6-14 ผล รูปกลมรีขนาด 1-1.2 ซม.เปลือกผลเรียบเป็นมัน เมื่อแก่สีม่วงเข้ม มี1เมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดเต็มถึงร่มเงาบางส่วน อุณหภูมิต่ำสุดคือ 10 °C และอุณหภูมิสูงสุดไม่ควรเกิน 29 °C ถ้าเป็นไปได้ ชอบดินที่อุดมสมบูรณ์มีการระบายน้ำดี แต่ให้ความชุ่มชื้นสม่ำเสมอ ต้องการค่า pH ในช่วง 5.6 - 6.5 อัตราการเจริญเติบโตของพืช ปานกลาง
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปานกลาง รดน้ำบ่อย ๆเพื่อให้พื้นดินชื้นเล็กน้อย แต่ต้องหลีกเลี่ยงการรดน้ำมากเกินไป อย่ารดน้ำทันทีหลังจากตัดแต่งกิ่ง เพราะอาจทำให้เชื้อราเข้าทำลายพืชผ่านทางบาดแผลได้
การตัดแต่งกิ่ง---การตัดแต่งเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโต ต้องการควบคุมขนาดและรูปลักษณ์ ตัดกิ่งตายหรือกิ่งที่เสียหาย เป็นโรค สามารถทำได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ต้นฤดูใบไม้ผลิและปลายฤดูหนาวเป็นเวลาที่ดีที่สุดในการตัดแต่งกิ่งในปริมาณมาก ระวังอย่าตัดแต่งกิ่งเกินหนึ่งในสามของขนาดต้นไม้
การใส่ปุ๋ย--- สามารถใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมักก่อนหรือหลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน/ขาดน้ำทำให้ใบร่วง น้ำมากเกินไปสามารถทำให้เกิดโรครากเน่าได้
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีข้อมูลความเป็นพิษของพืชชนิดนี้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับตามที่พักอาศัยและสวนทั่วไป
พิธีกรรม/ความเชื่อ---ชาวอีบัน (Iban เผ่า Dayak บนเกาะบอร์เนียวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้) เชื่อกันว่าเมื่อถูกเผาจะขับไล่ยุงเพราะกลิ่นแรงและควันหนาที่สร้างขึ้น เชื่อกันว่าสามารถขับไล่วิญญาณชั่วร้ายได้ ส่วนใหญ่จะเผาในตอนกลางคืนและในวันที่อากาศร้อนและฝนตก
ระยะออกดอก---มีนาคม-สิงหาคม แต่จะดอกดกมากในเดือนมีนาคม-เมษายน และจะออกเป็นระยะไปตลอดปี
การขยายพันธุ์ ---เพาะเมล็ด และตอนกิ่ง

บุหงาเซิง/Friesodielsia desmoides

ชื่อวิทยาศาสตร์---Friesodielsia desmoides (Craib) Steenis.(1964)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms.See all https://www.gbif.org/species/3156676
---Basionym: Goniothalamus desmoides Craib.(1922)
---Oxymitra desmoides Craib.(1925)
ชื่อสามัญ---Wedding Cananga
ชื่ออื่น---เครือติดต่อ (สุราษฎร์ธานี); บุหงาเซิง, บุหงาแต่งงาน (กรุงเทพฯ); สายหยุด (ชุมพร); ส่าเหล้า (สุราษฎร์ธานี)
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
EPPO Code---FRDSS (Preferred name: Friesodielsia sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---กัมพูชา ไทย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Friesodielsia' ตั้งตาม Elias Magnus Fries (1794–1878) นักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และ Friedrich Ludwig Emil Diels (1874–1945) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน  
Friesodielsia desmoides เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงา (Annonaceae) สกุล ทุเรียนเทศ (Friesodelsia)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Grant Craib (1882–1933) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Cornelis Gijsbert Gerrit Jan van Steenis (1901–1986) นักพฤกษศาสตร์ชาวเดนมาร์ก ในปีพ.ศ.2507
ที่อยู่อาศัย พบที่กัมพูชา ในประเทศไทยพบกระจายห่าง ๆ ทุกภาค ขึ้นใต้ร่มเงาหรือริมลำธารในป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น ที่ระดับความสูงไม่เกิน 350 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มรอเลื้อยขนาดเล็กตัดแต่งเป็นพุ่มได้ สูงอยู่ประมาณ  1-2 เมตรหรือจะให้เลื้อยก็เลื้อยได้ไกล 3-5 เมตร เนื่องจากบุหงาเซิงแตกกิ่งก้านจากโคนต้นเป็นจำนวนมาก และมีใบจำนวนมากด้วย เมื่อนำมาตัดแต่งทรงพุ่มก็จะได้ไม้พุ่มสวย ลำต้นบุหงาเซิงเป็นไม้เนื้อแข็งเหนียว เปลือกต้นเป็น สีน้ำตาล ใบสองข้างอยู่ในระนาบเดียวกัน รูปไข่แกมขอบขนาน ยาว 11-15 ซม.ด้านล่างของใบมีนวลสีขาว ดอกvvdตรงข้ามใบหรือซอกใบ ออกเดี่ยว ๆหรือเป็นกระจุก2ดอก สีเหลือง มี 6 กลีบเรียงเป็น 2 ชั้นๆ ละ 3 กลีบ เรียงตัวเป็นรูปสามเหลี่ยม ดอกบานมีขนาด 2-2.5 ซม.บานทนอยู่ได้ 2-3 วัน ผลเป็นผลกลุ่มมีผลย่อย 8-12 ผลทรงรียาว 1.5-2 ซม.เมื่อสุกสีแดงแต่ละผลมี 1-2 เมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--- บุหงาเซิงเป็นพรรณไม้ที่ลำต้น ใบและ ดอกมีกลิ่นหอมแรง ใกล้เคียงกับต้นส่าเหล้ามาก (ซึ่งจะพูดถึงในเรื่องไม้เลื้อย) ชอบดินร่วนที่มีอินทรียวัตถุมาก ชุ่มชื้นมีการระบายน้ำดี และชอบ อยู่ในที่ร่มรำไรหรือร่มเงาบางส่วน อย่าปลูกกลางแดดจัดใบจะไหม้กรอบไม่สวย ถ้าร่มเกินดอกก็จะน้อย ทรงต้นชะลูดเก้งก้าง
การรดน้ำ---ชอบดินชุ่มชื้นได้รับการรดน้ำอย่างสม่ำเสมอโดยเฉพาะเมื่อยังเล็ก เมื่อต้นไม้โตเต็มที่และมั่นคงขึ้น ความต้องการน้ำก็จะลดลง อย่ารดน้ำทันทีหลังจากตัดแต่งกิ่ง เพราะอาจทำให้เชื้อราเข้าทำลายพืชผ่านทางบาดแผลได้
การตัดแต่งกิ่ง---การตัดแต่งเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโต ต้องการควบคุมขนาดและรูปลักษณ์ให้เป็นไม้พุ่ม ตัดกิ่งตายหรือกิ่งที่เสียหาย เป็นโรค สามารถทำได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ต้นฤดูใบไม้ผลิและปลายฤดูหนาวเป็นเวลาที่ดีที่สุดในการตัดแต่งกิ่งในปริมาณมาก ระวังอย่าตัดแต่งกิ่งเกินหนึ่งในสามของขนาดต้นไม้
การใส่ปุ๋ย--- สามารถใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมักก่อนหรือหลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน/ขาดน้ำทำให้ใบร่วง น้ำมากเกินไปสามารถทำให้เกิดโรครากเน่าได้
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีข้อมูลความเป็นพิษของพืชชนิดนี้
การใช้ประโยชน์---ปลูกเป็นไม้ประดับ สามารถปลูกเป็นไม้พุ่มหรือไม้เลื้อยและปลูกเป็นไม้กระถาง ออกดอกดกมีกลิ่นหอม
ภัยคุกคาม---ในธรรมชาติพบกระจายพันธุ์อยู่ในป่าดิบชื้นในภาคตะวันออกเฉียงใต้และภาคใต้ และปัจจุบันเริ่มมีการกระทบกระเทือนลดจำนวนในถิ่นกำเนิด อาจเป็นเพราะคุณสมบัติเป็นที่ต้องการของตลาดส่วนหนึ่งโดนขุดล้อมมา หรือ การงอกของเมล็ดและการเจริญของต้นอ่อนในถิ่นกำเนิดไม่เป็นไปตามเป้า แต่ยังไงคงไม่สูญหายไปง่ายๆ
ระยะออกดอก---เป็นระยะตลอดปี ออกมากเดือนมกราคม-สิงหาคม
ขยายพันธุ์ ---เพาะเมล็ดปักชำกิ่ง ทาบกิ่ง ตอนกิ่ง

ม่วงส่าหรี/Lagerstroemia hybrid.

[la-ger-STREEM-ee-a]

ชื่อวิทยาศาสตร์--- Lagerstroemia hybrid.
ชื่อสามัญ---Hybrid Crape myrtle, Hybrid Crepe myrtle
ชื่ออื่น---ม่วงส่าหรี, ตะแบกม่วง [THAI:Mouang sa ri, Tabaek mouang.].
ชื่อวงศ์---LYTHRACEAE
EPPO CODE: 1LAEG (Prefered name: Lagerstroemia.)
ถิ่นกำเนิด---ไม่ทราบที่มาแน่ชัด
เขตกระจายพันธุ์---เขตอากาศร้อนชื้นทั่วโลก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อของสกุล 'Lagerstroemia' ตั้งชื่อตาม Carl Magnus von Lagerström (1691-1759) เป็นผู้ประกอบการชาวสวีเดนและผู้อำนวยการบริษัท อินเดียตะวันออก ของสวีเดนซึ่งเป็นผู้จัดหาต้นไม้ที่เขาเก็บมา ให้นักธรรมชาติวิทยา Carl von Linnaeus (1707-1778)
-ชื่อม่วงส่าหรี หรืออีกชื่อที่เรียกคือ ตะแบกม่วง คงเป็นเพราะ ลักษณะของดอกคล้ายกับดอกยี่เข่งกับดอกตะแบกปนกัน คือกลีบดอกของม่วงสาหรีจะยู่ยี่คล้ายดอกยี่เข่งแต่ดอกจะใหญ่คล้ายดอกตะแบก
Lagerstroemia hybrid.เป็นลูกผสมของสายพันธุ์พืชดอกในครอบครัววงศ์ตะแบก (Lagerstroemia)
*ความเป็นมา ในปี 1956 John L. Creech ได้รวบรวมเมล็ดพันธุ์ Lagerstroemia fauriei ซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่อยู่ในที่ค่อนข้างเย็นกว่า ในป่าบนภูเขาเหนือเมืองคุริโอะ จังหวัดยาคุชิมะ ประเทศญี่ปุ่น และได้รับการแนะนำ(เพาะปลูก)ให้รู้จักกับสหรัฐอเมริกาโดย New Crops Research Branch ของ USDA พืชที่เลี้ยงจากเมล็ดญี่ปุ่นปลูกที่สวนรุกขชาติแห่งชาติสหรัฐอเมริกาในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. และพบว่าปราศจากการรบกวนจากโรคราแป้ง โรคราน้ำค้างที่เป็นปัญหาร้ายแรงในเครปไมร์เทิล ในปี พ.ศ. 2505 สวนรุกขชาติแห่งชาติสหรัฐอเมริกาได้เริ่มโครงการขยายพันธุ์และคัดเลือกต้นไมร์เทิลเครปอย่างกว้างขวางภายใต้การดูแลของ Donald R. Egolf นักเพาะพันธุ์ไม้ยืนต้นที่โดดเด่น ภายใต้โครงการนี้ L. fauriei ถูกผสมข้ามกับ L. indica 'Pink Lace' ในปี พ.ศ. 2507 ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของต้นกล้าลูกผสมที่เกิดขึ้นไม่แสดงความอ่อนแอต่อโรคราแป้ง อย่างไรก็ตาม ข้อดีด้านภูมิทัศน์ของประชากรต้นกล้ายังไม่ปรากฏชัดจนกระทั่งอีกห้าปีต่อมา เมื่อเปลือกของพวกมันเริ่มลอกออกเพื่อเผยให้เห็นลำต้นที่มีสีน้ำตาลอบเชยไปจนถึงสีครีมอ่อน 'Natchez' ได้รับการคัดเลือกจากต้นกล้ากลุ่มนี้ในปี พ.ศ. 2512 สำหรับการขยายพันธุ์และการประเมินในอนาคต ได้รับการตั้งชื่ออย่างเป็นทางการและเผยแพร่ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2521 'Natchez' แสดงถึงความก้าวหน้าครั้งสำคัญในการต่อสู้เพื่อแนะนำความต้านทานต่อโรคราแป้ง *https://landscapeplants.oregonstate.edu/plants/lagerstroemia-hybrid

ลักษณะ เป็นไม้พุ่มหรือเป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูงประมาณ 3 -4  เมตร แตกกิ่งก้านเป็นพุ่มกว้างกลม ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ รูปรีแกมรูปขอบขนาน หรือรูปไข่กลับ ปลายใบแหลม โคนใบเกือบมน เนื้อใบค่อนข้างหนา ดูเหมือน ใบอินทนิลน้ำ เป็นสีเขียวสด  ดอก ออกเป็นช่อแน่นขนาดใหญ่ ที่ปลายยอด แต่ละช่อประกอบด้วยดอกย่อยจำนวนมาก สีของดอกเป็นสีม่วงเข้ม ดอกย่อยประกอบด้วยกลีบดอก 5-6 กลีบ กลีบดอกหยักเป็นริ้วคลื่น ตรงกลางดอกประกอบด้วยเกสรสีเหลืองจำนวนมาก ดอกตูมจะมีสีขาว-ครีม เวลามีดอกจะออกดอกดกพร้อมกันเต็มต้น
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--ต้องการตำแหน่งแสงแดดเต็มที่ ชอบดินโปร่งร่วนซุย ดินร่วนปนทราย ระบายน้ำได้ดี ไม่ต้องการค่า pH ของดิน มากเกินไป แต่ชอบดินที่เป็นกลางหรือเป็นกรดเล็กน้อยมากกว่าดินที่เป็นด่าง นอกจากนี้ยังต้องหลีกเลี่ยงดินที่อุดมสมบูรณ์มาก เนื่องจากจะทำให้มีใบมากกว่าดอกไม้ที่ต้องการ เป็นต้นไม้ที่ดูแลง่าย ทนแล้งและทนร้อน อัตราการเจริญเติบโต เร็ว
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปานกลาง การรดน้ำปกติ รดน้ำให้ชุ่มลึกสัปดาห์ละครั้ง อย่าให้น้ำมากเกินไป
การตัดแต่งกิ่ง---ดอกออกบนกิ่งใหม่ ควรตัดแต่งกิ่งในช่วงปลายฤดูหนาวหรือต้นฤดูใบไม้ผลิ การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ไม่จำเป็นต้องใส่ปุ๋ย อาจใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมักปีละ 1 ครั้ง หลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องศัตรูพืช/โรคราน้ำค้างเป็นปัญหาร้ายแรง หลีกเลี่ยงการรดน้ำบนใบไม้ให้รดน้ำที่รากแทน การทำให้ใบไม้เปียกในระหว่างการรดน้ำทำให้เกิดโรคราแป้ง การรักษาด้วยยาฆ่าเชื้อราทั่วไปเป็นประจำทุกปีสามารถลดความเสี่ยงของพืชที่ติดเชื้อได้
รู้จักอันตราย---ไม่เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยงและมนุษย์
การใช้ประโยชน์----ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับ ในภูมิทัศน์และการจัดสวน สามารถปลูกเป็นไม้พุ่มหรือเป็นไม้ต้นขนาดเล็กได้ หรือปลูกเป็นไม้กระถางในภาชนะขนาดใหญ่
ระยะออกดอก---ฤดูร้อน
ขยายพันธุ์---ตอนกิ่ง                                                                                                                                                  **การพูดคุยส่วนตัว รูปดอกสีแดงเป็นอีกหนึ่งลูกผสมที่ได้ติดมือมาทีหลัง**

เกล็ดกะโห้/Clusia rosea

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Clusia rosea Jacq.(1760)
ชื่อพ้อง---Has 6 Synonyms.
---Birolia alba Raf.(1838)
---Clusia retusa Poir.(1804)
---Clusia rosea var. colombiana Cuatrec. (1950)
---Elwertia retusa Raf.(1838)
---More.See all https://www.gbif.org/species/5421060
ชื่อสามัญ ---Autograph Tree, Balsam Apple, Balsam Fig, Fat Park Tree, Pitch Apple, Scotch-Attorney, Cupey, Copey clusia, Star of Night, Florida clusia, Scotch-attorney.
ชื่ออื่น---เกล็ดกะโห้, เกล็ดกะโห้ด่าง (ทั่วไป);[CARIBEAN: Copey, Cupey.];[GERMAN: Balsamapfel, Rosafarbener balsamapfel.];[PUERTO RICO: Cupey.];[SINHALESE: Gal Goraka, Gal Idda.];[SPANISH: Copey rosado (Spain).];[SRI LANKA: Gal Idda, Gal Goraka.]; [SWEDISH: Narrfikkus.];[SWEDISH: Narrfikkus.];[THAI: Klet kaho, Klet kaho dang (General).];[USA: Florida clusia.].
ชื่อวงศ์---GUTTIFERAE (CLUSIACEAE)
EPPO Code---CUFRO (Preferred name: Clusia rosea.)
ถิ่นกำเนิด---ปานามา เวเนซูเอล่า และหมู่เกาะเวสอินดิส
เขตกระจายพันธุ์---บาฮามาส คิวบา เปอร์โตริโก ฟลอริดา เขตร้อนของทวีปเอเซีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Clusia' ตั้งเพื่อเป็นเกียรติแก่ Carolus Clusius (1526-1609) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'rosea' จากภาษาละติน 'rosa' = ดอกกุหลาบ อ้างอิงถึงดอกไม้
 Clusia rosea เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์มังคุด (Guttiferae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nikolaus Joseph von Jacquin (1727-1817) นักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาการแพทย์, เคมีและพฤกษศาสตร์ ชาวเนเธอร์แลนด์ ในปี พ.ศ.2303

ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองของเม็กซิโก ฟลอริดา อเมริกากลาง แคริบเบียนและอเมริกาใต้ เติบโตที่ระดับความสูงต่ำกว่า 1,000 เมตร และกระจายไปยัง เกาะกวมและฮาวาย ถูกระบุว่าเป็นหนึ่งในพืชสวนที่รุกรานมากที่สุดของฮาวายและยังมีการรายงานในบราซิล สิงคโปร์ ศรีลังกา และประเทศเขตร้อนอื่น ๆ ในฐานะพืชรุกราน
ลักษณะ เกล็ดกระโห้เป็นไม้วงศ์เดียวกันกับ มังคุด กระทิง และสารภี ดอกใหญ่ดีแต่ไม่หอม เติบโตเป็นพืช hemiepiphyte อาศัยอยู่บนโขดหินหรือต้นไม้อื่น ๆมีรากอากาศจำนวนมาก ในช่วงเริ่มต้นชีวิตของมันเติบโตบนพืชโฮสต์อื่นและในที่สุดก็ฆ่าโฮสต์ เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูงได้ถึง 2-9 เมตร ทรงพุ่มโปร่งเนื้อไม้เหนียว ใบหนาเหนียวคล้ายแผ่นหนัง กว้าง 3.5-14 ซม ยาว 8-16 ซม.ก้านใบยาว 1-2 ซม.ดอกเดี่ยวหรือออกดอกเป็นกระจุก 1-3 ดอก กลีบเลี้ยงถาวร  4-6 กลีบ ยาว 1-2 ซม. กลีบดอก 6-8 กลีบสีขาวหรือสีชมพูอมม่วง บานอยู่ได้ 2-3 วันแล้วโรย ผลสีเขียวอมน้ำตาลเส้นผ่านศูนย์กลาง 5-8 ซม.เปลี่ยนเป็นสีดำเมื่อแก่แล้วแตกออก ภายในมีเมล็ด ที่มีเยื่อหุ้มเมล็ดสีแดงสด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่มีแสงแดดเต็ม (6-8ชั่วโมง/วัน) แสงแดดครึ่งวันเช้า (4 ชั่วโมง/วัน) ต้นไม้เหล่านี้สามารถรับแสงทางอ้อมได้ดีที่สุดในระดับปานกลางถึงสว่าง หรือร่มเงาบางส่วน อุณหภูมิเหมาะสมในช่วง 15°C ถึง 30°C ทนอุณหภูมิต่ำสุด (-1°C)ชอบความชื้นปานกลางถึงสูง แต่ค่อนข้างทนต่อความชื้นได้หลากหลายระดับ ทนต่อสภาพดินได้หลายประเภท ชอบดินร่วน มีการระบายน้ำดี อัตราการเจริญเติบโตปานกลาง
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปานกลาง ชอบดินที่ชื้นตลอดเวลา ปล่อยให้ดินชั้นบนแห้งเล็กน้อยระหว่างการรดน้ำ ดินจะได้ไม่อิ่มตัวด้วยน้ำมากเกินไป ในฤดูหนาวควรรดน้ำให้น้อยลง สามารถทนต่อความแห้งแล้งได้ในช่วงสั้นๆ
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งปีละ 2 ครั้ง ในต้นฤดูใบไม้ผลิเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโต และในฤดูใบไม้ร่วงเพื่อรักษาขนาดและรูปทรง
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยสูตรเสมอ (16-16-16) ละลายน้ำเจือจางเดือนละ 1 ครั้ง หรือใส่ปุ๋ย 3 ครั้งต่อปี ใช้ปุ๋ยที่สมดุล เช่น สูตร 10-10-10 ในฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน และฤดูใบไม้ร่วง สามารถเลือกใช้ได้ระหว่างปุ๋ยน้ำ ปุ๋ยอินทรีย์ ปุ๋ยเม็ด หรือปุ๋ยละลายช้า
ศัตรูพืช/โรคพืช---ค่อนข้างต้านทานศัตรูพืช แต่บางครั้งศัตรูพืชในร่มที่ดูดน้ำเลี้ยงอาจทำให้เกิดปัญหาได้  /ไม่มีโรคอะไรเป็นพิเศษ ความเสี่ยงที่สุดคือโรครากเน่า โคนเน่าเนื่องจากการรดน้ำมากเกินไป โรคใบจุดอาจเกิดขึ้นได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ  Clusia rosea เป็นไม้ประดับที่ปลูกในแอฟริกาใต้ตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 19 โดยทั่วไปจะปลูกในลานจอดรถของศูนย์การค้า โรงเรียน คอนโดมิเนียมและพื้นที่อยู่อาศัย สามารถปลูกเป็นไม้กระถางตกแต่งภายในได้ เป็นพืชทนเค็มได้ และจะไม่เสียหายจากละอองเกลือ คลื่นพายุ และลมเค็มจากทะเล ทำให้เป็นตัวเลือกการจัดสวนสำหรับสวนริมทะเลและชายหาด อีกทั้งการตัดแต่งพุ่มไม้อย่างสม่ำเสมอและปลูกเป็นแนวรั้วป้องกันความเป็นส่วนตัวที่สมบูรณ์แบบสำหรับกำบังลม และเสียงรบกวน
รู้จักอันตราย---เป็นพิษเล็กน้อยต่อคนและสัตว์เลี้ยงหากกลืนกิน ผลไม้เป็นพิษต่อมนุษย์ กินไม่ได้
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด ถูกประเมินไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2020)
ระยะออกดอก---ปลายฤดูใบไม้ผลิหรือต้นฤดูร้อน *แต่บางครั้งสามารถออกดอกได้ตลอดเวลาของปี ( Little, 1979 )
ขยายพันธุ์--- เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ
**การพูดคุยส่วนตัว-เกล็ดกระโห้ที่เห็นทั่วไปมี 2 ต้นคือต้นที่มีใบสีเขียวทั้งใบ กับต้นที่มีใบด่าง (3รูปบน) คือต้นเกล็ดกระโห้ที่มีใบด่างปลูกลงกระถางขนาดใหญ่ไว้ในที่ร่มรำไร ส่วนรูปล่างที่เป็นรูปผลเป็นต้นเกล็ดกระโห้ใบสีเขียวทั้งหมดที่ปลูกกลางแดดลงดิน ปลูกแล้วควรมีหลักผูกจับลำต้นให้ตรงและคอยแต่งกิ่งให้โปร่งจะออกดอกดกให้ดูดีตลอดปี **

ไข่ดาว/Oncoba spinosa

[on-KO-ba] [spy-NO-suh]

ชื่อวิทยาศาสตร์---Oncoba spinosa Forssk.(1775)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:111964-1#synonyms
---Lundia monacantha Schumach. & Thonn.(1827)
---Oncoba monacantha (Schumach. & Thonn.) Steud.(1841)
ชื่อสามัญ---Bridge of the desert, Fried Egg Tree, African Dog Rose, Snuff Box Tree, Wild white rose.
ชื่ออื่น---ไข่ดาว (ทั่วไป);[AFRIKAANS: Snuifkalbassie; Umshungu, Umthongwana, Umthongwane, Isingongongo, Ishunug elikhulu (isiZulu); Mothotse (Northern Sotho); Mbhovo.(Setswana); Umtfogwane, umthongwana (siSwati); Muthudzwi (Tshivenda); Muyebe (Rundi); Musonbo (Luba-Katanga).];[CONGO: Nti nsansi.];[KINYA RWANDA: Mushumbi.];[THAI: Khai dao (General).].
ชื่อวงศ์---FLACOURTIACEAE
EPPO Code---ONKSP (Preferred name: Oncoba spinosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---ทรอปิคอลแอฟริกา - เซเนกัล โซมาเลีย แองโกลา  แซมเบีย, ซิมบับเวและ แอฟริกาใต้
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Oncoba' มาจากภาษาอาหรับ“onkub”สำหรับสายพันธุ์แอฟริกาเหนือ  ; ชื่อสปีชีส์  'spinosa' หมายถึง กระดูกสันหลัง หูใบที่เปลี่ยนรูปเป็นหนาม หรือก้านใบ เกล็ดเล็ก ๆ หรือเป็นรยางค์คล้ายใบที่โคนก้านใบ
Oncoba spinosa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระเบา (Flacourtiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Peter Forsskal (1732–1763) นักธรรมชาติวิทยาและนักสำรวจชาวสวีเดน ในปี พ.ศ.2318

ที่อยู่อาศัย แพร่หลายมากในเขตร้อนของทะเลทรายซาฮารา มันเติบโตในแถบกว้างตั้งเซเนกัล ซูดานถึงโซมาเลีย, ทางใต้ไปทางเหนือของแองโกลา, แซมเบีย, ซิมบับเว และทางตะวันออกเฉียงเหนือของแอฟริกาใต้ ส่วนใหญ่อยู่ใน Mpumalanga และต่อไปทางเหนือตามแม่น้ำ Zambezi พบได้ตั้งแต่บริเวณพุ่มไม้ไปจนถึง ป่าริมฝั่งแม่น้ำ ป่าผลัดใบในหลายระดับความสูง จากระดับน้ำทะเลใกล้ถึง 600-1,800 เมตร เป็นต้นไม้ที่ได้รับการคุ้มครองในแอฟริกาใต้
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นกึ่งผลัดใบขนาดเล็กถึงขนาดกลางหรือเป็นไม้พุ่มหลายลำต้น ปกติมักสูงไม่เกิน 5 เมตร แต่อาจสูงได้ถึง 9 เมตร ลำต้นค่อนข้างอ่อน มีหนามเล็ก ๆตามลำต้นและกิ่งก้าน แตกกิ่งน้อย กิ่งเหนียวและแตกออกยืดยาว ใบรูปรีหรือรูปไข่แกมขอบขนานยาว 7-18 x 3-8 ซม.ขอบใบหยักละเอียดโคนใบแหลมและมีหนามแหลม ยาวประมาณ 2-4 ซม.ใบแข็งเป็นมันสีเขียวเข้ม ก้านใบยาวประมาณ 6-12 มม.ดอกเดี่ยวออกที่ปลายยอดสีขาวอมเหลืองอ่อน กลีบเลี้ยงยาวประมาณ 3 ซม. เกสรเพศผู้มีจำนวนมาก ช่วงต้นฝนดอกจะออกมากหน่อยดอกบานอยู่ 2 วันแล้วร่วง ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ดอกจะออกซ้ำ ๆ เป็นเวลานาน 2-3 เดือน ผลรูปไข่กลมหรือทรงกลมยาวขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง สูงสุดไม่เกิน 8 ซม.ผลอ่อนสีเขียว มีเปลือกแข็งที่เมื่อแก่กลายเป็นสีน้ำตาลแดง มีเมล็ดจำนวนมากรูปไข่แบน สีน้ำตาลมันวาวขนาด ยาว 6-7 มม.กว้าง 3-4 มม.ฝังอยู่ในเนื้อแห้งสีเหลือง

Picture 1: https://treesa.org/oncoba-spinosa/
Picture 2: https://treesa.org/oncoba-spinosa/skukusa-knp-31/
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดเต็ม (6-8ชั่วโมงต่อวัน) ชอบดินปนทรายและดินร่วน การระบายน้ำดี ทนต่อความเย็นจัด อุณหภูมิต่ำสุด (-15°C) และระบบรากไม่รุกราน อัตราการเจริญเติบโต ปานกลาง การเติบโตในช่วงแรกจะช้า แต่จะเร็วขึ้นหลังจาก 9 ถึง 12 เดือน สามารถเติบโตได้ 0.50-1 เมตรต่อปี
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปานกลาง รดน้ำปกติ 2-3วัน/ครั้ง อย่าให้น้ำมากเกินไป
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง แต่รูปร่างและสุขภาพของต้นไม้อาจเสียหาย และดูค่อนข้างรุงรังและไม่เป็นระเบียบ การตัดแต่งกิ่งทุกปีหรือทุกสองปีในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ หรืออาจรอจนกว่าดอกบานทั้งหมดจะร่วงหล่น เพื่อกระตุ้นการออกดอกและเพื่อรักษารูปลักษณ์ที่สวยงาม การตัดแต่งกิ่งที่ตายหรือไม่แข็งแรงสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---สามารถใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหม้กก่อนหรือหลังการตัดแต่งกิ่ง ปีละ 1-2 ครั้ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน/รากเน่าอาจเกิดขึ้นได้หากให้น้ำมากเกินไป หรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
รู้จักอ้นตราย---พืชมีหนามแหลม ใช้ความระมัดระวังอย่างมากในการจัดการ

ใช้ประโยชน์--- พืชที่เก็บเกี่ยวจากป่าใช้เป็นอาหารและยาปลูกเพื่อให้ผลไม้ในแอฟริกาและอินเดีย และ ปลูกเป็นไม้ประดับมีค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับดอกไม้สีขาวขนาดใหญ่ซึ่งมีกลิ่นหอม
-ใช้กิน ผลดิบรสเปรี้ยวรสชาดค่อนข้างเหมือนทับทิมหรือแอปเปิ้ลเขียว ไม่อร่อย มันมักจะถูกมองว่าเป็นอาหารความอดอยากกินเฉพาะในเวลาที่ขาดแคลน ส่วนน้ำมันที่ใช้บริโภคได้นั้นมาจากเมล็ด
-ใช้เป็นยา พืชมักใช้ในยาแผนโบราณ มันมีชื่อเสียงอย่างมากในคองโกในฐานะยาครอบจักรวาลสำหรับโรคภัยไข้เจ็บทั้งหมดในไอวอรี่โคสต์พืชมีชื่อเสียงที่ดีในฐานะที่เป็นยาโป๊
-ผลไม้รวมกับเนย Karite (Vitellaria Paradoxa) ใช้ในการรักษาอาการปวดท้องและเบื่ออาหาร ยาต้มกิ่งก้านใบใช้เป็นยาล้างแผล รากเป็นยาแก้อักเสบและบำรุงกำลัง ยาต้มใช้รักษาโรคบิดปวดศีรษะและกระเพาะปัสสาวะ
-ใบประกอบด้วยSalicin (กลูโคไซด์แอลกอฮอล์ที่มีรสขมซึ่งเกี่ยวข้องกับแอสไพริน) กลูโคไซด์นี้สามารถใช้เป็นยาต้านการอักเสบ อย่างไรก็ตามอาจทำให้เกิดอาการแพ้ที่ผิวหนังได้  
-ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับ ต้นไข่ดาวเป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็กก็จริง แต่ก็ปลูกเลี้ยงลงกระถางขนาดใหญ่ได้ ขนาดรอบวงของลำต้นไม่ใหญ่นักและลำต้นก็ค่อนข้างอ่อน ในกระถางจะเลี้ยงได้สูงประมาณ 2 เมตร ถ้าปลูกลงดินจะสูงได้ถึง 5 เมตร การปลูกลงดินควรหาหลักมาจับยึดลำต้นและกิ่งหลักไว้ ยึดให้ตรง จะได้ไข่ดาวที่มีทรงพุ่มสวยในอนาคต ความต้องการน้ำน้อย เหมาะกับสวน Xeriscape
-ใชอื่น ๆ ไม้สีน้ำตาลอ่อนแข็งแตกง่ายและขัดงาได้ดี แต่ชิ้นส่วนมักไม่ใหญ่พอที่จะมีมูลค่าทางการค้า
-ผลไม้มีเปลือกแข็งเมื่อถูกทิ้งไว้ให้แห้งโดยมีเมล็ดอยู่ภายในจะทำให้เขย่าแล้วมีเสียงดัง ใช้ทำเป็นกำไลและปลอกแขน ยึดติดกับข้อเท้า สำหรับนักเต้นเพื่อเพิ่มจังหวะเมื่อแสดง
-กล่าวกันว่าเมล็ดพืชมีน้ำมันอบแห้งที่เหมาะสำหรับเคลือบเงา แต่ยากเกินไปที่จะสกัดเพื่อให้มีความสำคัญทางการค้า
พิธีกรรม/ความเชื่อ---ในคองโกถือเป็นเครื่องป้องกันอิทธิพลชั่วร้ายและวิญญาณ ห้ามตัดส่วนใดส่วนหนึ่งของพืชโดยไม่ทำการอธิบายเหตุผลและความคาดหวังให้กับพืช
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด การประเมินล่าสุดใน IUCN Red List อยู่ใน ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2005)
ระยะออกดอก/ติดผล ---กันยายน-มกราคม/เมษายน-กรกฎาคม
ขยายพันธุ์----เมล็ด  ตอนกิ่ง

รวงผึ้ง/Schoutenia glomerata King subsp. peregrina

ชื่อวิทยาศาสตร์---Schoutenia glomerata ssp. Peregrina (Craib) Roekm.& Hartono (1965)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.See all https://www.gbif.org/species/8342713
---Basionym: Schoutenia peregrina Craib.(1925)
ชื่อสามัญ---Yellow Star
ชื่ออื่น--- กะสิน, กาสิน (นครพนม, สกลนคร),ดอกน้ำผึ้ง, น้ำผึ้ง, รวงผึ้ง (ภาคเหนือ); สายน้ำผึ้ง (ภาคกลาง); [THAI: Dok nam phueng, Nam phueng, Ruang phueng (Northern); Sai nam phueng (Central).];
ชื่อวงศ์---MALVACEAE
EPPO Code---1SNFG (Preferred name: Schoutenia.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ไทย กัมพูชา
นิรุกติศาสตร์ (Etymology)---ชื่อสกุล 'Schoutenia' ตั้งชื่อ ตามนักสำรวจชาวดัตช์ Willem Cornelisz Schouten (1567-1625) ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'glomerata' มาจากคำคุณศัพท์ภาษาละติน "Glomeratus" ซึ่งแปลว่าหนาแน่นและกลมอ้างอิงถึงการจัดกลุ่มแน่นของดอกไม้ หมายถึงช่อดอก  
Schoutenia glomerata subsp.peregrina เป็นชนิดย่อย (subsp) ของ Schoutenia glomerata สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ชบา (Malvaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Grant Craib (1882–1933) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Roekm และ Hartonoในปีพ.ศ.2508
ความสำคัญ ต้นรวงผึ้งมีความสำคัญคือเป็นพรรณไม้ประจำรัชกาลพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร เนื่องด้วยดอกรวงผึ้งมีสีเหลืองซึ่งเป็นสีประจำวันพระราชสมภพ และผลิดอกช่วงวันพระราชสมภพพอดี เมื่อพระองค์เสด็จฯ กอปรพระราชกรณียกิจตามสถานที่ต่างๆ ก็จะทรงปลูกต้นรวงผึ้งพระราชทานไว้เพื่อเป็นตัวแทนแห่งพระองค์ท่านและเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ราษฎร

ที่อยู่อาศัย ในประเทศไทยพบกระจายห่าง ๆ ทางภาคเหนือตอนล่างที่นครสวรรค์ และภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่สกลนคร ขึ้นตามริมแม่น้ำและที่ราบลุ่มที่น้ำท่วมถึง ที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลไม่เกิน 200 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง *รูปต้นรวงผึ้งต้นนี้ถ่ายเมื่อ ก.ค 59 กำลังออกดอกพอดี* ต้นนี้ความสูงกำลังสวย ความสูงของต้นรวงผึ้งโดยทั่วไป สูงประมาณ 5-8 เมตร เปลือกต้นเป็นสีเทาเข้ม แตกกิ่งก้านเยอะ ทำให้ดูทรงพุ่มทึบใบขนาดกว้าง ประมาณ 3-5 ซม.ยาว 4-12 ซม.ออกระนาบเดียวกันรูปใบมนรี หรือขอบขนานปลายแหลมฐานป้าน ขอบใบเรียบ ใบแก่ค่อนข้างหนาสีเขียวเข้มและเป็นมันด้านบน ด้านล่างใบสีจะอ่อนกว่า ขนสีน้ำตาลรูปดาวหลุดลอกง่ายดอกสมบูรณ์เพศขนาดบวกลบ 1.3 ซม.สีเหลืองเข้มออกเป็นช่อกระจุกตามกิ่งข้างตามซอกใบ มักจะบานพร้อมกัน กลีบรองดอกมี 5 กลีบ ไม่มีกลีบดอกมีเกสรเพศผู้จำนวนมากแต่ ดอกมักไม่ติดผล ผลกลมเป็นแบบแห้งไม่แตก ขนาด 0.5–1 ซม.ช่วงออกดอกนานราว 1 สัปดาห์ ดอกแต่ละดอกบาน 2 วันแล้วโรยส่งกลิ่นหอมแรงตลอดวัน เวลาดอกบานจะมีผึ้งมาตอมเป็นจำนวนมาก ระยะเวลาออกดอก1สัปดาห์/1ปี/1ครั้ง เท่านั้น 

ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้นรวงผึ้งจะต้องปลูกกลางแจ้งเพราะชอบแดดจัด สามารถปลูกได้ในทุกสภาพดิน ทั้งดินที่แห้งแล้งและดินที่ชื้นในสภาพดินแห้งต้นรวงผึ้งจะออกดอกเต็มต้น แต่ถ้าได้น้ำมากก็จะออกดอกประปราย ไม่ดกเท่าที่ควร เนื่องจากดอกมักไม่ติดผล เทียบสัดส่วนกับจำนวนดอกแล้วต่างกันลิบลับ อาจต้องขยายพันธุ์ด้วยการตอนกิ่ง อย่างเดียว และจำเป็นต้องใช้ฮอร์โมนเร่งรากช่วยให้รากงอกเร็ว *ซึ่งกิ่งกระโดงที่แตกจากโคนต้นจะมีการเจริญเติบโตได้ดีที่สุด สำหรับต้นที่ปลูกด้วยกิ่งตอนจะให้ดอกเมื่อปลูกไปแล้วประมาณ 5 ปี แต่สำหรับต้นที่เพาะจากเมล็ดอาจต้องใช้เวลามากกว่านั้น โดยเฉพาะการเจริญเติบโตช่วง 5 ปีแรกจะค้อนข้างช้า หากได้รับการดูแลที่ดีอาจให้ดอกชุดแรกในปีีที่ 7-8 http://academicparo5.dnp.go.th/
การรดน้ำ---ต้องการน้ำน้อย รดน้ำปกติอาทิตย์ละ 1ครั้ง อย่าให้น้ำมากเกินไป
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง หรืออาจรอจนกว่าดอกบานทั้งหมดจะร่วงหล่น เพื่อกระตุ้นการออกดอกและเพื่อรักษารูปลักษณ์ที่สวยงาม การตัดแต่งกิ่งที่ตายหรือไม่แข็งแรงสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหม้กก่อนหรือหลังการตัดแต่งกิ่ง ปีละ 1-2 ครั้ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน/รากเน่าอาจเกิดขึ้นได้หากให้น้ำมากเกินไป หรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
รู้จักอ้นตราย--- ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับความเป็นพิษของพืชชนิดนี้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับ ปลูกเพื่อความสวยงามและเพื่อความเป็นศิริมงคล
-อื่น ๆกลิ่นหอมของดอกรวงผึ้ง ช่วยกระตุ้นระบบประสาท ทำให้ผ่อนคลาย และ หลับง่ายขึ้น
*พิธีกรรม/ความเชื่อ--- เป็นไม้มงคลเหมาะสำหรับคนธาตุไฟ* https://www.royalparkrajapruek.org/Knowledge/view/25
*ภัยคุกคาม--- เนื่องจากป่าบุ่งป่าทามได้ถูกทำลายไปจนเกือบหมดต้นตามธรรมชาติที่ยังหลงเหลืออยู่พบตามหย่อมป่าที่ถูกปล่อยทิ้งใกล้ริมแม่น้ำน่านในเขตจ.นครสวรรค์ และที่ริมแม่น้ำสงคราม ในเขต อ.อากาศอำนวย จ.สกลนคร และอ.ศรีสงคราม จ.นครพนมเท่านั้น
สถานะการอนุรักษ์---ปัจจุบันเป็นพืชที่หายากมาก มีสถานะภาพใกล้จะสูญพันธุ์ในธรรมชาติอย่างยิ่ง *http://academicparo5.dnp.go.th
ระยะเวลาออกดอก/ติดผล --- ระหว่าง กรกฏาคม-สิงหาคม/กันยายน-ตุลาคม
ขยายพันธุ์ --- เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง

คอร์เดีย/Cordia sebestina

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Cordia sebestina L.(1753)
ชื่อพ้อง---Has 12 Synonyms.
---Cordia juglandifolia Jacq.(1760)
---Cordia laevis Jacq.(1797)
---Lithocardium laeve (Jacq.) Kuntze.(1891)
---Sebestena repanda Raf.(1838)
---More.See all https://www.gbif.org/species/5341289
ชื่อสามัญ ---Broad-leaf cordia, Cordia, Geiger Tree, Geranium Tree, Scarlet Cordia, Orange Geiger Tree, Aloe-wood, Largeleaf Geigertree,Texas Olive, Sebesten Plum Tree, Sea Trumpet, Spanish Cordia.
ชื่ออื่น-- หมันแดง (ทั่วไป), คอร์เดีย (กรุงเทพ);[BENGALI: Raktarag, Kamla Buhal.];[CZECH: Kordiovité.];[FRENCH: Bois râpe.];[GERMAN: Scharlachkordie, Scharlach-Kordie, Sebestenenbaum.];[HAWAII: Kou.];[HINDI: Lal Lasora,Bohari.];[HINDI: Bohari, Lal Lasora.];[KANNADA: Challekendala.];[PORTUGUESE: Córdia-de-flores-laranjas, Sebesteira-verdadeira.];[RUSSIAN: Kordiya sebestena.];[SPANISH: Arbol nomeolvides, Anacahuita, Joaquin, Siricote blanco.];[TAMIL: Accinaruvili.];[TELUGU: Virigi.];[THAI: Man daeng (General); Kho dia (Bangkok).];[USA: Largeleaf geigertree.].
ชื่อวงศ์---BORAGINACEAE
EPPO Code---CRHSE (Preferred name: Cordia sebestina.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง - ปานามา ฮอนดูรัส เบลีซ เม็กซิโก; แคริบเบียน - จาเมกา, เฮติ, สาธารณรัฐโดมินิกัน, คิวบา, ถึงฟลอริดา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Cordia' ตั้งขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน Euricius Cordus (1486 –1535) และลูกชายของเขา Valerius Cordus (1515 –1544) ; ขื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'sebestina' จากเปอร์เซีย 'sebestan' ซึ่งเป็นชื่อสามัญของ Cordia myxa ซึ่งมีผลไม้สีขาวด้วย ( Puccio, 2020 )
-ชื่อสามัญ 'Geiger Tree' ถูกตั้งชื่อในปี 1830 โดย John James Audubon (ผู้มีชื่อเสียงในการวาดภาพนก) ตามชื่อ John Geiger (นักบินท่าเรือผู้กอบกู้สมบัติที่จมอยู่นอกชายฝั่ง Key West) ซึ่ง Audubon อาศัยอยู่และวาดภาพด้วย
Cordia sebestina เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์หญ้างวงช้าง (Boraginaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดนในปี พ.ศ.2296
ความหลากหลาย (Varieties)
---Cordia sebestena var. sebestena.
---Cordia sebestena var. caymanensis (Urb.) Proctor.(1977)

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดอยู่ทางชายฝั่งตอนเหนือของอเมริกาใต้ ยูคาทาน หมู่เกาะอินเดียตะวันตกและฟลอริด้าพบในเขตแห้งแล้งบนดินทรายมักเกิดขึ้นตามแนวชายฝั่งทะเลที่ระดับความสูงไม่เกิน 185 เมตร  มีรายงานว่าปลูกที่ระดับความสูงถึง 1900 เมตร ( Barajas-Meneses et al., 2005 ; พืชเขตร้อนที่มีประโยชน์, 2020 )
ลักษณะ คอร์เดียหรือเรียกอีกชื่อว่าหมันแดงเป็นไม้พุ่มขนาดกลางหรือไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูงได้ถึง 8-10 เมตร เปลือกต้นสีน้ำตาล ใบรูปไข่ปลายใบแหลม ความยาวของใบ 15-20 ซม.กว้าง 7.5-10 ซม.ใบสากคาย ดอกออกเป็นช่อใหญ่และมักมีช่อย่อยออกมาเบียดกัน ออกที่ปลายกิ่งรูปกรวยปากบาน สีแสดสดใส มีผลยาวไม่เกิน 4 ซม.สีเขียวเมื่อสุกเป็นสีขาว เนื้อในนุ่ม
ข้อกำหนดสภาพแวดล้อม---ตำแหน่งที่มีแสงแดดจัด หรือร่มเงาบางส่วน สายพันธุ์นี้มีความทนทานต่อความเค็มของดินและสเปรย์เกลือได้ดี สามารถเติบโตได้ในดินทุกชนิด แต่มันจะเติบโตได้ดีที่สุดในดินทรายปนทรายที่แห้งและมีการระบายน้ำดี ค่า pH ของดินตั้งแต่ 5.5 ถึง 8.5 ทนแล้ง ทนน้ำท่วม และน้ำกร่อย การบำรุงรักษาต่ำ
การรดน้ำ---รดน้ำเป็นประจำหลังปลูกและในช่วงหน้าแล้ง
การตัดแต่งกิ่ง---ให้ตัดแต่งต้นไม้ในขณะที่มันเติบโตเพื่อเลือกลำต้นเดียว หากไม่ตัดแต่ง พืชสามารถพัฒนาลำต้นหลายลำต้นที่อ่อนแอ และแตกได้ในที่สุด ตัดกลับในฤดูใบไม้ผลิ (ปลายเดือนมีนาคมหรือต้นเดือนเมษายน) เพื่อให้มีขนาดตามที่ต้องการ และเล็มปลายกิ่งได้ทุกเมื่อในช่วงอากาศอบอุ่นเพื่อส่งเสริมให้ออกดอกดก
การใส่ปุ๋ย---อย่าใส่ปุ๋ยจนกว่าจะถึง 6 เดือนหลังจากการปลูก จากนั้นใส่ปุ๋ยปีละสามครั้ง - หนึ่งครั้งในฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน และฤดูใบไม้ร่วง ด้วยปุ๋ยเม็ดสูตรสมดุล เสริมด้วยกระดูกป่น (P )เพื่อส่งเสริมการออกดอกมาก
ศัตรูพืช/โรคพืช---มักไม่ได้รับผลกระทบจากศัตรูพืชมากนัก ระวัง ด้วงเต่ายักษ์ (Tortoise beetle) ซึ่งสามารถทำให้เกิดการผลัดใบได้เป็นครั้งคราว/ไวต่อรากเน่ามาก ดังนั้นควรรดน้ำเมื่อจำเป็นเท่านั้น
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีข้อมูลยืนยันความเป็นพิษของพืชชนิดนี้
ใช้ประโยชน์---ใช้กินได้ ผลไม้ ดิบหรือสุก ถือว่ากินได้โดยบางคน กลิ่นหอมแต่รสชาติไม่ดี ค่อนข้างเป็นเส้น ๆและไม่ค่อยหวาน  
-ใช้เป็นยา การใช้ยาที่รายงานสำหรับสปีชีส์นี้เป็นสารทำให้ผิวนวล มันถูกใช้ในการรักษาไข้ โรคหวัด หลอดลมอักเสบ อาการไอและไข้หวัดใหญ่
-ใบใช้เป็นยาในคิวบา และมักถูกใช้เป็นยาที่เกี่ยวกับลำไส้และกระเพาะอาหารและสำหรับผลกระทบของหลอดลม
-ใช้ในหมู่เกาะ Lucayan สำหรับปัญหาระบบทางเดินอาหาร (ลดการย่อยอาหารและเพิ่มความอยากอาหาร)
-ใช้ปลูกประดับ นิยมนำมาใช้จัดสวน เนื่องจากพุ่มสวย ดอกมีสีสดใส ออกดอกต่อเนื่อง ตลอดทั้งปี เลี้ยงง่าย แข็งแกร่ง เพิ่มความสวยงามและสีสันให้กับสวนริมชายฝั่งหรือพื้นที่ในเมือง ต้นไม้สามารถปลูกได้ในภาชนะขนาดใหญ่
-ใช้อื่น ๆ เปลือกไม้แก่นสีน้ำตาลมีเนื้อละเอียดแข็งและหนัก ใช้เฉพาะสำหรับช่างไม้ ใบใหญ่ที่หยาบใช้ขัดผิว
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด ถูกประเมินไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2014)
ระยะออกดอก/ติดผล--ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ ตอนกิ่ง

แปรงล้างขวดช่อห้อย/Callistemon viminalis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Callistemon viminalis (Sol. ex Gaertn.) G.Don ex Loudon.(1830)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms
---Basionym: Metrosideros viminalis Sol. ex Gaertn.(1788)
---Melaleuca viminalis (Sol. ex Gaertn.) Byrnes.(1984)     
ชื่อสามัญ---Weeping Bottle Brush, Red Bottlebrush, Drooping- Bottlebrush, Bottle brush tree, Creek bottlebrush, Red cascade.
ชื่ออื่น--แปรงล้างขวดช่อห้อย (ทั่วไป) ;[AFRIKAANS: Treur botteborsel.];[CZECH: myrtovité.];[FINNISH: Norjalamppuharja];[GERMAN: Trauer-Zylinderputzer];[HINDI: Cheel.];[MANIPURI: Barap lei.];[MALAYSIA: Kayu Putih (Malay).];[PAKISTAN: Bursh.];[PORTUGUESE: Calistemo, Calistemo-vermelho, Escova-de-garrafa-pendente.];[THAI: Praeng lang khuat cho hoi (General).].
ชื่อวงศ์---MYRTACEAE
EPPO Code---CLXVI (Preferred name: Callistemon viminalis.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปออสเตรเลีย
เขตกระจายพันธุ์---ประเทศออสเตรเลีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Callistemon' มาจากภาษากรีก “kali” = สวย และ “stemon” เกสรเพศผู้ ตามลักษณะก้านชูอับเรณู ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ คำคุณศัพท์ viminalis มาจากภาษาละติน vimen = "กิ่งอ่อนโยน"อ้างอิงถึงกิ่งของสายพันธุ์นี้
Callistemon viminalis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ชมพู่ (Myrtaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Daniel Solander (1733–1782) นักพฤกษศาสตร์และนักธรรมชาติวิทยาชาวสวีเดน จากอดีต Joseph Gaertner (1732- 1791) นักพฤกษศาสตร์และนักธรรมชาติวิทยาชาวเยอรมันและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย George Don (1798–1856) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต จากอดีต John Claudius Loudon (1783 – 1843) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปีพ.ศ.2373
มี 2 ชนิดย่อย (Subspecies) ที่ยอมรับ ;-
---Callistemon viminalis subsp. viminalis.(1830). เป็นไม้พุ่มหลายลำต้นหรือต้นไม้เล็ก ๆ สูงถึง 15 เมตรและมักจะออกดอกตลอดปี
---Callistemon viminalis subsp. rhododendron (Craven) Udovicic & R.D.Spencer.(2012).ต้นไม้ต้นเดียวที่เติบโตสูง 35 เมตร เกิดขึ้นเฉพาะในเขต Injune ในรัฐควีนส์แลนด์ ออกดอกในเดือนกันยายน-ตุลาคม
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในประเทศออสเตรเลีย (ควีนส์แลนด์ นิวเซาธ์เวลส์) เติบโตตามลำธารและแม่น้ำมักจะอยู่ในสถานการณ์ป่าเปิดแต่บางครั้งบนลำธารที่ไหลผ่านป่าฝนจากระดับน้ำทะเลใกล้ถึง 900 เมตร.
ลักษณะ ความสูงประมาณ 6-7 เมตร เป็นไม้ที่มีเรือนยอดแคบและกิ่งลู่ลงและพริ้วลมอย่างต้นหลิว เปลือกต้นสีน้ำตาลแตกเป็นร่องลึก กิ่งอ่อนมีขนปกคลุมทั่วไป ใบก็มีลักษณะคล้ายใบหลิว คือมีใบขนาดเล็กเรียวยาวรูปหอกปลายใบแหลม ขนาดของใบกว้าง 0.5 ซม.และยาวประมาณ 4 ซม.ดอกของแปรงล้างขวดเป็นสีแดงสดออกติดกิ่งเป็นช่อยาว ปลายกิ่งจะโน้มย้อยห้อยลง มีก้านเกสรเป็นเส้นยาวประมาณ 2 ซม.ออกเป็นพู่เรียงติดกัน สลับช่องระหว่างใบต่อใบ ช่อดอกหนึ่งยาวประมาณ 4 ซม.ในเกสรของดอกไม้นี้มีรสหวานมาก ผลแคปซูลแห้งแล้วแตก เมล็ดมีขนาดเล็กยาวประมาณ 1-1.5 มม. แปรงล้างขวดเป็นไม้ที่มีดอกหลายสีเช่น ชนิดสีเหลือง สีชมพูและสีขาว แต่ที่นิยมปลูกในเมืองไทยมี 2 ชนิดคือสีแดงและสีชมพู
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เป็นไม้กลางแจ้งจ้องการแสงแดดจัด ขึ้นง่ายในดินเกือบทุกชนิด มีความทนทานต่อสภาพความแห้งแล้งได้ดี
ประโยชน์ ---ใช้เป็นยา ใช้เป็นยาขับปัสสาวะและบรรเทาปัญหาทางเดินปัสสาวะ สำหรับผู้หญิงใช้เป็นยาชำระล้างทำความสะอาดทางเดินปัสสาวะจากการมีประจำเดือนมากเกินไปหรือตกขาวเยื่อเมือกเป็นระดูขาว ใช้สำหรับปัสสาวะเล็ดและปัสสาวะรดที่นอนในเด็ก ในจาเมกา ยาต้มใช้เป็น ชาร้อนรักษากระเพาะและลำไส้อักเสบ ท้องร่วงและการติดเชื้อที่ผิวหนัง-ใช้ในจาไมกา ในการแพทย์พื้นบ้านเพื่อรักษาโรคติดเชื้อในลำไส้
-ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับ เป็นต้นไม้ที่มีนิยมปลูกกันมากด้วยที่ทรงต้นอ่อนช้อยสวยงามมาก นิยมปลูกไว้ริมสวนน้ำด้วยทรงต้นที่สวยงามและกิ่งที่โน้มห้อยย้อยลงกับดอกที่มีสีสดใส
ระยะเวลาออกดอก--- เป็นระยะ ๆเกือบตลอดปี
ขยายพันธุ์---ตอนกิ่งและเพาะเมล็ด

รักทะเล/Scaevola taccada

ที่อยู่อาศัย เกิดขึ้นตามธรรมชาติบนชายฝั่งเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนตามแนวมหาสมุทรอินเดียในจีนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และในหมู่เกาะแปซิฟิกรวมถึงฮาวาย เป็นวัชพืชทางการเกษตรและสิ่งแวดล้อม ในฟลอริดา มีการระบุว่าเป็นสายพันธุ์ที่รุกรานประเภทที่ 1 ซึ่งกำหนดเป็นพืชที่บุกรุกและทำลายชุมชนพืชพื้นเมือง ( Florida Exotic Pest Plant Council, 2011 ) สายพันธุ์นี้ยังถือว่ารุกรานในเบอร์มิวดา บาฮามาส และหมู่เกาะอินเดียตะวันตกบางเกาะ
ลักษณะ รักทะเลเป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็กชอบขึ้นอยู่ตามหาดทรายชายทะเล แต่จะไม่พบในป่าชายเลน รักทะเลมีความสูงของต้นสูงไม่เกิน 5 เมตร รากแผ่กว้าง แตกต้นใหม่ได้ตามราก เปลือกต้นเรียบ มียางสีขาว กิ่งอ่อนอวบน้ำเป็นสีเขียว กิ่งแก่และลำต้นมีเนื้อไม้ ใบเดี่ยว ออกเวียนสลับ ดก หนา มันวาว มีใบหนาแน่นตามปลายกิ่ง แผ่นใบรูปไข่กลับ ขนาดของใบกว้างประมาณ 5-10 ซม. ยาวประมาณ 12-15 ซม. เกลี้ยงหรือมีขนเล็กน้อย โคนใบสอบเรียว ปลายใบกลม ขอบใบเรียบ ออกดอกเป็นช่อสั้น ๆ เป็นช่อแบบกระจุก ออกตามซอกใบใกล้ปลายยอด มีดอกน้อย ประมาณ 2-3 ดอก ดอกไม้มีสีขาวมักมีเส้นสีม่วง ยาว 0.8 - 1.2 ซม.และมีกลิ่นหอม มีรูปร่างไม่ปกติ มีกลีบดอกทั้ง 5 กลีบอยู่ด้านหนึ่งของดอก ทำให้ดูเหมือนขาดไปครึ่งหนึ่ง เหมือนเป็นรูปพัด ดอกไม้บานทั้งกลางวันและกลางคืนเป็นเวลาประมาณ 5 วัน ผลสดเป็นสีขาวขุ่น เมื่อสุกแล้วจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอ่อน มีจุกและมีสัน ขนาดผลประมาณ 1-2 ซม.ภายในผลมีเมล็ดแข็งประมาณ 1-2 เมล็ด
ข้อกำหนดสภาพแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งที่มีแดดจัด (6-8 ชั่วโมง/วัน) หรือร่มเงาบางส่วน เติบโตได้ดีที่สุดในดินปนทรายที่มีความอุดมสมบูรณ์ปานกลาง pH 5.5-6.0 และมีการระบายน้ำที่ดี ทนความเค็ม ทนลม ทนแล้งได้ดี อัตราการเจริญเติบโต เร็ว  พืชสามารถกำจัดออกได้ยากเมื่อเกิดขึ้นแล้ว (ชิ้นส่วนของลำต้นใต้ดินที่แตกออกสามารถเจริญเติบโตใหม่ได้ง่าย)  
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างสม่ำเสมอ ปริมาณน้ำเล็กน้อยแต่พวกเขาไม่ใช่พืช xeriscape ที่แท้จริง ดังนั้นจึงจำเป็นต้องรดน้ำเป็นครั้งคราว พืชที่ปลูกในดินชื้นแฉะอาจเกิดโรคเชื้อราได้ หรืออาจมีอาการรากเน่า รอจนหน้าดินแห้งให้รดน้ำ พืชที่ร่วงโรยจะฟื้นตัวขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากการให้น้ำ ควรลดการให้น้ำลงบ้างในฤดูหนาว ช่วงพักตัว
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งในช่วง ฤดูใบไม้ร่วง / ฤดูหนาว เพื่อให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและกระตุ้นให้พืชเติบโตในลักษณะการแตกแขนง แทนที่จะพัฒนาลำต้นที่ยาวและผอม
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยสูตรสมดุลเพียงเล็กน้อย เดือนละ 1 ครั้งในช่วงฤดูปลูก
ศัตรูพืช/โรคพืช---มักไม่ได้รับผลกระทบจากศัตรูพืช หรือโรคร้ายแรง แต่พืชที่เครียดจากความแห้งแล้งเป็นเวลานานอาจดึงดูดเพลี้ยไฟ และเพลี้ยแป้งอาจสร้างความรำคาญเป็นครั้งคราว หลีกเลี่ยงการฉีดพ่นยาฆ่าแมลง เนื่องจากพืชเหล่านี้เป็นแหล่งน้ำหวานที่สำคัญสำหรับผีเสื้อ/ Mycosphaerella scaevolaeเป็นเชื้อราที่ทำให้เกิดโรคใบจุด ติดเชื้อผ่านช่องเปิดตามธรรมชาติในใบ (ปากใบ) การติดเชื้อส่งผลให้มีจุดสีเหลือง (chlorotic) ขนาดใหญ่บนใบซึ่งพัฒนาเป็นสีน้ำตาลและเป็นเนื้อตายตามอายุ (Daly and Hennessy, 2007).

ใช้ประโยชน์--- พืชเป็นยาแผนโบราณที่ใช้กันอย่างแพร่หลายนอกจากนี้ยังให้อาหารและวัสดุสำหรับใช้ในท้องถิ่น มันถูกรวบรวมมาจากป่าโดยทั่วไปมักจะได้รับการปกป้องเมื่อมีการถางที่ดินและบางครั้งก็ปลูกในแผนการควบคุมการกัดเซาะในฟลอริดา
-ใช้กินได้ ผลไม้ กินเป็นครั้งคราว ใบอ่อนปรุงเป็น potherb
-ใช้เป็นยา มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการแพทย์แผนโบราณตลอดช่วงพื้นเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการรักษาสภาพผิว ผลสุกใช้ในการแพทย์พื้นบ้านเพื่อล้างตาและในการรักษาโรคติดเชื้อที่ตา ยาต้มใช้ในการรักษาโรคเหน็บชาและโรคซิฟิลิสในบางครั้งเช่นเดียวกับโรคบิด รากถือว่ารักษาโรคมะเร็ง  ถูกใช้ภายนอกเพื่อรักษาผลกระทบกับผิว ใช้เปลือกต้นสำหรับฝี อาการปวดประจำเดือนและกระดูกร้าว ลำต้นใช้สำหรับรักษาอาการปวดท้อง ใช้ในยาแผนโบราณโพลินีเซียและเอเชียในฐานะยาลดไข้ ต้านการอักเสบ, สารกันเลือดแข็งตัวและเป็นยาคลายกล้ามเนื้อ สารสกัดได้แสดงกิจกรรมต่อต้านไวรัส สรรพคุณเด่นในทางเป็นยาที่ไม่อาจไม่กล่าวถึง คือแก้อาการที่เกิดจากการกินอาหารทะเลเป็นพิษโดยนำรากของรักทะเลต้มน้ำดื่มแก้อาการ
-ใช้ปลูกประดับ รักทะเลออกดอกและผลตลอดปี ทำให้นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ ปลูกเป็นไม้พุ่มคลุมดิน บังลม หรือปลูกจำนวนมาก และสามารถปลูกเป็นไม้กระถาง
-วนเกษตร ในบางประเทศที่รักทะเลกระจายพันธุ์และเติบโตอย่างรวดเร็วถือว่ารักทะเลเป็นวัชพืชรุกราน คุณสมบัตินี้จึงปลูกเป็นพืชเบิกนำในพื้นที่ใหม่ที่เป็นดินทรายได้ดี รักทะเลเป็นพืชชายฝั่งที่ทนต่อสภาวะเค็มได้ดีเยี่ยม สามารถยึดเกาะดินอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อช่วยควบคุมการกัดเซาะชายฝั่ง
-อื่น ๆแก่นเล็ก ๆ สีขาวหิมะขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 25 มม. ขึ้นไปบางครั้งก็ถูกตัดเป็นเกล็ดเหมือนกระดาษบาง ๆ แล้วนำไปทำเป็นดอกไม้ประดิษฐ์ เป็นผีเสื้อและวัตถุอื่น ๆ
-ไม้จากฐานของลำต้นโตเต็มที่ใช้เป็นตะปู สลัก เดือย ในการต่อเรือโบราณ
-เมล็ด ใช้สำหรับทำพวงมาลัย (มาลัยแบบดั้งเดิม) ในบางเกาะของมหาสมุทรแปซิฟิก
ระยะเวลาออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์ ---เมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ เมล็ดใช้ระยะเวลาในการงอก มักเกิดขึ้นภายในหนึ่งเดือน แต่โปรดอดใจรอ เพราะอาจใช้เวลานานถึง 60 วัน
สถานที่ถ่ายภาพ---*การพูดคุยส่วนตัว ต้นรักทะเลพวกนี้ ถ่ายมาจาก สวนป่าในกรุง ถนน สุขาภิบาล2 อ่อนนุช บริเวณด้านหน้าติดถนน ปลูกเป็นแถวยาวปนกับต้นปอทะเลและต้นโพทะเล

โมกบ้าน/Wrightia religiosa.

[RITE-ee-a] [re-lij-ee-OH-suh]

ชื่อวิทยาศาสตร์---Wrightia religiosa (Teijsm. & Binn.) Benth. ex Kurz.(1877)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/82877-1#synonyms
---Echites religiosus Teijsm. & Binn.(1864)
ชื่อสามัญ---Sacred Buddhist, Wondrous Wrightia, Wild Water Plum, Water Jasmine, Lady's earrings.
ชื่ออื่น---หลักป่า (ระยอง), โมกซ้อน โมกลา โมกบ้าน (ภาคกลาง), โมก โมกบ้าน โมกดอกหอม โมกกอ (ไทย), ปิดจงวา (เขมร-สุรินทร์);[CHINESE: Wu guan dao diao bi, Sui mui, Sui-mei (Cantonese).];[SANSKRIT: Kutaja.];[SINGAPORE; Shui Mei.];[SINHALESE: Idda mal.];[THAI: Mok, Mok ban, Pid chong wa, Lak pa.];[VIETNAM: Mai chiếu thủy, Mai chấn thủy, Mai truc thủy, Lòng mức miên.].
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
EPPO Code---WRIRE (Preferred name: Wrightia religiosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีนตอนใต้ พม่า ไทย กัมพูชา ลาว เวียดนาม มาเลเซีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Wrightia' ตั้งชื่อตาม Dr. William Wright (1740 - 1827) ซึ่งเป็นแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'religiosa' = เกี่ยว กับศาสนา
Wrightia religiosa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด (Apocynaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย (Johannes Elias Teijsmann (1808–1882) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ และ Simon Binnendijk (1821–1883) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์.) ได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย George Bentham (1800-1884) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ จากอดีต Wilhelm Sulpiz Kurz (1834-1878) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมันในปี พ.ศ.2413

ที่อยู่อาศัย พบใน จีน (กวางตุ้ง ), อินโดจีน, มาเลเซียรวมทั้งฟิลิปปินส์ มักพบขึ้นตามป่าละเมาะที่ชื้น และตามป่าดงดิบ
ลักษณะ โมกเป็นไม้พุ่มขนาดกลางไม่ผลัดใบและอายุยืนนานสูงประมาณ 1-3 เมตร ลำต้นทรงกระบอก ผิวเรียบ เปลือกสีน้ำตาลดำ มีจุดเล็กๆ สีขาวประทั่วต้นกิ่งก้านบาง แตกแขนงย่อย มักมีกิ่งก้านสั้นด้านข้างจำนวนมาก มีขนสั้นเล็กน้อย ทุกส่วนมีน้ำยางสีขาว ก้านใบ 2-4 มม.ใบรูปไข่หรือวงรีแคบขนาด 2.5-7.5 X 1.5-3 ซม. มีขนตามเส้นกลางใบ เส้นใบด้านข้าง 5-7 คู่ เนื้อใบบางสีเขียว ออกดอกเป็นช่อตามซอกใบ ช่อหนึ่งมีประมาณ 4-8 ดอก ดอกมีกลิ่นหอมเย็น (ในตอนค่ำจะมีกลิ่นหอมแรงกว่าตอนกลางวัน) มีทั้งดอกชั้นเดียวที่เรียกว่า “โมกลา” และชนิดที่มีกลีบดอกเรียงซ้อนกันเรียกว่า “โมกซ้อน” ดอกย่อยเป็นสีขาว กลีบดอกมี 5-16 กลีบ รูปไข่ โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดสั้นๆ กลางดอกมีเกสรติดกับหลอดท่อดอก ก้านชูดอกยาวเป็นเส้นเล็ก เมื่อดอกบานเต็มที่จะมีขนาดกว้างประมาณ 1.5-2 ซม ผลเป็นฝักคู่ โคนฝักเชื่อมติดกัน ปลายฝักแหลม ผิวฝักเรียบ ขนาดของฝักยาวประมาณ 5-6.5 นิ้ว เมื่อฝักแก่แล้วจะแตกออกเป็น 2 ซีก ภายในฝักมีเมล็ดจำนวนมาก ลักษณะของเมล็ดเป็นรูปกระสวย ที่ปลายเมล็ดมีขนปุยสีขาว ช่วยทำให้ปลิวลมไปได้ไกล โดยชนิดดอกลาจะติดฝักได้ดีกว่าชนิดดอกซ้อน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---แสงแดดเต็มถึงร่มเงาบางส่วน (แสงแดดวันละสี่ถึงหกชั่วโมง) มีความไวต่อความเย็น อุณหภูมิต่ำกว่า 18°C ต้นไม้อาจผลัดใบในฤดูหนาว เติบโตได้ดีในดินทุกชนิด ยกเว้นดินทราย ชอบดินที่เป็นกรดเล็กน้อยถึงเป็นกลาง  pH 5.6-7.5 อัตราการเติบโต รวดเร็ว
การรดน้ำ---ชอบน้ำมากและรดน้ำทันทีเมื่อหน้าดินแห้ง
การตัดแต่งกิ่ง---ในต้นฤดูใบไม้ผลิ ตัดปลายยอดอย่างหนักทุก ๆ สองสามปีเพื่อรักษารูปทรงที่ดี
การใส่ปุ๋ย---ชอบปุ๋ยที่มีไนโตรเจนสูง ใส่ปีละครั้ง สามารถใช้ปุ๋ยเม็ดแบบละลายช้าได้
ศัตรูพืช/โรคพืช---อาจมีตะกรัน เพลี้ยแป้ง หรือเพลี้ยรบกวนในบางครั้ง แต่ควบคุมได้ง่ายด้วยยากำจัดศัตรูพืช /ใบเหลืองอาจเป็นปัญหาทั่วไปที่เกิดจากการให้น้ำมากเกินไปหรือให้ปุ๋ยน้อยเกินไป
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีข้อมูลยืนยันความเป็นพิษของพืชชนิดนี้

ใช้ประโยชน์---พืชนี้ได้รับการปลูกฝังในหลายส่วนของโลกเพื่อใช้เป็นยา และยังมักปลูกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นไม้ประดับ
-ใช้กิน ("สามใบเผ็ด เจ็ดใบหวาน"เรื่อง ของคนสมัยก่อนหลอกเด็กให้เคี้ยวใบโมกให้ท่านดูเป็นเรื่องรื่นเริงบันเทิงใจ แสดงความผูกเอาไว้ ใครที่เคยโดนหลอกให้เคี้ยวใบโมกมาแล้วคงจำรสชาติใบโมกได้ดี ว่ากันว่ารสชาติใบโมกนี่ ใครโดนหลอกให้เคี้ยว ไม่ว่าสามใบ เจ็ดใบจะน้ำตาไหลพรากนองอาบหน้า เพราะรสเผ็ดและรสขื่นร้อนลึกๆในคอ ขากรรไกรแข็งขยับปากและกลืนน้ำลายไม่ลงเลยทีเดียวเชียว) จาก---หนังสือ ดอกไม้ และประวัติไม้ดอกเมืองไทย ชุดธรรมชาติศึกษา โดย ท่านอาจารย์วิชัย อภัยสุวรรณ 2532 จะเห็นว่าข้อความที่ท่านอาจารย์เล่าแสดงให้เห็นถึงความผูกพันระหว่างผู้คนกับต้นโมกมานานแล้ว
-ใช้เป็นยา รากใช้เข้าส่วนผสมยารักษาโรคผิวหนัง ใบโมกใช้เป็นสมุนไพรขับน้ำเหลือง เปลือกช่วยรักษาโรคไต ดอกเป็นยาระบาย
-ใช้ปลูกประดับ มีหลายชนิดทั้งอย่างดอกลาดอกซ้อน  โมกลายใบเขียวด่างขาว, โมกด่างใบด่างเหลือง สำหรับโมกด่างและโมกลายนำมาเสียบยอดโดยใช้โมกป่าเป็นตอ ส่วนตัดช่อก็คือเลือกตัดแต่งเฉพาะปลายกิ่งให้เป็นช่อกำหนดฟอร์มไว้ และกำหนดความสูงของต้นได้ว่าจะใช้กี่เมตร นิยมนำมาปลูกประดับเป็นไม้จัดสวนนิรันดร์...ใช้คำนี้ได้ยังไง... ก็เพราะคนไทยนิยมปลูกโมกเป็นไม้ประดับตามบ้านมานานมากแล้ว เพราะสามารถนำมาตัดแต่งเป็นพุ่ม เป็นไม้แถว หรือไม้ดัดก็ได้อย่างสวย เคยเห็นโมกที่เป็นไม้แคระ บอนไซ (Bonzai) สวยมากเพราะมีดอกเต็มต้นให้ดูด้วย ไม้บอนไซที่เป็นโมกยังมีราคาแพงอีกด้วย แล้วก็เลี้ยงง่ายภายในระยะเวลาอันสั้น มากกว่าไม้บอนไซอื่น
พิธีกรรม/ความเชื่อ---คนไทยโบราณเชื่อว่าเพื่อเป็นสิริมงคลแก่บ้านและผู้อยู่อาศัย ควรปลูกต้นโมกไว้ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ   ผู้ปลูกควรปลูกในวันเสาร์ เพราะโบราณเชื่อว่าการปลูกไม้เพื่อเอาคุณทั่วไปให้ปลูกในวันเสาร์ บ้านใดปลูกต้นโมกไว้ประจำบ้านจะทำให้เกิดความสุขความ บริสุทธิ์เพราะโมกหรือโมกข์หมายถึงผู้ที่หลุดพ้นด้วยทุกข์ทั้งปวง  นอกจากนี้ยังช่วยคุ้มครองปกป้องภัยอันตรายเพราะต้นโมกบางคนเรียกว่าต้น พุทธรักษาดังนั้นเชื่อว่าต้นโมกสามารถคุ้มกันรักษาความปลอดภัยทั้งปวงจากภาย นอกได้เช่นกัน และยังเชื่ออีกว่าส่วนของเปลือกต้นโมกสามารถใช้ป้องกันอิทธิฤทธิ์ของพิษ สัตว์ต่างๆ ได้
ระยะเวลาออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์--- เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ การขยายพันธุ์ใช้วิธีเพาะเมล็ดจะเป็นต้นไม้ที่มีอายุยืนนาน แต่ถ้าเป็นต้นที่ได้จากการตอน จะมีอายุไม่ถึง 10 ปีก็จะลาจากเจ้าของไปก่อน

มะตูมแขก/Schinus terebinthifolius

ชื่อวิทยาศาสตร์---Schinus terebinthifolia Raddi.(1820)
ชื่อพ้อง---Has 14 Synonyms.
---Rhus heptaphylla Hiern.(1896)
---Sarcotheca bahiensis Turcz.(1858)
---Schinus mellisii Engl.(1881)
---Schinus terebinthifolius var.damaziana Beauverd.(1905)
---Schinus terebinthifolia var. glazioviana Engl.(1876)
---More.See all https://www.gbif.org/species/3660419
ชื่อสามัญ---Brazillian pepper tree, Broadleaf pepper tree, Christmasberry-tree, Pepper tree, Florida holly
ชื่ออื่น---มะตูมซาอุ, สะเดามาเลย์, สะเดาบาเรนห์ (ทั่วไป) ;[AFRIKAANS: Brasiliaanse peperboom.];[ARGENTINA: Chichita.];[BAHAMAS: Christmas-berry tree.];[BRAZIL: Abacaíba, Aguaraíba, Araguaraíba, Aroeira.];[CUBA: Copal, Falso copal, Racimos de rubí.];[DUTCH: Roze peper.];[FIJI: Warui.];[FRENCH: Baie rose, Encent, Faux poivrier, Poivre marron, Poivre rose, Poivrier d'Amérique, Poivrier du Bresil.];[GERMAN: Brasilianischer Pfefferbaum.];[ITALIAN: Albero del pepe brasiliano.];[PARAGUAY: Molle-i.];[PORTUGUESE: Aroeira, Aroeira-branca, Aroeira-da-praia, Aroeira-do-sertão, Aroeira-mansa, Aroeira-pimenteira, Aroeira-precoce, Aroeira-vermelha.];[RUSSIAN: Brazil'skiy perets, Shinus fistashkolistnyy.];[SOUTH AFRICA: Brasiliaanse peperboom.];[SPANISH: Bálsamo de misiones, Cerezo de Navidad, Copal, Falsa pimienta, Molle de curtir, Pimienta de Brasil, Turbinto.];[SWEDISH: Brasilianskt pepparträd.];[THAI: Ma toom sa -u, Sadao ma lay, Sadao ba ren (General).];[TRADE NAME: Brazilian pepper tree.];[USA: Bahamian holly, Christmasberry tree, Florida holly.];[USA/HAWAII: Naniohilo; Wilelaiki.].
ชื่อวงศ์---ANACARDIACEAE
EPPO Code---SCITE (Preferred name: Schinus terebinthifolia.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง อเมริกาใต้-อาร์เจนตินา ปารากวัย อุรุกวัย และ บราซิล ตะวันออกกลาง เอเซีย.
นิรุกติศาสตร์--ชื่อสกุล 'Schinus' มาจากชื่อกรีก 'schinos' สำหรับต้นไม้สีเหลืองอ่อน ซึ่งสกุลนี้มีลักษณะคล้ายกับที่ต้นไม้คายน้ำสีเหลืองอ่อน ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'terebinthifolia' = น้ำมันสนและใบไม้ อ้างอิงสำหรับใบไม้ที่มีกลิ่นหอม
Schinus terebinthifolia เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์มะม่วงหิมพานต์หรือวงศ์มะม่วง (Anacardiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Giuseppe Raddi-(1770–1829) นักพฤกษศาสตร์ชาวอิตาลี ในปี พ.ศ.2363
มีสองสายพันธุ์ย่อยคือ--
---Schinus terebinthifolia var. acutifolia Engl.(1876) ผลสีชมพู
---Schinus terebinthifolia var. terebinthifolia ผลสีแดง

ที่อยู่อาศัย มะตูมแขกรู้จักกันอีกชื่อว่า มะตูมซาอุ มีถิ่นกำเนิด ในอเมริกาใต้เขตร้อน (อาร์เจนตินา บราซิลและอุรุกวัย) แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ถือเป็นวัชพืชที่ร้ายแรงในแอฟริกาใต้และสหรัฐอเมริกา (เช่นแคลิฟอร์เนียฟลอริดาและฮาวาย)และเป็นที่รู้จักแพร่หลายในสเปน โปรตุเกส ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์และแปซิฟิก แคริบเบียนและหมู่เกาะในมหาสมุทรอินเดีย พบได้ตามทางน้ำและริมถนนในเขตเมืองเขตป่าเปิดโล่งพื้นที่ที่ถูกรบกวนพื้นที่ของเสียและพื้นที่ชุ่มน้ำชายฝั่ง พบได้ในระดับความสูง10-1,500 เมตร ในประเทศไทยนำเข้ามาปลูกในไทยสมัยที่แรงงานไทยไปทำงานอยู่แถวตะวันออกกลางและได้นำต้นนี้กลับมาปลูกที่บ้านเจริญงอกงามดี
นี่คือสายพันธุ์ที่รุกรานอย่างมากซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นวัชพืชที่ร้ายแรงในแอฟริกาใต้ฟลอริดาและฮาวาย มันยังเป็นที่รู้จักแพร่หลายในหมู่เกาะแคริบเบียนและมหาสมุทรอินเดีย อัตราการเติบโตอย่างรวดเร็วความอดทนต่อสิ่งแวดล้อมกว้าง การผลิตเมล็ดที่อุดมสมบูรณ์อัตราการงอกสูงความอดทนของต้นกล้าที่งอกใต้ร่มเงาความดึงดูดของตัวแทนกระจายทางชีวภาพ allelopathy ที่เป็นไปได้และความสามารถในการสร้างพุ่มหนาทึบ ได้รับการจัดอันดับให้เป็นฐานข้อมูล Global Invasive Species และได้รับการคัดเลือกให้อยู่ใน 100 อันดับแรกของ alien species ที่แพร่กระจายอย่างรวดเร็วที่สุดในโลก และไม่แนะนำให้ปลูกอีกต่อไปเนื่องจากมีลักษณะที่รุกรานอย่างรุนแรง ในบางพื้นที่ เช่น รัฐฟลอริดา การครอบครองและปลูกพืชชนิดนี้ถือเป็นสิ่งผิดกฎหมาย
ลักษณะ มะตูมแขกเป็นไม้พุ่มแผ่กิ่งก้านสาขา หรือต้นไม้ขนาดเล็ก มีระบบรากตื้น กิ่งก้านสามารถตั้งตรง เอนเอียง หรือเกือบเหมือนเถาวัลย์ ทั้งหมดอยู่บนต้นเดียวกัน สูงได้ถึง 7-10 เมตร มีลำต้นขนาด 10-30 ซม.เปลือกต้นสีเทาเรียบหรือเป็นร่องตามแนวยาวแคบ ๆ กิ่งอ่อนสีน้ำตาลอ่อนมีขนละเอียด กิ่งอ่อนกว่าถูกปกคลุมด้วยจุดสีขาวขนาดเล็ก มีกิ่งก้านมาก  ก้านใบยาว 20-30 มม บวมที่โคนที่เชื่อมต่อกับก้าน ใบเป็นประกอบแบบขนนกปลายคี่ ยาว 7.5–15 ซม. ใบย่อยรูปไข่หรือรูปขอบขนาน ยาว 2.5–5 ซม.และกว้าง 1.3–2 ซม.ขอบใบเป็นหยักคล้ายหนามใบพื้นผิวด้านบนเป็นสีเขียววาว ด้านล่างสีเขียวหม่น ใบอ่อนสีแดง ใบเมื่อนำมาถูขยี้มีกลิ่นหอมแรงคล้ายใบมะกรูด ดอกแยกเพศเป็นต้นเพศผู้และต้นเพศเมีย อยู่คนละต้น ดอกออกที่ซอกใบและปลายกิ่งเป็นช่อยาว 2.5-12.5 ซม.สีขาว ดอกเพศผู้และดอกเพศเมียลักษณะคล้ายกัน ผลกลมเส้นผ่านศูนย์กลาง 4-5 มม.มีเมล็ดเดี่ยวรูปไข่สีน้ำตาลอ่อนขนาดน้อยกว่า 3 มม. ผลเมื่อยังอ่อนมีสีเขียวและเปลี่ยนเป็นสีแดงสดเมื่อแก่ผลเมื่อแก่จัดเปลือกจะแห้งติดเมล็ดคล้ายพริกไทย มีรสเผ็ดร้อน ทุกส่วนของต้นไม้ชนิดนี้มีน้ำมันและน้ำมันหอมระเหย
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เติบโตได้ดีในดินทุกชนิดที่มีค่า pH 6.1-7.8 แสงแดดเต็มที่ แต่ทนอยู่ในที่ร่มได้เป็นเวลานาน
การรดน้ำ---ให้น้ำเมื่อหน้าดินแห้ง ให้น้ำปานกลางตลอดทั้งปี เป็นไม้ที่ปลูกง่ายและทนแล้งได้ดี
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่ต้องการการตัดแต่งกิ่ง
การใส่ปุ๋ย---ไม่จำเป็นต้องใส่ปุ๋ย
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาแมลงหรือโรคร้ายแรง
รู้จักอ้นตราย---พืชก่อให้เกิดภูมิแพ้สูง อาจทำให้เกิดอาการแพ้อย่างรุนแรงได้ ตาบวม ผื่นคัน และปัญหาระบบทางเดินหายใจ

ใช้ประโยชน์---ต้นไม้ถูกเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้ในท้องถิ่นเป็นยาเครื่องปรุงและแหล่งที่มาของวัสดุ
-ใช้กินได้ใบและยอดอ่อนกินเป็นผักสด ผลไม้ได้รับความนิยมอย่างสูงในฐานะเครื่องปรุงรสในยุโรปซึ่งใช้แทนพริกไทยดำ และเป็นเครื่องเทศที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในอเมริกาใต้และอเมริกากลาง ในตุรกีและแอฟริกาใต้ ใช้กับอาหารคาวปรุงกับผักและปลา ใช้กับอาหารหวาน เช่น ใช้ในการอบบิสกิตและในขนม ใช้สด แต่ส่วนใหญ่จะใช้หลังจากการอบแห้งและดองในน้ำเกลือ ผลไม้หลังการอบแห้งจะถูกทำให้เป็นผงและทำเป็นเครื่องดื่มทั่วทั้งอเมริกาใต้ ชาวพื้นเมืองของ Andes ทำเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ chichi de molle จากผลไม้สุกสด
-ใช้เป็นยา แทบทุกส่วนของต้นไม้ ใบไม้ เปลือก ผลไม้ เมล็ด เรซิ่นและโอเลโอซิน (หรือยาหม่อง) ถูกใช้เป็นยาจากชนพื้นเมืองทั่วเขตร้อน ใช้เป็นยาสมานแผล ต้านเชื้อแบคทีเรีย ขับปัสสาวะ กระตุ้นระบบย่อยอาหาร บำรุงกำลัง ต้านไวรัสและรักษาแผล ในเปรูมีการใช้ SAP เป็นยาระบายอ่อน ๆ และยาขับปัสสาวะและทุกส่วนของพืชจะถูกใช้ภายนอกสำหรับการแตกหักและเป็นยาฆ่าเชื้อเฉพาะที่ โอเลอรีนจะถูกใช้ภายนอกเป็นยารักษาแผลเพื่อหยุดเลือดและสำหรับอาการปวดฟัน ใช้ภายในสำหรับโรคไขข้อและเป็นยาถ่าย ในแอฟริกา ใต้มีการใช้ใบทำเป็นชาเพื่อรักษาโรคหวัด ใช้ยาต้มใบเพื่อรักษาความดันโลหิตสูงภาวะซึมเศร้าและการเต้นของหัวใจผิดปกติ
-วนเกษตร ใช้เพื่อการฟื้นฟูพื้นที่ที่เสื่อมโทรม ป้องกันการกัดเซาะเพื่อรักษาเสถียรภาพของเนินทรายชายฝั่ง บางครั้งก็ปลูกเป็นรั้ว
-ใช้ปลูกประดับ เนื่องจากผลมีสีสวยสดและออกได้ทั้งปี จึงนิยมนำไปปลูกเป็นไม้ประดับ ใช้เป็นพืชสวนในหลายประเทศ มันถูกปลูกเป็นทั้งต้นไม้ประดับและต้นไม้ให้ร่มเงา
-ใช้อื่น ๆไม้เป็นสีเหลืองเข้มเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อสัมผัส มีความหนาแน่นสูงแข็งและง่ายต่อการใช้งานด้วยคุณสมบัติเชิงกลที่ยอดเยี่ยมและมีความทนทานตามธรรมชาติ เหมาะสำหรับการทำเฟอร์นิเจอร์ชั้นดีซึ่งมีมูลค่าสูงในบราซิล -เปลือกเป็นแหล่งของแทนนิน -ผลเบอร์รี่สีแดงสดและใบใช้ในการทำพวงมาลัยคริสต์มาส  เป็นแหล่งน้ำหวานและละอองเรณูที่สำคัญสำหรับน้ำผึ้งในสหรัฐอเมริกาและฮาวาย ผลิตอาหารสัตว์ที่มีคุณภาพดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแพะ น้ำมันหอมระเหยที่สกัดจากเมล็ดใช้ไล่แมลงวัน
ระยะเวลาออกดอก--- ตลอดปี
ขยายพันธุ์ --- เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ
สถานที่ถ่ายภาพ--- โครงการป่าในกรุง ของ ปตท. อ่อนนุช เดือนตุลาคม 2559

มะเดื่อหอม

(ชื่อเรียกทางการค้า)

ลีลาวดีลูกศร/Plumeria pudica

ชื่อวิทยาศาสตร์---Plumeria pudica Jacq.(1760)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms.See all https://www.gbif.org/species/3614691
---Plumeria caracasana J.R.Johnst.(1908)           
---Plumeria cochleata S.F.Blake.(1918)
ชื่อสามัญ---Bridal Bouquet, Fiddle leaf Plumeria, White Frangipani, Wild Plumeria, Bonairian oleander.
ชื่ออื่น---ลีลาวดีใบลูกศร, ลั่นทมหัวลูกศร, ลั่นทมใบหอก, [BENGALI: Naag champa]:[PORTUGUES: Jasmim-do-caribe.];[TAMIL: Naavilla arali].
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
EPPO Code---PLIPU (Preferred name: Plumeria pudica.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---กระจายพันธุ์ในเขตร้อน
Plumeria pudica เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด (Apocynaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nikolaus Joseph von Jacquin (1727-1817) นักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาการแพทย์, เคมีและพฤกษศาสตร์ ชาวเนเธอร์แลนด์ ในปีพ.ศ.2303
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองปานามา ,โคลอมเบียและเวเนซุเอลา ที่ระดับความสูง 150-250 เมตร
ลักษณะ *ไม้พุ่ม สูง 2-2.5 เมตร เรือนยอดรูปไข่ แตกกิ่งก้านเป็นพุ่มกว้าง ผิวสีเขียวอมเทา บริเวณแผลที่ก้านใบหลุดร่วงจะมีปุ่มนูน ทุกส่วนของลำต้นมีน้ำยางสีขาว ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับ รูปช้อน กว้างประมาณ 8 เซนติเมตร ยาวประมาณ 23 เซนติเมตร ปลายเรียวแหลม โคนสอบเรียวยาว ขอบเรียบ ใบหนา เป็นมัน แผ่นใบด้านบนสีเขียว ใต้ใบสีเขียวอ่อน เส้นกลางใบนูนเด่นชัด ดอกเป็นช่อแบบช่อกระจุก ออกตามซอกใบใกล้ปลายยอด ดอกสีขาว มี 8-16 ดอก ก้านดอกยาว 1-1.5 เซนติเมตร กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอด ปลายแยกเป็น 5 แฉก รูปรี  ผลเป็นฝักคู่ รูปรียาว ฝักอ่อนมีสีเขียว เมื่อแก่สีแดงถึงสีดำและแตกเป็นสองซีก ภายในฝักมีเมล็ด 25-100 เมล็ด เมล็ดมีลักษณะแบน มีปีกติดที่ด้านใดด้านหนึ่งของเมล็ด* (ข้อมูลพันธุ์ไม้ระบบฐานข้อมูลเกษตรดิจิทัล)
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ไม้ต้นนี้ชอบแดดจัดกลางแจ้ง น้ำพอประมาณ ทนทานไม่ต้องการ การเอาใจใส่ดูแลมากมาย อยากให้โตทันใจ ขุดล้อมต้นใหญ่ขนาดที่ต้องการมาปลูก จะติดง่าย ถ้าล้อมมาปลูกใหม่ๆไม่ต้องให้น้ำเยอะ ปักหลักจับยึดให้มั่น อย่าให้ต้นไหวด้วยแรงลม วันนึงรดน้ำให้ชุ่มพอ**ส่วนตัว-บางทีการปลูกต้นไม้สำหรับมือใหม่หัดปลูก ก็มีปัญหานะ ที่ใครว่าง่ายๆ เจอแล้วก็อาจว่าไม่ง่าย น้ำพอประมาณ นี่ก็ไม่รู้ว่าพอคือพอขนาดไหนและขนาดไหนที่เรียกว่าน้ำเยอะ ขนาดไหนที่เรียกว่าน้ำน้อย เอาเป็นว่าจำไว้อย่างหนึ่งก็พอคือปลูกไปแล้วอย่ากังวลคอยสังเกตุห่างๆ กังวลแล้วพลังงานความเครียดถ่ายสู่ต้นไม้ ต้นไม้ก็จะเครียดไปด้วยจ้า**
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ **ส่วนตัว-ชอบดอกไม้สีขาวก็ไม่ควรลืมต้นนี้ เลี้ยงก็ง่าย ตายก็ยาก ดอกดกสีขาวสะอาดตา พรรณไม้ดอกสีขาวส่วนใหญ่จะหอมเพื่อมีกลิ่นไว้ล่อแมลงแต่ต้นนี้ไม่มีความหอมเอาซะเลย ลีลาวดีลูกศร หรือลีลาวดีใบลูกศร หรือลั่นทมใบศร แล้วแต่จะเรียก แต่ชื่อทั้งหมดบ่งชี้ว่า ต้องมีอะไรสักอย่างหรือหลายอย่างที่เหมือน ลั่นทม ซึ่งก็ได้ชื่อมาตามลักษณะใบซึ่งเป็นลักษณะเด่น คือโคนใบสอบแคบ ปลายใบคล้ายรูปลูกศร ดอกสีขาวสะอาดรูปลักษณะดอกก็ไปคล้ายดอกลั่นทม แถมอยู่ในวงศ์เดียวกันอีกก็เป็นอันว่าได้ชื่อไปตามนั้น **
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด ถูกประเมินไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2019)
ระยะเวลาออกดอก --- ตลอดปี
ขยายพันธุ์--- เมล็ด ตอนกิ่ง ติดตา เสียบยอด

หูกระจงแดง/Terminalia benzoe

ทรงบาดาล/Senna surattensis

[SEN-nuh] [sur-rat-EN-sis]

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Senna surattensis (Burm.f.) H.S.Irwin & Barneby.(1982)
ชื่อพ้อง---Has 7 Synonyms  
---Bassionym: Cassia surattensis Burm.f.(1768)  
---Cassia fastigiata Vahl.(1794)
---Cassia suffruticosa J.Koenig ex Roth.(1821)
---Cassia surattensis subsp. suffruticosa (J.Koenig ex Roth) K.Larsen &S.S.Larsen.(1974)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/911423-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Scrambled Eggs Bush, Scrambled Eggs Tree, Glossy Shower, Golden Senna, Glaucous Cassia, Sunshine Tree, Bushy Cassia, Foetid cassia, Sickle senna, Sulphur flowered Senna, Singapore shower tree.
ชื่ออื่น---ขี้เหล็กบ้าน (ภาคเหนือ), ขี้เหล็กหวาน (ขอนแก่น), ทรงบาดาล (ภาคกลาง) ;[ASSAMESE: Medeluwa.];[CHINESE: Huang huai jue ming.];[GERMAN: Rührei-Kassie.];[INDONESIA: Kembang kuning.];[KANNADA: Adavi thangadi, Bettadavare, Hannorpe.];[LAOS: Dok sake, Sak heng.];[MALAYSIA: Gelenggang];[MARATHI: Motha Farvad.];[THAI: Khi lek ban (Northern); Khi lek wan (Khon Kaen); Song ba dan (Central).];[USA/HAWAII: Kalamona, Kolomona.].
ชื่อวงศ์---FABACEAE (LEGUMINOSAE-CAESALPINOIDEAE)
EPPO Code---SJNSU (Preferred name: Senna surattensis.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อันดามัน อัสสัม บังคลาเทศ อินเดีย พม่า มัลดิฟส์ เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ตอนเหนือของออสเตรเลีย แอฟริกา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Senna' มาจากภาษาอาหรับ “sanā” ซึ่งเรียก  Senna alexandrina Mill.; ชื่อสายพันธุ์ 'Surattensis' คือคำคุณศัพท์ภาษาละติน "surattensis, e" = ของ Surat เมืองและอำเภอของรัฐคุชราตของอินเดียโดยอ้างอิงถึงแหล่งกำเนิดแห่งหนึ่ง
Senna surattensis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ถั่ว (Fabaceae หรือ Leguminosae) วงศ์ย่อยราขพฤกษ์ (Caesalpinoideae หรือ Caesalpiniaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nicolaas Laurens Burman (1733–1793) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์  และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Howard Samuel Irwin Jr.(1928 –2019)นักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกัน และ Rupert Charles Barneby (1911 –2000) นักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกัน ในปีพ.ศ.2525

ที่อยู่อาศัย สายพันธุ์มาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ - มีถิ่นกำเนิดในอินเดียและศรีลังกา กระจายจากอินเดียถึงโพลินีเซียและออสเตรเลียตอนเหนือ ปลูกในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนของโลก (Mascarene, จีนตอนใต้, ไต้หวัน, ญี่ปุ่นตอนใต้, หมู่เกาะฮาวาย, แคริบเบียน)  พบตามป่าไม้สักและมักจะพบรอบการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ในระดับความสูงไม่เกิน 300 เมตร ปัจจุบันถูกจำแนกเป็นสายพันธุ์ที่รุกรานในหลายประเทศในเอเชียและแปซิฟิกรวมถึงสิงคโปร์ ไต้หวัน เฟรนช์โปลินีเซีย ไมโครนีเซียรวมถึงฮาวาย
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็ก สูงได้ถึง 4.5 ม. และแผ่กว้าง 3.5 ม. หลังจากผ่านไป 10-20 ปี ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก ยาว 8-18 ซม ออกสลับ ใบย่อย 5-10 คู่ รูปไข่หรือรูปไข่แกมขอบขนาน ยาว 2-5 ซม. กว้าง 0.8-2 ซม.โคนใบและปลายใบมน หลังใบเรียบท้องใบมีขนประปราย ดอกสีเหลือง 10 ถึง 15 ดอก ออกเป็นช่อจากซอกใบด้านบน ยาวประมาณ 3 - 6 ซม. ก้านดอกยาวประมาณ 2.5 - 5 ซม. ผลอ่อนสีเขียวเป็นฝักแบนเรียบ 4-10 x 0.8-1.8 ซม.แก่แล้วเป็นสีน้ำตาลเข้มจะแตกอ้าออกตามแนวตะเข็บฝัก มีเมล็ด 15-20 เมล็ด ขนาด 5-7 x 2.5-4 มม.สีดำมันเงา
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องใช้ตำแหน่งที่มีแสงแดดจัดหรือได้รับแสงแดดเต็มหกชั่วโมงหรือมากกว่าทุกวัน ชอบดินร่วนซุย ดินชื้น หรือดินปนทราย จะทนต่อดินได้เกือบทุกชนิดที่ระบายน้ำดี ค่า pH อยู่ในช่วง 7.6 to 7.8 (mildly alkaline) 7.9 to 8.5 (alkaline) อาจเป็นไม้กึ่งผลัดใบหรือใบร่วงหมดทั้งต้นขึ้นอยู่กับว่าฤดูหนาวได้รับความเย็นเพียงใด
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปานกลาง ปล่อยให้ดินแห้งเล็กน้อยระหว่างการรดน้ำ อย่าให้น้ำมากเกินไป
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งในช่วงปลายเดือนมีนาคมหรือต้นเดือนเมษายน
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยปีละ 3 ครั้ง ใช้ปุ๋ยเม็ดอเนกประสงค์ที่มีคุณภาพ (เสริมด้วยกระดูกป่นเพื่อส่งเสริมการออกดอก) ในฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน และฤดูใบไม้ร่วง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีใครรู้จัก
ใช้ประโยชน์--- พืชถูกเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้ในท้องถิ่นเป็นอาหารและยารักษาโรค มันได้รับการปลูกเป็นไม้ประดับทั่วเขตร้อน
-ใช้กินได้ ใบอ่อนกินเป็นผัก
-ใช้เป็นยา ยาต้มจากรากใช้ต้านโรคหนองใน ใบใช้ในการรักษาโรคบิด ดอกไม้เป็นยาถ่าย
-ใช้เป็นไม้ประดับ ทรงต้นสวย ออกดอกตลอดปี  ปลูกง่าย ถนนหลายสายในกรุงเทพฯ รอบนอกจึงปลูกข้างถนนริมทางเรียงรายอยู่หลายสาย ทำให้เห็นได้อยู่ทั่วไป เป็นไม้ประดับที่ได้รับความนิยมปลูกประดับสถานที่เช่นในฮาวาย ไต้หวันและฮ่องก งเนื่องจากความทนทานต่อมลพิษจากซัลเฟอร์ไดออกไซด์ แม้ว่าหลายสายพันธุ์ในครอบครัว Fabaceae จะมีความสัมพันธ์ทางชีวภาพกับแบคทีเรียในดิน แต่สายพันธุ์นี้บอกว่าไม่มีความสัมพันธ์ดังกล่าวดังนั้นจึงไม่สามารถตรึงไนโตรเจนในบรรยากาศ
สำคัญ----ต้นทรงบาดาลเป็นต้นไม้ที่มีความเป็นมงคลคือเป็นหนึ่งในไม้มงคล 9 ชนิด ที่ใช้ในพิธีวางศิลาฏกษ์และปลูกบ้าน
ระยะเวลาออกดอก--- ตลอดปี ออกดอกดก---มีนาคม-เมษายน
ขยายพันธุ์---ตอนกิ่ง---เมล็ด
สถานที่ถ่ายภาพ---ถนน 2 ข้างทาง เส้นทางลัด ออเงิน-สายไหม

พรวด/Rhodomyrtus tomentosa

[roh-doh-MIR-tus] [toh-men-TOH-suh]

ชื่อวิทยาศาสตร์---Rhodomyrtus tomentosa (Aiton) Hassk.(1842)
ชื่อพ้อง---Has 4 Synonyms.See all https://www.gbif.org/species/3179997
---Basionym: Myrtus tomentosa Aiton.(1789)
---Cynomyrtus tomentosa (Aiton) Scriv.(1916)
---Myrtus canescens Lour.(1790)
---Rhodomyrtus tomentosa (Aiton) Wight
ชื่อสามัญ---Rose myrtle, Downy rose-myrtle, Downy myrtle, Isenbery bush, Hill gooseberry, Hill guava, Ceylon hill cherry, Isenberg-bush.
ชื่ออื่น---กาทุ (ชุมพร); กามูติง (มาเลย์-ภาคใต้); กามูติงกายู (มาเลย์-ปัตตานี); ง้าย (ส่วย); ซวด (จันทบุรี); โทะ (ภาคใต้); ปุ้ย (เขมร-ภาคตะวันออก); พรวด (ตราด); พรวดกินลูก (ปราจีนบุรี); พรวดผี (ระยอง); พรวดใหญ่ (ชลบุรี); มูติง (มาเลย์-ภาคใต้) ;[AUSTRALIA: Ceylon hill cherry; Ceylon hill gooseberry.];[CAMBODIA: Sragan (Central Khmer).];[CHINESE: Tao jin niang, Kong nim, Giltlan, Gangrenzi.];[FRENCH: Feijoa, Feijoarte-grosseille, Myrte-grosseille, Myrte tomenteux.];[GERMAN: Filzige Rosenmyrte.];[HONG KONG: Barley bues.];[INDONESIA: Harendong sabrang, Kamunting.];[JAPANESE: Ten'ninka, Ten'nin hana, Suninhwa.];[MALAYALAM: Thavittumarom, Thaontay, Kirattan, Cherukotlampazham, Thavattukoyya, Koratta.];[MALAYSIA: Karamunting, Kemunting, Lidah Katak Laut.];]PORTUDUESE: Rodomirto.];[SPANISH: Guayabillo forastero.];[TAMIL: Thavittu Koya.];[THAI: Ka thu (Chumphon); Ka-mu-ting (Malay-Peninsular); Ka-mu-ting-ka-yu (Malay-Pattani); Ngai (Suai); Suat (Chanthaburi); Tho (Peninsular); Pui (Khmer-Eastern); Phruat (Trat); Phruat yai (Chon Buri); Phruat kin luk (Prachin Buri); Phruat phi (Rayong); Mu-ting (Malay-Peninsular).];[USA/HAWAII: Downy myrtle, Downy rose myrtle, Ratberry.];[VIETNAM: Sim.].
ชื่อวงศ์---MYRTACEAE
EPPO Code---RHDTO (Preferred name: Rhodomyrtus tomentosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีน, ญี่ปุ่นตอนใต้, อินเดีย, ศรีลังกา, พม่า, ไทย, กัมพูชา, ลาว, เวียดนาม, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์
นิรุกติศาสตร์----ชื่อสกุล 'Rhodomyrtus' มาจากภาษากรีก “rhodo”= แดง และ “myrtos” =พืชวงศ์ Myrtaceae อ้างอิงตามลักษณะดอกที่ส่วนมากมีสีแดง ;ชื่อสายพันธุ์ 'tomentosa' = ขนที่แบนและเป็นด้านที่ปกคลุมด้านล่างของใบและกลีบเลี้ยง
Rhodomyrtus tomentosa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ชมพู่ (Myrtaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Aiton (1731–1793) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Justus Carl Hasskarl (1811-1894)นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน ในปีพ.ศ. 2385
รวม 2 Infraspecifics ที่ยอมรับ
---Rhodomyrtus tomentosa var. parviflora (Alston) A.J.Scott.(1978)
---Rhodomyrtus tomentosa var. tomentosa

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอเชียใต้และตะวันออกเฉียงใต้รวมถึงพม่า กัมพูชา จีน (ฝูเจี้ยน กวางตุ้ง กวางสี กุ้ยโจว หูหนาน เจียงซี มณฑลยูนนานและเจ้อเจียงและฮ่องกง) อินเดีย อินโดนีเซีย ลาว มาเลเซีย ฟิลิปปินส์, สุลาเวสี, ศรีลังกา, ไต้หวัน, ไทยและเวียดนาม พบในแหล่งธรรมชาติที่ถูกรบกวนและเปิดซึ่งมักอยู่ใกล้ชายฝั่ง เติบโตที่ระดับความสูง 300-1300 เมตร หรือเกิดขึ้นในป่าดิบเขาและทุ่งหญ้าที่ระดับความสูง 1,800 - 2,700 เมตร
บทสรุปของการรุกราน ในถิ่นกำเนิดในเอเชีย มันถูกระบุว่าเป็นวัชพืชในประเทศมาเลเซียและประเทศไทย ลักษณะหลายประการ รวมทั้งความนิยมในการเพาะปลูก ความสามารถในการสร้างพืชเชิงเดี่ยวหนาแน่น ผลไม้ที่กระจายตัวของนกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ความสามารถในการทนต่อสภาพเยือกแข็งและสภาพน้ำเค็มเล็กน้อย การผลิตและการงอกของเมล็ดสูง อัตราการเติบโตอย่างรวดเร็ว และความสามารถในการขยายพันธุ์หลังเหตุการณ์ไฟไหม้ ทำให้สายพันธุ์นี้เป็นผู้รุกรานที่รุนแรง ( Csurhes and Hankamer, 2011).
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มความสูงอยู่ประมาณ1-3 เมตร กิ่งอ่อนและยอดอ่อนมีขนสีขาว เปลือกนอกสีน้ำตาลอ่อนผิวลอกได้เป็นแผ่น ใบเดี่ยวเรียงตรงข้าม ใบรูปรีถึงรูปขอบขนาน ยาว 5-8 ซม. กว้าง 1.5–4 ซม.หลังใบเกลี้ยงมันวาวท้องใบมีขนสีขาวเป็นปุย ปลายใบทู่โคนใบสอบ ก้านใบยาว 0.4–1 ซม.  ดอกออกตามซอกใบและปลายกิ่งเป็นทั้งดอกเดี่ยวและแตกเป็นกลุ่ม3ดอก กลีบเลี้ยงยาว 3-4 มม.กลีบดอก5กลีบสีชมพู ผลแก่สีม่วงคล้ำถึงดำรูปกลม ขนาด1-1.5ซม.มีขนสีขาวปกคลุมรอบผล มีเมล็ดแบนยาว 2–3มม.ประมาณ40–45เมล็ด   
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องใช้ตำแหน่งที่มีแดดจัด ในดินที่เป็นกรดอ่อนๆ และเป็นกลางที่ระบายน้ำได้ดี แต่ปราศจากความชื้น และสามารถเจริญเติบโตได้ในดินที่เป็นกรดจัดและดินเค็ม ค่า pH อยู่ในช่วง 4 - 6 มีความทนทานต่อดินที่ไม่อุดมสมบูรณ์ พืชสามารถทนต่อน้ำท่วมเป็นครั้งคราว ทนต่ออุณหภูมิที่ลดต่ำลงถึง -6°c เป็นครั้งคราว การบำรุงรักษา ปานกลาง
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปานกลาง ปล่อยให้ดินแห้งเล็กน้อยระหว่างการรดน้ำ ดินจะได้ไม่อิ่มตัวด้วยน้ำมากเกินไป
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งทันทีหลังจากสิ้นสุดการออกดอก
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยที่ละลายน้ำได้ ทุก 2 สัปดาห์ด้วยปุ๋ยละลายน้ำเจือจางสูตรสมดุล (16-16-16) หรือสูตรสำหรับพืชดอกที่มีปริมาณฟอสฟอรัสสูง (12-24-12) หลีกเลี่ยงการใส่ปุ๋ยมากกว่าเดือนละครั้งในช่วงฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---จุดเปลี่ยนสีบนใบพืชเป็นหนึ่งในปัญหาโรคที่พบบ่อยที่สุด จุดเหล่านี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับเชื้อรา
ใช้ประโยชน์--- พืชที่ปลูกมักจะอยู่ในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนทั้งในฐานะที่เป็นไม้ประดับและผลไม้ที่กินได้
-ใช้กินได้  ผลดิบกินสดหรือทำเป็นพายเยลลี่ ผลสุกกินได้มีรสชาดหวานหอม ค่อนข้างฝาดก่อนที่จะสุกเต็มที่ ในเวียดนามผลไม้ใช้ทำไวน์ที่เรียกว่า rượu sim เยลลี่ในน้ำเชื่อมและผลไม้แช่อิ่ม
-ใช้เป็นยา  ผลไม้ถูกใช้เป็นยารักษาโรคบิดและท้องร่วง ยาต้มจากรากหรือใบกับเหล้า รักษาโรคท้องร่วง ปวดท้องและเป็นยาหลังคลอด ใบที่บดแล้วจะใช้ใส่แผล
-วนเกษคร ในภาคใต้ของจีนได้รับการทดสอบในการบูรณะเพื่อเป็นพืชพี่เลี้ยงให้ร่มเงาแก่พืชพื้นเมืองที่เติบโตช้ากว่า เป็นสายพันธุ์ที่ทนไฟซึ่งใช้ในการปลูกเป็นแนวป้องกันไฟ
-ใช้ปลูกประดับ เป็นไม้ประดับที่ได้รับความนิยมในสวน เขตร้อนและกึ่งเขตร้อน ใช้ปลูกเพื่อดอกไม้ที่สวยงามและผลที่กินได้
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด ถูกประเมินไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2019)
ระยะออกดอก/ติดผล---กุมภาพันธุ์-มีนาคม/พฤษภาคม-กรกฏาคม
ขยายพันธุ์ ---เมล็ด ปักชำ
สถานที่ถ่ายภาพ--- สวนพฤกษศาสตร์ จ.ระยอง

พังแหรใหญ่/Trema orientalis

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเขตร้อนและตอนใต้ของแอฟริกา (รวมถึงมาดากัสการ์) เอเชีย (คาบสมุทรอาหรับ จีน เอเชียตะวันออก เอเชียเขตร้อน) และออสเตรเลีย เติบโตในพื้นที่โล่งกว้าง ร้าง ป่าทึบ ป่าชั้นสองที่อุดมสมบูรณ์และพบได้ทั่วไป ที่ระดับความสูงต่ำ ปานกลาง ในบางแห่งพบที่ระดับความสูงถึง 2,000 เมตร ในประเทศไทยมักพบขึ้นตามที่โล่งแจ้ง ป่าเบญจพรรณ และตามชายป่าดงดิบ ที่ระดับความสูง 600-1,500 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ต้นขนาดเล็กผลัดใบหรือไม่ผลัดใบขึ้นอยู่กับสภาพภูมิอากาศ ต้นสูง 4-10 เมตร เปลือกต้นสีเทาอ่อนมีจุดประสีขาว (คล้ายจุดไม้ก๊อก) เปลือกชั้นในเป็นสีเขียวสด ใบเดี่ยว รูปไข่แกมรูปใบหอก กว้าง 3-5 ซม. ยาว 7-12 ซม. ผิวใบด้านบนหยาบ ด้านล่างสีซีดมีขนนุ่มหนาแน่น ขอบใบจักรฟันเลื่อย ดอกสีเขียว ขนาดเล็ก ออกเป็นช่อสั้นๆ ที่ซอกใบ ดอกเพศผู้และดอกเพศเมียอยู่ในต้นเดียวกัน (Monoecious) กิ่งเดียวกันหรือต่างกิ่งแต่แยกช่อโดยดอกเพศผู้จะมีจำนวนดอกมากกว่า 20 ดอก ส่วนช่อดอกเพศเมียจะมีดอกประมาณ 15-20 ดอก ดอกย่อยมีกลีบรวม 5 กลีบ มีขน ดอกเพศผู้ช่อแน่นและแตกแขนงยาวได้ถึง 2.5 ซม.ดอกมักเป็นคู่ มีก้านของช่อข้างล่างโค้งลง ชั้นกลีบเลี้ยงแยกเป็น 4-5 พู ไม่ซ้อนกัน ขนาดประมาณ 1.5 มม.ดอกมีเกสรเพศผู้อยู่ตรงข้ามกับพูกลีบเลี้ยง 4-5 อัน ส่วนดอกเพศเมียก็คล้ายกัน แต่ช่อจะโปร่งกว่า มีเกสรเพศเมียแยก 2 กิ่ง รังไข่ไม่มีก้านชู ผลเป็นผลสด มีลักษณะกลมแข็ง ขนาดประมาณ 2-4 x 3-5 มม. ผลเป็นสีเขียวเข้ม เมื่อสุกแล้วจะเปลี่ยนเป็นสีดำหรือสีม่วงดำ มีเมล็ดเดียว แข็งกลม ขนาด 3-4 มม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งแสงแดดจัด ต้องการดินร่วนปนทราย แต่ขึ้นได้ในดินทุกชนิด pH ในช่วง 5.5 - 6.5 ทนได้ 4.5 - 7.5 สามารถเจริญเติบโตได้ในดินที่เป็นด่างจัดและดินเค็ม พืชสามารถอยู่รอดได้ในอุณหภูมิที่ลดลงถึง -2°c
การรดน้ำ---ต้นไม้มีระบบรากที่กว้างขวางที่ช่วยให้สามารถอยู่รอดได้เป็นเวลานานในฤดูแล้ง
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง
การใส่ปุ๋ย---ไม่จำเป็นต้องใส่ปุ๋ย
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีใครรู้จัก
ใช้ประโยชน์ -ใช้กินได้ ในแอฟริกา ใบและผลไม้ใช้กินได้ ใบอ่อนกินเป็นผัก
-ใช้เป็นยา ส้วนที่ใช้ ผลไม้, ใบ, เปลือก, ลำต้น, กิ่งไม้และเมล็ด -เปลือกต้น เคี้ยวอมไว้นาน 30 นาที แก้ปากเปื่อย แก่นหรือราก ฝนนํ้ากินเป็นยาเย็นแก้ร้อนในกระหายนํ้า -ใช้ในยาแผนโบราณในแอฟริกาตะวันออกและตะวันตก ในแทนซาเนียและมาดากัสการ์ -ใบและเปลือกใช้สำหรับรักษาอาการไอหอบหืด หลอดลมอักเสบ ปวดฟัน เจ็บคอ นอกจากนี้ยังใช้สำหรับโรคหนองใน ไข้เหลืองและยาแก้พิษต่อพิษ เปลือกแช่ใช้สำหรับโรคบิด  เป็นหนึ่งใน 33 ชนิดของพืชที่ใช้สำหรับการรักษาความดันโลหิตสูง
-วนเกษตร ต้นไม้ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว นิยมปลูกเป็นไม้เบิกนำ เป็นสายพันธุ์บุกเบิกที่สามารถเติบโตได้บนดินที่ไม่ดีและสามารถนำมาใช้เพื่อสร้างพื้นที่ป่าใหม่ได้โดยการให้ร่มเงาและป้องกันต้นกล้าไม้เนื้อแข็ง T. orientale สามารถตรึงไนโตรเจนและสามารถปรับปรุงความอุดมสมบูรณ์ของดินสำหรับพืชชนิดอื่นได้
-อื่น ๆ เนื่องจากเป็นไม้เนื้ออ่อน ไม่ทนทาน ปลวกชอบ จึงใช้ประโยชน์ในการก่อสร้างสิ่งชั่วคราว แห้งแล้วแข็ง ใช้ทำฟืนและถ่านได้ดี
- สัตวแพทย์ ยาต้มใบใช้ในการถ่ายพยาธิสุนัข
-ในประเทศฟิลิปปินส์ ใบไม้ฝักและเมล็ดใช้เป็นอาหารสัตว์ ให้อาหาร วัว แพะ และควาย ปริมาณเส้นใยสูงและสารพิษจำกัดการใช้ใบป่นในอาหารสัตว์ ข้อจำกัดนี้สามารถแก้ได้โดยการแยกโปรตีนออกจากใบ
-ไฟเบอร์ เหมาะสำหรับการผลิตกระดาษและเยื่อกระดาษ กระดาษมีความต้านทานแรงดึงและทนทานการพับได้ดี
-เป็นต้นไม้ที่เป็นที่ต้องการที่จะมีอยู่ใกล้หมู่บ้านเพื่อดึงดูดฝูงนกพิราบขนาดใหญ่ที่มาทำรังและพักพิงซึ่งจะถูกล่าเป็นอาหาร จึงได้ชื่อสามัญ Pigeon wood
ระยะออกดอก/ติดผล---มีนาคม-สิงหาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด ระยะเวลางอกของเมล็ด 14 ถึง 39 วัน

นมแมว/Uvaria siamensis

ชื่อวิทยาศาสตร์----Uvaria siamensis (Scheff.) L.L.Zhou, Y.C.F.Su & R.M.K.Saunders (2009)
ชื่อพ้อง-----Has 7 Synonyms
---Rauwenhoffia siamensis Scheff.(1885 publ. 1881)
---Melodorum siamense (Scheff.) Bân.(1974)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:77101199-1
ชื่อสามัญ--None (Not recorded)
ชื่ออื่น---นมแมว (ภาคกลาง) ; [Thai: Nom maew (Central).]
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
EPPO Code---UVASS (Preferred name: Uvaria sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ไทย อินโดจีน คาบสมุทรมลายู
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'uvaria' มาจากภาษาละติน 'uva' หมายถึงองุ่นอ้างอิงถึงผลไม้ที่กินได้ของบางชนิดในสกุลคล้ายกับองุ่น ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'siamensis' = 'จากสยาม' [ประเทศไทย].
Uvaria siamensis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงา (Annonaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Rudolph Herman Christiaan Carel Scheffer( 1844–1880) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ ได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Linlin Zhou (fl.2003) นักพฤกษศาสตร์ชาวจีน และ Yvonne Chuan Fang Su (fl 2004)นักพฤกษศาสตร์ชาวจีน และ Richard M. K. Saunders (born 1964) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปีพ.ศ.2552

ที่อยู่อาศัย พบที่พม่า ภูมิภาคอินโดจีน และคาบสมุทรมลายู ในไทยพบทุกภาค ขึ้นกระจายตามชายป่าดิบแล้ง ป่าดิบชื้น และป่าโปร่ง ความสูงถึงประมาณ 300 เมตร เป็นพืชเฉพาะถิ่นที่พบเฉพาะในป่าดิบชื้นทางภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทยมักพบขึ้นในป่าดิบ ตามชายป่าชื้น และตามป่าเบญจพรรณ
ลักษณะ นมแมวเป็นไม้พุ่มรอเลื้อย แต่เลื้อยไปได้ไกล2-5 เมตร เป็นไม้อายุยืนยาว ถ้าตัดแต่งให้เป็นพุ่มก็จะได้ไม้พุ่มใหญ่ความสูงอยู่ 1-2 เมตร  เปลือกต้น กิ่งก้าน สีน้ำตาลคล้ำ กิ่งอ่อนมีขน รูปดาว ขึ้นอยู่หนาแน่น ใบเป็นใบเดี่ยว ใบมีขนาดกว้างประมาณ 3-6.5ซม.ยาวประมาณ 10-22.5 ซม. ออกเรียงสลับ รูปขอบขนานหรือแกมรูปใบหอก ปลายใบเรียวแหลม โคนมน ขอบใบเรียบ แผ่นใบค่อนข้างหนาชอบแสงแดดปานกลางถึงร่มรำไร ปลูกใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ได้ ถ้าแดดจัดใบจะแข็งกรอบ ดอกจะออกน้อย ดอกนมแมวออกเป็นดอกเดี่ยวหรือออกเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 1-3 ดอก ดอกมี 6 กลีบ สีเหลืองอมเขียว ขนาดใหญ่ประมาณ 1-2 ซม. ออกดอกตลอดทั้งปี ผลเป็นผลกลุ่ม มีผลย่อยประมาณ8-15ผล ผลอ่อนสีเขียวรูปทรงกลมหรือรูปไข่กว้างประมาณ 0.5-0.8ซม. ยาว 0.6-0.8 ซม. (ดูรูปที่2ซ้ายมือ) เปลือกนิ่ม เมล็ดเล็กสีดำ ผลสุกสีเหลือง มีรสหวานกินได้
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดปานกลางถึงร่มรำไร ทนต่อร่มเงา ดินร่วนซุยเก็บความชื้นระบายน้ำและอากาศได้ดี เป็นพืชที่ค่อนข้างไม่มีปัญหาและต้องการการดูแลเพียงเล็กน้อย
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปานกลาง หน้าดินต้องแห้งเล็กน้อยระหว่างการรดน้ำ
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งเพื่อรักษาขนาดและรูปทรงตัดแต่งหลังออกดอกหมดเพื่อการเจริญเติบโตใหม่ การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก ปีละ 1 ครั้งหลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน
รู้จักอ้นตราย---ไม่เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยงและมนุษย์
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน *ส่วนตัว นมแมวเป็นไม้ดั้งเดิมพันธุ์ไทยแท้ต้นหนึ่งของไทยอยู่คุ่บ้านแต่โบราณเป็นนานมา กลิ่นความหอมของดอกนมแมวทำเป็นแป้งร่ำน้ำปรุง ขนมอบเทียน คือมันหอมมาก เป็นต้นไม้ต้นโปรดต้นหนึ่งเลยเชียว สมัยก่อนขนมกรุบกรอบขบเคี้ยวหายาก เป็นเด็กเจอลูกตะขบ ลูกนมแมว ลูกพิกุล ลูกกระทกรก นี่จับใส่ปากอร่อยหมด
-ใช้เป็นยา สรรพคุณเป็นสมุนไพร ราก แก้ประจำเดือนมาไม่ปกติ แก้ผอมแห้งเนื่องจากอยู่ไฟไม่ได้ แกไข้หวัด แก้ไข้ทับระดู เนื้อไม้ แก้ไข้หวัด ไข้ทับระดู
-สุดท้ายนอกจากต้นนมแมวที่ว่าเป็นไม้โบราณแล้วความน่าปลูกที่สำคัญของต้นนมแมวอยู่ที่ ทนแล้ง ทนน้ำท่วม
ระยะเวลาออกดอก --- ได้ตลอดทั้งปี แต่จะให้ดอกดกที่สุดในช่วงฤดูฝน โดยเฉพาะในช่วงเดือนสิงหาคม-เดือนตุลาคม
ขยายพันธุ์ --- เพาะเมล็ดและตอนกิ่ง

ฝาดขาว/Lumnitzera racemosa

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Lumnitzera racemosa Willd.(1803)
ชื่อพ้อง---Has 19 Synonyms
---Lumnitzera rosea Gaudich.(1829)  
---Petaloma alba Blanco.(1837)
---Petaloma albiflora Zipp. ex Span.(1841)
---Petaloma alternifolia Roxb.(1832)
---Problastes cuneifolia Reinw.(1828)
---More.See all https://www.gbif.org/species/6435171
ชื่อสามัญ ---Butterfly-poll, White-flowered mangrove, White-flowered Black Mangrove, White Teruntum.
ชื่ออื่น ---กะลูง (ชุมพร); ขวาด (สมุทรสาคร); ฝาด (ภาคกลาง, ภาคใต้); ฝาดขาว (ภาคกลาง); ลำแพน, ลำแพนหิน (ตราด) ;[BENGALI: Kirpa.];[CHINESE: Lan li.];[JAPANESE: Hirugimodoki.];[MALAYALAM: Kadakandal, Katakkantal.];[MALAYSIA: Geriting Puteh (Sabah); Teruntum putih, Teruntum, Teruntum Bunga Putih (Malay); White Teruntum (English).];[PHILIPPINES: Kulasi, Solasi.].[SINGHALESE: Bariya, Beriya.];[TAMIL: Tipparathai.];
[TELUGU: Thanduga, Kadavi, Kadivi, Podapa,Than.];[THAI: Ka lung (Chumphon); Khwat (Samut Sakhon); Fat (Central, Peninsular); Fat khao (Central); Lam phaen, Lam phaen hin.];[VIETNAM: Cọc vàng, Rừng ngập mặn.].
ชื่อวงศ์ ---COMBRETACEAE
EPPO Code---LUWRA (Preferred name: Lumnitzera racemosa.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปแอฟริกา เอเชีย ถึงออสเตรเลีย
เขตกระจายพันธุ์ ---แอฟริกาตะวันออก ไปจนถึงแปซิฟิกตะวันตก รวมฟิจิและตองกา และทางตอนเหนือของประเทศออสเตรเลีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Lumnitzera' ตั้งเป็นเกียรติแก่ นักพฤกษศาสตร์ชาวฮังการี Štefan Lumnitzer (1750-1806) ; ขื่อสายพันธุ์ 'racemosa' มาจากภาษาละติน =จัดเรียงเป็นกระจุก อ้างอิงกับรูปร่างของช่อดอก
Lumnitzera racemosa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์สมอ (Combretaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Ludwig Willdenow ( 1765–1812 ) นักพฤกษศาสตร์และเภสัชกรชาวเยอรมัน ในปี พ.ศ.2346
Includes 2 Accepted Infraspecifics
---Lumnitzera racemosa var. lutea (Gaudich.) Exell.(1951)
---Lumnitzera racemosa var. racemosa (Autonym)

ที่อยู่อาศัย พบที่แอฟริกาตะวันออก มาดากัสการ์ จีนตอนใต้ อินเดีย ศรีลังกา บังกลาเทศ พม่า กัมพูชา เวียดนาม ไต้หวัน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ภูมิภาคมาเลเซีย นิวกินี ฟิลิปปินส์ หมู่เกาะแปซิฟิก และออสเตรเลีย ต้นฝาดขาวในธรรมชาติมักขึ้นเป็นกลุ่ม อยู่บนบริเวณดินเลนค่อนข้างแข็งหรือที่ราบหาดเลนในพื้นที่น้ำท่วมถึง ป่าโกงกางที่เหลืออยู่ตามชายฝั่งทะเลปากแม่น้ำ เป็นพืชในเขตร้อนชื้น ซึ่งพบได้ที่ระดับความสูงไม่เกิน 70 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ต้นกึ่งไม้พุ่มขนาดเล็ก ถึงขนาดกลาง ลำต้นตั้งตรงเนื้อแข็งและแตกกิ่งก้านสาขามาก สูงได้ถึง 10 เมตร เปลือกต้นขรุขระสีน้ำตาลเข้ม มีรากแก้วหยั่งลึกลงดิน มีรากพิเศษออกตามลำต้นเป็นรากหายใจแต่ไม่มาก มันไม่มีราก pneumatophore (รากที่โผล่ขึ้นมาจากน้ำหรือโคลนซึ่งช่วยให้การไหลเวียนของออกซิเจนไปยังส่วนที่จมอยู่ใต้น้ำ) เช่นเดียวกับพืชอื่น ๆ ของป่าชายเลน ใบเดี่ยวออกเวียนสลับหนาแน่นที่ปลายกิ่ง ยาว 3-7 ซม. กว้าง 2-3 ซม.อวบน้ำ เนื้อใบหนามันคล้ายแผ่นหนังทั้งสองด้าน แผ่นใบแคบ รูปไข่กลับ ขอบใบหยักเล็กน้อยและปลายใบมน มีรอยบากเล็กๆ ที่ปลายยอด (“emarginated” leaf).สีเขียวอ่อน ดอกออกเป็นช่อคล้ายช่อกระจุกบริเวณปลายกิ่งหรือง่ามใบ ดอกขนาดเล็ก ตั้งตรง มีกลีบเลี้ยงสีเขียวคล้ายหลอด ปลายแยกเป็น 5 แฉก กลีบดอก 5 กลีบ สีขาว เกสรเพศผู้ 5-10 อัน ดอกมีกลิ่นหอม ผลแคปซูลทรงแจกัน ยาว 1.5 - 2 ซม. รูปทรงรี ด้านข้างแบนเล็กน้อย มีเหลี่ยมมน เป็นสันตื้น ๆ 2-3 สัน ก้านผลยาวประมาณ 1 มม. ผิวผลเกลี้ยงสีเขียวอมเหลืองเป็นมัน มีเมล็ดเดียวในแต่ละผล รูปรีแกมรูปขอบขนาน ผลไม้สามารถลอยได้และช่วยให้กระจายตัวได้ง่ายโดยใช้น้ำ (การพัฒนาของต้นกล้าไม่ได้เริ่มต้นในขณะที่ผลไม้ยังติดอยู่กับต้นไม้)
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งที่มีแสงแดดเต็ม (มากกว่า6ชั่วโมงต่อวัน) หรือร่มเงาบางส่วน เติบโตได้ดีที่สุดในดินที่อุดมสมบูรณ์ ค่า pH ในช่วง 6.5 - 7 ทนได้ 6 - 7.5 ทนต่อสภาพแวดล้อมที่มีความเค็มสูงของน้ำและดิน อัตราการเจริญเติบโตของพืช เติบโตอย่างรวดเร็ว
การรดน้ำ---ต้องการน้ำจำนวนมาก
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งต้นไม้เพื่อรักษาขนาดและรูปทรง เพื่อการเจริญเติบโตใหม่ การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก ปีละ 1 ครั้งหลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช--มักไม่ได้รับผลกระทบจากศัตรูพืชมากนัก
ใช้ประโยชน์--- บางครั้งต้นไม้ถูกเก็บมาจากป่าเพื่อใช้ ไม้และแทนนินในเปลือกไม้
-ใช้เป็นยา คุณสมบัติต้านการอักเสบ ต้านเชื้อแบคทีเรีย สารต้านอนุมูลอิสระ ใบลดความดัน ยางจากลำต้นผสมกับน้ำมันมะพร้าวใช้เป็นยาแก้คัน ใช้รักษาโรคเบาหวาน
-วนเกษตร ใช้เป็นสายพันธุ์บุกเบิกป่าชายเลน
-ใช้ปลูกประดับ ความทนทานต่อน้ำกร่อยหรือน้ำจืดทำให้ต้นไม้เหมาะสำหรับปลูกริมฝั่งน้ำและพื้นที่ชื้นในสวนสาธารณะ นำมาปลูกเพื่อประดับใช้ในการจัดสวนริมน้ำได้
-ใช้อื่น ๆ เปลือกไม้เป็นแหล่งของแทนนิน (ประมาณ 19%) เนื้อไม้มีความแข็งแรงและทนทานมาก มันถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์หลายอย่าง ใช้สำหรับทำเสา เสาบ้าน สะพาน แผ่นไม้กระดาน-ในกัมพูชา ไม้เป็นที่นิยมอย่างมากสำหรับการทำถ่าน
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด ถูกจัดวางไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'ความกังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2010)
ระยะเวลาออกดอก/ติดผล---พฤศจิกายน – เมษายน
ขยายพันธุ์---เมล็ด
สถานที่ถ่ายภาพ--- โครงการป่าในกรุง อ่อนนุช และที่สวนสมุนไพร สิรีรุกขชาติ อุทยานธรรมชาติวิทยา ม.มหิดล ศ

ฝาดแดง/Lumnitzera littorea

ชื่อวิทยาศาสตร์---Lumnitzera littorea (Jack) Voigt.(1845)
ชื่อพ้อง---Has 13 Synonyms.
---Basionym: Pyrrhanthus littoreus Jack.
---Bruguiera littorea Steud.(1840)
---Laguncularia coccinea Gaudich.(1829)
---Laguncularia haenkei Endl.(1836)
---Laguncularia pedicellata Steud.(1840)
---Laguncularia purpurea Gaudich.(1829)
---Lumnitzera coccinea (Gaudich.) W. & A.(1834)
---Petaloma coccinea Blanco.(1837)
---More.See all https://www.gbif.org/species/5421047
ชื่อสามัญ---Bird-poll, Red Teruntum, Red-flowered Black Mangrove
ชื่ออื่น---ตำเสาทะเล (ภาคใต้); ฝาดแดง (ภาคกลาง, ภาคใต้) ;[CHINESE: Hong lan li.];[MALAYSIA: Barat-barat, Teruntum tanah, Teruntum Merah (Malay); Geriting Merah (Sabah).];[THAI: Tam sao thale (Peninsular); Fat daeng (Central, Peninsular).];[VIETNAM: Phan bo loai, Coc bo].
ชื่อวงศ์---COMBRETACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---หมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก เอเซียเขตร้อน ตอนเหนือของออสเตรเลีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Lumnitzera' ตั้งเป็นเกียรติแก่ นักพฤกษศาสตร์ชาวฮังการี Štefan Lumnitzer (1750-1806)
Lumnitzera littorea เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์สมอ (Combretaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Jack (1795–1822)นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Joachim Otto Voigt  (1798–1843) เป็นนักพฤกษศาสตร์และศัลยแพทย์ชาวเดนมาร์ก-เยอรมัน ในปีพ.ศ.2388

ที่อยู่อาศัย เกิดขึ้นในเอเชียใต้รวมถึงบรูไนดารุสซาลาม, จีน, ไต้หวัน, อินโดนีเซีย, อินเดีย, มาเลเซีย, สิงคโปร์, ไทย, เวียดนาม (สามที่ตั้ง: เกาะ Dao Pho Quoc, Can Dao Island และ Can Gio Biosphere Reserve) นอกจากนี้ยังมีการกระจายอย่างกว้างขวางไปทั่วหมู่เกาะแปซิฟิกรวมถึงปาปัวนิวกินีหมู่เกาะโซโลมอน นิวแคลิโดเนียและไมโครนีเซีย ขีดจำกัด กลางมหาสมุทรแปซิฟิกคือ Tuvaru และ Kiribati และขีดจำกัด ใต้คือตองกา พบในป่าเปิด ป่าโกงกางที่เหลืออยู่ตามชายฝั่งทะเล เป็นพืชเขตร้อนชื้นที่ลุ่มซึ่งพบได้จากระดับน้ำทะเลถึง25 เมตร
ลักษณะ ฝาดแดงเป็นไม้ ต้นสูง10-20เมตร โดยทั่วไปไม่พบต้นที่มีขนาดใหญ่ ขึ้นตามขอบป่าชายเลนที่เปิดโล่ง และขึ้นเป็นกลุ่มบริเวณปากแม่น้ำที่มีดินเลนแข็ง ฝาดแดงมีรากหายใจคล้ายภูเขา เปลือกนอกแตกเป็นร่องลึกตามยาวสีน้ำตาลคล้ำ เปลือกในสีแดงเข้มหรือส้ม  ใบเดี่ยวเรียงค่อนข้างแน่นที่ปลายกิ่ง รูปขอบขนานขนาดกว้าง 1-3 ซม.ยาว 3-9 ซม.โคนใบสอบเป็นรูปลิ่ม ขอบใบเรียบถึงหยักมนเล็กน้อย เนื้อใบอวบน้ำด้านบนสีเขียวเข้มเป็นมันด้านล่างใบสีอ่อนกว่า  ดอกออก เป็นกลุ่มคล้ายช่อเชิงลดไม่มีก้านสีแดง ออกที่ปลายกิ่ง แต่ละช่อมีดอกย่อย 5-15 ดอก กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกันเป็นรูปถ้วย ปลายแยกเป็น5แฉก ผลรูปกระสวยป่องกลางและมีสันตามยาวขนาด0.4-0.5x1.2-1.8 ซม.เปลือกผลเป็นคอร์กหนาผิวเกลี้ยงผลแก่สีน้ำตาลแดง ก้านผลยาวประมาณ 5 มม. มีเมล็ดแข็งเมล็ดเดียว
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งที่มีแสงแดดเต็ม (มากกว่า6ชั่วโมงต่อวัน) หรือร่มเงาบางส่วน เติบโตได้ดีที่สุดในดินที่อุดมสมบูรณ์ ค่า pH ในช่วง 6.5 - 7 ทนได้ 6 - 7.5 ทนต่อสภาพแวดล้อมที่มีความเค็มสูงของน้ำและดิน อัตราการเจริญเติบโตของพืช เติบโตอย่างรวดเร็ว
การรดน้ำ---ต้องการน้ำจำนวนมาก
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งต้นไม้เพื่อรักษาขนาดและรูปทรง เพื่อการเจริญเติบโตใหม่ การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก ปีละ 1 ครั้งหลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช--มักไม่ได้รับผลกระทบจากศัตรูพืชมากนัก
ใช้ประโยชน์--- พืชถูกเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้ในท้องถิ่น สายพันธุ์นี้มีดอกสีแดงสดที่สวยงามมากและมีไว้สำหรับประดับในประเทศไทยและสิงคโปร์
-ไม้สีน้ำตาลเหลืองนั้นหนักและละเอียด เนื้อไม้ใช้ได้ทนทานมากสำหรับงานในน้ำ เช่นทำเสาและพาย ใช้ในท้องถิ่นสำหรับการสร้างเรือและใช้เป็นเชื้อเพลิง
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด ถูกจัดวางไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'ความกังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2010)
ระยะเวลาออกดอก---พฤศจิกายน – เมษายน
ขยายพันธุ์---เมล็ด
 **การพูดคุยส่วนตัว-รูปต้นฝาดแดงพวกนี้ (2ภาพบน) ถ่ายไว้นานแล้วสมัยหนึ่งแพงมาก ปลูกไว้หน้าร้านค้าคู่กันกับฝาดขาวอย่างแพร่หลาย เชื่อกันว่าเป็นมหานิยมอะไรทำนองนี้ นำมาปลูกใส่กระถางแช่ไว้ในน้ำ กาลเวลาผ่านไปฝาดขาว-ฝาดแดง ก็จืดจางแล้วก็ก็มีต้นไม้มหามงคลต้นอื่นๆมาแทนที่**

สนทราย/Baeckea frutescens

[BAY-kee-uh] [froo-TESS-enz]

ชื่อวิทยาศาสตร์---Baeckea frutescens L. (1753)
ชื่อพ้อง ---Has 10 Synonyms
---Baeckea chinensis Gaertn. (1788)
---Cedrela rosmarinus Lour. (1790)  
---Baeckea sinensis Gaertn. (1788)
---More.See all https://www.monaconatureencyclopedia.com/baeckea-frutescens-2/?lang=en
ชื่อสามัญ---China Maki, False Ru, Cucur Atap, Chuchur Atap, Timor Tasek, Ujung Atap, Da Eng
ชื่ออื่น---ก้านถินแดง, สนนา (ปัตตานี, สุราษฎร์ธานี); จอแลงอาต๊ะ, ปอโฮ่งรุห์ (มาเลย์-นราธิวาส); สนทราย, สนเทศ (ปัตตานี); สนสร้อย (นครศรีธรรมราช); สนหอม (จันทบุรี); เสียวน้อย (อุบลราชธานี);[CAMBODIA: Moreck Ansai (Central Khmer).];[CHINESE: Gǎng sōng .];[INDONESIA: Cucur atrap; Ujung Atap, Jung Rabat, Kayu Rachak (Javanese); Junjung Atap, Tutup Atap, Ijar Atap (Bangka); Si Gamei-gamei (Sumatran); Sawajane (Sulawesi), wile-wile (Baliem).];[MALAYSIA: Cucur Atap, Curan Atap, Hujung Atap, Cina Maki.];[THAI: Son Naa, Son Saai (peninsular); Son Hom (South-Eastern).];[VIETNAM: Thanh Hao, Cây chổi sể, Choi tren, Choi xue thanh hao.].
ชื่อวงศ์---MYRTACEAE
EPPO Code--- BEKFR (Preferred name: Baeckea frutescens.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--- จีน ฮ่องกง อินโดจีน มาเลเซีย สิงคโปร์ อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ ปาปัวนิวกินี ออสเตรเลีย
นิรุกติศาสตร์--- ชื่อสกุล 'Baeckea' ตั้งตามนักพฤกษศาสตร์ชาวและแพทย์ชาวสวีเดน Abraham Bäck (1713-1795) เพื่อนของ Carl Linnaeus ; ชื่อสายพันธุ์ 'frutescens' จากภาษาละติน =  "กลายเป็นพุ่มหรือเป็นพุ่ม" อ้างอิงถึงลักษณะของพืช
Baeckea frutescens เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ชมพู่ (Myrtaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดนในปี พ.ศ.2296
ที่อยู่อาศัย เติบโตในทุ่งหญ้าโล่งกว้างตั้งแต่จีนตะวันออกเฉียงใต้ไปจนถึงออสเตรเลียตะวันออก (จีน ฮ่องกง พม่า ไทย ลาว เวียดนาม มาเลเซีย สิงคโปร์ อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ ปาปัวนิวกินี ออสเตรเลีย) ในออสเตรเลีย พืชชนิดนี้จะเติบโตในบริเวณใกล้ชายฝั่งไปจนถึงทางใต้จนถึงพอร์ตแมคควารี ในประเทศไทยพบได้ทางภาคตะวันออก ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และทางภาคใต้ ตามป่าไม้ผลัดใบ ป่าหญ้า ป่าชายหาด ป่าเสม็ดที่เป็นทุ่งหญ้า ตามยอดเขาที่เป็นหินทรายทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตามที่โล่งบนยอดเขาทางภาคใต้ หรือในดินปนทรายตามแนวชายฝั่งทั่วไป ที่ระดับความสูงจนถึงประมาณ 1,800 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ต้นจำพวกสน แตกกิ่งก้านสาขาเป็นจำนวนมาก ความสูงของต้นประมาณ 5-15 เมตร ล้ำต้นเป็นสีเทาอมน้ำตาล เปลือกแตกเป็นขุย ลักษณะของกิ่งมักลู่ลง กิ่งมีสีน้ำตาลอ่อน เรียวยาว ใบสีเขียวถึงเขียวแกมเทา เรียงตรงข้ามขนาดเล็กและแคบมากเหมือนเข็มยาวประมาณ 5-10 มม.และกว้างประมาณ 0.5 มม.เท่านั้น ใบไม้ที่ถูกบดขยี้จะให้กลิ่นหอมของยาง ดอกไม้ (Bisexual Flowers) ออกเดี่ยว ๆในซอกใบ กว้าง 3.5–5 มม.ก้านดอกยาว 1–2 มม.กลีบเลี้ยง 5 กลีบเป็นรูปสามเหลี่ยมมน กลีบดอกทั้งห้าสีขาวกลีบดอกมีต่อมน้ำมัน มีเกสรเพศผู้ 7-13 อัน ผลเป็นแคปซูลแห้งเส้นผ่านศูนย์กลาง 2-3 มม.มีเมล็ดเชิงมุมเล็กๆ 6-8 เมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดเต็ม (ไม่ต่ำกว่า8ชั่วโมง/วัน) ถึงร่มเงาบางส่วนและดินร่วนซุย มีการระบายน้ำดี ไม่ชอบดินทราย สามารถทนอุณหภูมิต่ำสุดได้ถึง -6 °C อัตราการเจริญเติบโตปานกลาง
การรดน้ำ---น้ำปานกลาง ปล่อยให้หน้าดินแห้งก่อนให้น้ำครั้งต่อไป
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งเพื่อรักษาขนาดและรูปทรงตัดแต่งหลังออกดอกหมด และเพื่อการเจริญเติบโตใหม่ การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก ปีละ 1 ครั้งหลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน
ใช้ประโยชน์---มีการเก็บเกี่ยวใบเพื่อใช้เป็นยาและทำชาสดชื่นและมีการแลกเปลี่ยนในบางพื้นที่
-ใช้กินได้ ดอกและใบถูกทำเป็นชาสมุนไพร มันเป็นประเพณีที่เกี่ยวข้องกับเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพและผงที่ใช้ในระหว่างการคลอดบุตร
-ใช้เป็นยา ทุกส่วน ยกเว้นราก มีน้ำมันหอมระเหยใช้สำหรับการนวดในกรณีที่เป็นโรคไขข้อ- ทุกส่วน ยกเว้นราก ใช้ต้านเชื้อแบคทีเรีย สารสกัดจากพืชมีฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรียที่มีฤทธิ์ต้าน Streptococcus mutans ที่ทำให้เกิดโรคฟันผุในทุกระดับความเข้มข้น -ใช้ลดไข้และ ขับปัสสาวะ รักษาโรคไข้หวัดใหญ่ ปวดหัว, หัด, อาการจุกเสียด, ปวดท้อง, อาการอาหารไม่ย่อย, ดีซ่าน, โรคบิดและตกเลือด รอบประจำเดือนผิดปกติ ใช้ภายนอก ใบรักษาแผลพุพอง  ชาวจีนใช้ใบเป็นยาแก้ลมแดดและมีไข้ ในมาเลเซียและอินโดนีเซีย ใช้เป็นส่วนผสมของยาแผนโบราณที่ให้กับสตรีระหว่างการคลอดบุตร และมีการใช้แบบดั้งเดิมสำหรับการรักษาโรคมาลาเรียในอินโดนีเซีย
-ใช้ปลูกประด้บ ไม้พุ่มไม้ประดับที่ปลูกได้ในสวนในเขตภูมิอากาศแบบเขตร้อน กึ่งเขตร้อน และเขตอบอุ่น การใช้ภูมิทัศน์ ใช้กับสวนสาธารณะ, สวนทั่วไป, สวนขนาดเล็ก และสามารถใช้ทำบอนไซได้
-อื่น ๆ เนื้อไม้เป็นสีน้ำตาลแดง มีความแข็งแรงทนทาน แต่มักมีขนาดเล็กไม่เหมาะสมแก่การใช้งาน - กิ่งก้านใช้เป็นไม้กวาด - น้ำมันที่ได้จากการกลั่นสีเหลืองอ่อน มีกลิ่นคล้ายลาเวนเดอร์ ใช้ทำธูปและสบู่
- มีการใส่ใบไม้ในเสื้อผ้าเพื่อป้องกันแมลง
- B. Frutescens L. เป็นหนึ่งในน้ำมันหอมระเหยที่มีศักยภาพในการเป็นสารกำจัดแมลง การกลั่นน้ำมันหอมระเหยจากใบแห้งมีฤทธิ์ฆ่าลูกน้ำยุงลายตายมากกว่าน้ำมันหอมระเหยจากใบสด
ภัยคุกคาม--เนื่องจากต้นไม้ชนิดนี้มีการกระจายอย่างกว้างขวาง มีประชากรมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'ความกังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2019)
ระยะออกดอก---ส่วนใหญ่ออกดอกในฤดูร้อน
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ แยกต้น  (เมล็ดใช้เวลาในการงอกประมาณ 2 เดือน)

ช้าแป้น/Callicarpa arborea

ชื่อวิทยาศาสตร์---Callicarpa arborea Roxb.(1820)
ชื่อพ้อง---Has 4 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/861250-1#synonyms
---Aganon umbellata Raf.(1838)
---Callicarpa magna Schauer.(1847)
---Callicarpa tectonifolia Wall.(1829)
---Callicarpa villosissima Ridl.(1920)
ชื่อสามัญ---Beautyberry tree, Long leafed beauty berry.
ชื่ออื่น---กะตอกช้าง (ยะลา); ขลุ่ย (กะเหรี่ยง-เชียงใหม่); ช้าแป้น (สระบุรี); ดือดะดาปู (มาเลย์-นราธิวาส); ตาโมงปะสี (ยะลา); เตน (เลย); ทับแป้ง (สระบุรี); เปอควุย (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); ผ้า (เชียงใหม่, ภาคกลาง); ผ้าลาย (ภาคใต้); ฝ้า, ฝ้าขาว (ภาคเหนือ); พ่า (ภาคกลาง); พ่าขาว (ภาคเหนือ); มะผ้า (แม่ฮ่องสอน); และทุ่ง (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); สักขี้ไก่ (ลำปาง); เสี้ยม (จันทบุรี); หูควาย (ตรัง, ภาคเหนือ); หูควายขาว (สุราษฎร์ธานี); หูควายใหญ่ (ชุมพร) ;[ASSAMESE: Bonmola, Dieng lakhlot, Gunmola, Khoja, Machkaita, Machpeluka, Makhisali.];[BENGALI: Boromala];[CHINESE: Mù zǐ zhū, Nányáng zǐ zhū, Mǎ tà pí, Bái yè zǐ shù.];[HINDI: Ghiwala, Kumhar];[KANNADA: Kaval.];[MALAYALAM: Pezhu, Peezh, Alasoo, Peru, Aalam.];[NEPALI: Guren];[PHILIPPINES: Atimla, Magilig (Tagalog).];[SANSKRIT: Kumbha, Katabhi, Kumbhi.];[TAMIL: Pelaimaram, Kumpi, Avima, Kampi.];[TELUGU: Kumbhi.];[THAI: Katok chang (Yala); Khlui (Karen-Chiang Mai); Cha paen, Thap paeng (Saraburi); Due-da-da-pu (Malay-Narathiwat); Ta mong pasi (Yala); Poe-khwui, Lae-thung (Karen-Mae Hong Son); Ten (Loei); Pha (Central, Chiang Mai); Pha lai (Peninsular); Fa, Fa khao, Pha khao (Northern); Pha (Central); Ma pha (Mae Hong Son); Sak khi kai (Lampang); Hu khwai (Northern, Trang); Hu khwai yai (Chumphon); Hu khwai khao (Surat Thani); Siam (Chanthaburi).];[VIETNAM: Phà ha, Tu hú gỗ.].
ชื่อวงศ์---LAMIACEAE (LABIATAE)
EPPO Code---CLISS (Preferred name: Callicarpa sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซียตะวันออกเฉียงใต้
เขตกระจายพันธุ์---ปากีสถาน อินเดีย พม่า คาบสมุทรอินโดจีน จีนตอนใต้ ฮ่องกง คาบสมุทรมาเลย์ สุมาตรา สุลาวาสี
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Callicarpa' มาจากภาษากรีก "kallíkarpos" “kalli” สวย และ “karpos” ผล ซึ่งแปลว่า "อุดมไปด้วยผลไม้ที่สวยงาม" ; ชื่อเพาะสายพันธุ์ 'arborea' เป็นคำคุณศัพท์ภาษาละติน 'arboreus' อ้างอิงถึง ต้นไม้ - เหมือน , ไม้
Callicarpa arborea เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระเพรา (Lamiaceae หรือ Labiatae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปี พ.ศ.2363

ที่อยู่อาศัย เติบโตในป่าฝน ป่าเบญจพรรณบนเนินเขา ที่ระดับความสูง 1,000 - 2,500 เมตร ในประเทศไทยพบทุกภาค ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ป่าดิบแล้ง ป่าดิบเขา ป่าดิบชื้น และป่าชายหาด ความสูงถึงประมาณ 1,800 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มและไม้ต้นขนาดเล็กผลัดใบหรือกึ่งผลัดใบ สูงประมาณ 5-15 เมตร เปลือกต้นสีเทาอมครีม เรียบหรือมีร่องเล็กๆ ยอดอ่อน กิ่ง ก้านใบ และก้านช่อดอก มีขนรูปดาวหนาแน่น สีน้ำตาลแกมเหลือง ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก ใบรูปไข่กลับ หรือมนรีถึงขอบขนาน 5-20 x 1.5-5 ซม.ปลายใบแหลม ขอบใบเรียบหรือมีซี่แหลมตื้นๆประปราย ดอกออกเป็นช่อตามซอกใบใกล้ปลายยอด ช่อดอกยาวประมาณ 0.5-1 ซม.กว้างได้ถึง 12 ซม ก้านช่อยาว 3-7 ซม.ใบประดับ รูปไข่แคบ ๆ ยาว 1–3 มม.กลีบดอกเล็กสีชมพูหรือม่วงอ่อน ยาว 3–4 มม. แบ่งเป็น 4 แฉกกลม ยาว 1–1.5 มม.เกสรเพศผู้มี 4 อันเป็นหลอดยาว 4 – 6 มม. ยื่นออกมา 2–3 มม. อับเรณูเป็นวงรี ยาว 1–1.5 มม.มีต่อมสีเหลืองจำนวนมาก ผลรูปกลมเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2 มม.เมื่อสุกสีม่วงอ่อนถึงม่วงแดง มีชั้นกลีบเลี้ยงรองที่ฐาน เนื้อผลบาง ชั้นหุ้มเมล็ดแข็ง 4 หน่วยแต่ละหน่วยมี 1 เมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งที่มีแสงแดดจัดหรือมีร่มเงาบางส่วน แสงแดดที่มากเกินไปจะทำให้ใบไหม้เกรียม ชอบดินร่วนซุยชื้นที่อุดมไปด้วยอินทรียวัตถุและมีการระบายน้ำที่ดี ชอบค่า pH ของดินที่เป็นกรดเล็กน้อยถึงเป็นกลาง สามารถทนต่อดินได้เกือบทุกชนิด รวมถึงดินเหนียว ยกเว้นดินที่ขาดสารอาหารอย่างรุนแรง สภาพความชื้น 50% ขึ้นไป ไม่ทนต่อความเย็นจัดหรือความแห้งเป็นเวลานาน การบำรุงรักษา น้อยมาก
การรดน้ำ---รดน้ำต้นไม้เป็นประจำ โดยเฉพาะในช่วงที่อากาศร้อนและแห้ง
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งต้นไม้ ในช่วงปลายฤดูหนาวถึงต้นฤดูใบไม้ผลิเพื่อกระตุ้นการเจริญเติบโตใหม่และรักษารูปทรง
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตรสมดุลในช่วงฤดูปลูก ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ หลังการตัดแต่งกิ่งปุ๋ยที่พืชต้องการควรมีโพแทสเซียมสูงและไนโตรเจนต่ำ
ศัตรูพืช/โรคพืช---ระวังทากและหอยทาก/โรครากและลำต้นเน่า ใบจุด อ่อนแอต่อโรคราแป้ง และโรคราสนิม ซึ่งเกิดจากเชื้อราและแบคทีเรียที่เข้าสู่พืชทางบาดแผล การป้องกันปัญหาเหล่านี้คือการรักษาพืชให้แข็งแรงและหลีกเลี่ยงการกระทบกระทั่งกัน
รู้จักอ้นตราย---มักกล่าวกันว่า พืช Callicarpaเป็นพิษ แต่นี่เป็นเรื่องในตำนาน ผลสุกไม่มีพิษต่อคนหรือสัตว์เลี้ยง เช่น แมวและสุนัข อย่างไรก็ตามควรรับประทานผลเบอร์รี่ดิบในปริมาณเล็กน้อยเท่านั้น
ใช้ประโยชน์ -ใช้กิน ผลกินสดได้แต่ไม่อร่อย ผลมีรสฝาด นิยมนำมาปรุงเป็นแยมหรือหมักเป็นไวน์
-ใช้เป็นยา เปลือกต้นเป็นยาขับลมช่วยย่อยและบำรุงกำลัง ใช้ยาต้มใบทำความสะอาดเพื่อรักษาโรคผิวหนัง รากเป็นยาสมานแผลและห้ามเลือด มันถูกใช้เป็นยาต้มเพื่อรักษาเลือดออกภายใน -นำมาใช้ภายนอก รากผงแห้งจะใช้ในการรักษาบาดแผล, แผลที่มีเลือดออก  รากเคี้ยวเพื่อรักษาฝีที่ลิ้น
-ในเวียตนามใช้รากเป็น ยาสำหรับเลือดกำเดาไหล เลือดออกในทางเดินอาหาร สมานผิว บรรเทาอาการไขข้ออักเสบ ปวดเมื่อย และแก้ปวด
-วนเกษตรใช้เป็นสายพันธุ์บุกเบิกในโครงการปลูกป่าในประเทศไทยเพื่ออนุรักษ์ต้นน้ำลำธาร
-อื่น ๆไม้แตกง่ายใช้งานไม่ทนในที่โล่งแจ้ง ส่วนมากใช้ทำฟืน ใบใช้เลี้ยงสัตว์เวลาขาดแคลน
ภัยคุกคาม--เนื่องจากต้นไม้ชนิดนี้มีการกระจายอย่างกว้างขวาง มีประชากรมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'ความกังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2018)
ระยะออกดอก/ติดผล ---พฤษภาคม-ตุลาคม/ตุลาคม-ธันวาคม
ขยายพันธุ์--- เมล็ด ปักชำ

ดับยาง/Solanum erianthum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Solanum erianthum D.Don.(1825)
ชื่อพ้อง---Has 10 Synonyms
---Solanum adulterinum Buch.-Ham. ex Wall.(1831)
---Solanum verbascifolium L.(1753)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:819125-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Common nightshade, Potato tree, Velvet Nightshade, China Flowerleaf, Mullein Nightshade, Indian Currant Tomato, Big Eggplant, Tobacco Tree.
ชื่ออื่น---ขากะอ้าย, ขาตาย, หูควาย (ภาคใต้); ฉับแป้ง (สุโขทัย-อุตรดิตถ์); ดับยาง (ภาคกลาง); ฝ่าแป้ง (ภาคเหนือ); มะเขือดง (ขอนแก่น); มั่งพะไป, ลิ้มเม่อเจ้อ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); สะแป้ง (สิงห์บุรี); ส่างโมง (เลย) ;[AUSTRALIA: Wild tobacco tree, Potato tree, Tobacco tree.];[BAHAMAS: Salve-bush.];[CHINESE: Jia yan ye shu.];[CUBA: Ajicón, Prendedera, Tabaco cimarrón.];[DOMINICAN: Friega platos, Tabacón, Tabacuelo.];[FRENCH: Amourette marron, Tabac marron.];[HAITI: Amorette, Samourette male, Tabac marron.];[HINDI: Ban Tamakhu.];[INDIA: Vidari.];[INDONESIA: Daun salawar, Tembako utan (Malay, Moluccas), Teter (Javanese, Sundanese).];[JAMAICA: Wild susumber.];[JAPAN: Tabakugii, Yanbaru-nasubi.];[LAOS: Kok Sa pèng, Sang mong phèng, Sang mong peng, Sang mou.];[MALAYALAM: Erichunda, Malachunda, Chunda.];[MALAYSIA: Daun telinga kerbau, Terong belah, Terong raya (Peninsular).];[MARATHI: Kutri.];[MEXICO: Berenjena, Berenjena macho, Samacanteca.];[MYANMAR: Daung-satpya.];[PAKISTAN: Kala mewa, Thasau-rangman; Mikir.];[PAPUA NEW GUINEA: Kumboomba (Lesu, New Ireland); Epiap (Gunantuna, New Britain).];[PHILIPPINES: Malatalong (Tagalog); Liuangkag (Bukidnon); Ungali (Bisaya).];[POLISH: Maria mole amarga.];[PORTUGUESE: Capoeira-branca, Couvetinga, Fruta-de-guara, Fumeira, Fumo-bravo (BR).];[PUERTO RICO: Berenjena de paloma, Tabacón afelpado.];[SANSKRIT: Vidari.];[SPANISH: Lava-plato, Salvadora.];[TAMIL: Aanai Sundaikaai, Anai-c-cuntai, Malai-c-cuntai.];[THAI: Kha ka ai, Kha tai, Hu khwai (Peninsular); Chap paeng (Sukhothai, Uttaradit); Dap yang (Central); Fa paeng (Northern); Ma khuea dong (Khon Kaen); Mang-pha-pai, Lim-moe-choe (Karen-Mae Hong Son); Sa paeng (Sing Buri); Sang mong (Loei).];[VIETNAM: Ca hoi, Co sa lang, Ngoi.];[WEST AFRICA: Ewuro ijebu, Ijebu kogbin, Openiniwuni.].
ชื่อวงศ์---SOLANACEAE
EPPO Code---SOLER (Preferred name: Solanum erianthum.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง อเมริกาใต้ แคริบเบียน เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ออสเตรเลีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Solanum' ไม่ชัดเจน แต่ก็อาจมาจากคำภาษาละตินว่า “sol” ซึ่งหมายถึง “ดวงอาทิตย์” ซึ่งหมายถึงความสัมพันธ์กับแสงแดด หรือจากคำภาษาละติน “solare” ซึ่งหมายถึง “ปลอบโยน” , คำภาษาละติน "solamen" หมายถึง "การปลอบโยน" หรือคำภาษาอัคคาเดียน "sululu" ซึ่งหมายถึง "ความสุข" โดยอ้างอิงถึงผลกระทบของยาเสพติดของSolanum บาง ชนิดหลังจากการกลืนกิน ( Smith, 1971 ; Wiart, 2006 ; Quattrocchi, 2012 ; NZPCN, 2014 ). ;ชื่อสายพันธุ์ 'erianthum' มาจากคำภาษากรีก “eryon”= “ ปุย”และ“ anthos” หมายถึง“ ดอกไม้” ซึ่งหมายถึง trichomes (ขน) ที่หนาแน่น บนดอกไม้
Solanum erianthum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววง์มะเขือ (Solanaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย David Don (1799-1841) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปีพ.ศ.2368

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดทางตอนใต้ของสหรัฐอเมริกา (ทางใต้ ของ ฟลอริดาและหุบเขาริโอแกรนด์ ตอนล่าง ของเท็กซัส) เปอร์โตริโกและหมู่เกาะเวอร์จิน, คิวบา, โดมินิกัน, เฮติ, จาเมกา, ตรินิแดด, และบางส่วนของอเมริกาใต้และแคริบเบียน ไปสู่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้และออสเตรเลีย พบขึ้นตามที่โล่งกว้างริมถนน ชายป่า ทุ่งหญ้าชื้นหรือแห้งแล้ง ทุ่งนาหรือตามริมฝั่งแม่น้ำพบที่ระดับความสูง 0 - 1,500 เมตร ในเขตร้อนของเอเชียพบที่ระดับความสูง 300-2,100 เมตร การแพร่หลายไปทั่วโลก ถือว่าเป็นการแปลงสัญชาติไม่ถือเป็นวัชพืชหรือรุกราน
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดใหญ่หรือต้นไม้ขนาดเล็ก สูง 2-8 เมตร ลำต้นมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางสูงสุด 20 ซม. เปลือกสีเทาหรือสีน้ำตาลเรียบ ใบเดี่ยวออกเรียงสลับ รูปไข่หรือรูปรี ขนาด 15-25 x 5-10 ซม.ปลายใบแหลมโคนใบมนป้าน ขอบใบเรียบ ก้านใบยาว 4 ซม มีขนนิ่ม ออกดอกที่ปลายยอดและปลายกิ่ง ดอกเป็นดอกช่อแยกแขนงสีขาว ก้านช่อดอกยาว 5 ซม.ก้านดอกยาว 1 ซม.ดอกตั้งตรงเส้นผ่านศูนย์กลาง 1.1–1.8 ซม.กลีบสีขาวมีขนหนาแน่นด้านนอก เกสรเพศผู้มี 5 อัน อับเรณูสีเหลือง ผลกลมมีเนื้อ คล้ายมะเขือเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1-1.8 ซม.มีขนรูปดาวบนผิวด้านนอก ผลแก่สีเหลืองหม่นถึงส้ม มีเมล็ดรีหลายเมล็ดอัดแน่น เมล็ด ยาว 1.4-2 มม. กว้าง 1.1-1.6 มม.
-ส่วนอื่นๆ ของพืชถูกปกคลุมด้วย trichomes (ขน) เช่นเดียวกับดอกไม้ รวมทั้งผลเบอร์รี่ ใบ ปลายลำต้นและก้านใบ รากที่หักจะมีกลิ่นเหมือนมันฝรั่งสุก ในขณะที่ trichomes (ขน) บนใบ ลำต้น และก้านใบจะส่งกลิ่นคล้ายกับน้ำมันดินเมื่อถู
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เติบโตได้ดีที่สุดในแสงแดดจัดหรือในที่ร่มบางส่วน ชอบดินที่มีการระบายน้ำดี แต่พบว่ามีการเติบโตในดินหลายประเภทตั้งแต่ดินภูเขาไฟทาลัสไปจนถึงที่ราบลุ่มที่เปียกจนถึงหินปูนปะการังแห้ง ไม่ต้องการความชื้นเพิ่มเติม พืชดูดซับน้ำส่วนใหญ่ผ่านทางระบบรากมากกว่าทางใบ ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดในการให้ความชื้นแก่พืชคือการรดน้ำในดิน การบำรุงรักษาต่ำ
การรดน้ำ---ชอบให้ดินแห้งระหว่างการรดน้ำและควรรดน้ำอย่างสม่ำเสมอ 1-2 ครั้ง ต่อสัปดาห์ สามารถทนต่อความแห้งแล้งในช่วงเวลาสั้น ๆ
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดในฤดูใบไม้ร่วงเพื่อควบคุมขนาด ; เพื่อกระตุ้นการแตกแขนง ให้เด็ดยอดที่งอกใหม่ล่าสุดที่ปลายออก แล้วก้านจะแตกออกเป็นสองส่วน
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยอย่างสม่ำเสมอ ชอบปุ๋ยที่ละลายช้าอุดมไปด้วยโพแทช (P) ซึ่งส่งเสริมการออกดอก เสริมด้วยปุ๋ยอินทรีย์น้ำเจือจางทุก 2 สัปดาห์
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน /การให้น้ำมากเกินไปอาจทำให้รากเน่าได้
รู้จักอ้นตราย---ผลสดเป็นพิษต่อมนุษย์ ทำให้เกิดอาการปวดศีรษะตะคริวและคลื่นไส้
การใช้ประโยชน์---ใบและรากสามารถใช้สดหรือแห้งและเก็บไว้ในภาชนะที่มีอากาศถ่ายเทเพื่อใช้ในภายหลัง
-ใช้กิน ผลไม้ปรุงสุกกินได้ ทางตอนใต้ของอินเดียจะกินเมื่อปรุงสุกและเตรียมเป็นแกง
-ใช้เป็นยา ได้รับการพิจารณาว่าเป็นยาที่มีศักยภาพสำหรับขับไล่สิ่งสกปรกทั้งหมดออกทางปัสสาวะ ใบทุบถูกนำมาใช้เป็นยาพอกเพื่อรักษาริดสีดวงทวาร ใช้ใบอุ่นเป็นครีมทาบริเวณหน้าผากเพื่อรักษาอาการปวดศีรษะ น้ำใบใช้เป็นน้ำยาล้างแผลในปาก  -สรรพคุณทางยาของพืชในเอเชียแปซิฟิกรวมถึงการรักษาโรคบิดในฟิลิปปินส์และไต้หวัน บรรเทาอาการปวดลำไส้ในไต้หวันและมาเลเซีย
-ในหมู่เกาะโซโลมอนใช้เป็นยาแก้พิษและยารักษาแผลในปาก
-ในปาปัวนิวกีนีใช้ภายในเพื่อรักษาอาการปวดท้อง ใช้ภายนอกเพื่อรักษาอาการระคายเคืองผิวหนังและผื่นคัน  
-ในแอฟริกาตะวันตกมีการใช้ยาต้มใบเป็นยาขับปัสสาวะ รักษาโรคมาลาเรีย โรคเรื้อน กามโรคและกระตุ้นการทำงานของตับ  
-ในโออาซากา เม็กซิโกเป็นที่รู้กันว่าพืชนี้ใช้เป็นยาแก้ปวดในช่องปาก ใช้สำหรับอาการปวดท้องและเป็นยาต้านจุลชีพที่ผิวหนัง
-ใช้ปลูกประดับ ปลูกเป็นไม้ประดับในทะเลแคริบเบียน
-วนเกษตร ใช้เป็นสายพันธุ์บุกเบิกสามารถเติบโตบน พื้นที่ ทำเหมือง ที่เสื่อมโทรม ก่อนพืชชนิดอื่นและเป็นพืชที่ให้ร่มเงาที่ยอมรับได้สำหรับกาแฟที่ปลูกในที่ร่ม
-อื่น ๆในฟิลิปปินส์ใช้ใบอ่อนเพื่อกำจัดไขมันออกจากจาน
-ในประเทศอินเดียในหมู่ชนเผ่าในเขต Madurai ของรัฐทมิฬนาฑู นำไปใช้ทาเพื่อหลีกเลี่ยงปลิงกัด พืชชนืดนี้มีชื่อเสียงในด้านการรักษาควายเมื่อพวกมันอยู่ในน้ำนานเกินไปพวกมันจะถูกปลิงซึ่งรบกวนพวกมันที่ระดับรูจมูก สิ่งเหล่านี้พวกเขาจะบรรเทาด้วยน้ำที่ทำจากผลไม้และใบไม้บด
สิ่งปลอมปนและสารทดแทน---อัลคาลอยด์สเตียรอยด์ (เช่น diosgenin และ tigogenin) สิ่งเหล่านี้ยังใช้เป็นวัสดุเริ่มต้นสำหรับการสังเคราะห์ฮอร์โมนสเตียรอยด์
ระยะเวลาออกดอก/ติดผผล---เกือบตลอดทั้งปี
ขยายพันธุ์---เมล็ด ใช้ระยะ เวลาการงอก 17 ถึง 383 วัน

กลึงกล่อม/Polyalthia suberosa

[pol-ee-AL-thee-uh] [sub-er-OH-suh]

ชื่อวิทยาศาสตร์---Polyalthia suberosa (Roxb) Thwaites.(1864)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:74734-1#synonyms
---Basionym: Uvaria suberosa Roxb.(1795)
---Guatteria suberosa Dunal.(1817)
---Phaeanthus malabaricus Náves.(1880)
ชื่อสามัญ---Polyalthia plant, Corky debbar tree
ชื่ออื่น---ไคร้น้ำ (อุตรดิตถ์); กระทุ่มกลอง, กระทุ่มคลอง, กลึงกล่อม, ชั่งกลอง, ท้องคลอง (ราชบุรี); กำจาย (นครสวรรค์); จิงกล่อม (ภาคใต้); ช่องกลอง (กาญจนบุรี); น้ำนอง (ภาคใต้-ปัตตานี); น้ำน้อย (เลย); ผักจ้ำ,มะจ้ำ (ภาคเหนือ); มงจาม (อ่างทอง) ;[ASSAMESE: Habida-Cha, Debadaru.];[BANGLADESH: Jam debharu, Ham jam.];[BENGALI: Barachali, Kukurjam.];[CHINESE: Mei wei mu, Shin guan yin, Lao ren pi, Ji zhao shu, An luo.];[INDIA: Cham-khirni, Gua koli.];[PHILIPPINES: Baling-manok, Duhat-duhatan, Duhat-matsing, Lanutan, Tagputagpuan (Tag.); Duyat-nasi (Pamp.); Munat (Iik.).];[SINHALESE: Kalati.];[TAMIL: Kalatti.];[THAI: Khrai nam (Uttaradit); Kra thum klong, Kra thum khlong, Klueng klom, Chang klong, Thong khlong (Ratchaburi); Kam chai (Nakhon Sawan); Ching klom (Peninsular); Chong klong (Kanchanaburi); Nam nong (Peninsular, Pattani); Nam noi (Loei); Phak cham, Ma cham (Northern); Mong cham (Ang Thong).].
ชื่อวงศ์---ANNONACEAE
EPPO Code---QLHSB (Preferred name: Polyalthia suberosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเซียตะวันออกเฉียงใต้
Polyalthia suberosa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระดังงาหรือวงศ์น้อยหน่า (Annonaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย George Henry Kendrick Thwaites (1812-1882) นักพฤกษศาสตร์และนักกีฏวิทยาชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2407

ที่อยู่อาศัย พบใน ศรีลังกาและอินเดียเข้าสู่จีนตอนใต้และไหหลำและแผ่นดินใหญ่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อินโดจีน) คาบสมุทรมาเลเซียและฟิลิปปินส์ ในประเทศไทยพบได้ทั่วทุกภาคของประเทศ ภาคใต้ พบได้ค่อนข้างน้อยกว่าภาคอื่น ๆ  มักพบขึ้นตามที่โล่ง  ตามป่าเปิด ป่าเบญจพรรณ พื้นที่โล่งบริเวณชายป่า  ที่ราบลุ่มที่มีน้ำท่วมเป็นครั้งคราว หรือตามฝั่งแม่น้ำลำคลอง มีการปลูกเลี้ยงเป็นพืชสมุนไพร
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูง 2-4 เมตร ไม่ผลัดใบ ลักษณะทรงต้นและเรือนยอดเป็นรูปรีหรือทรงกระบอก แตกกิ่งก้านสาขาจากโคนต้น เปลือกแตกเป็นร่องขรุขระ ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับ ก้านใบยาว 2-3 มม. มีขนสีน้ำตาล แผ่นใบรูปขอบขนานกว้าง 2-4 ซม.ยาว 5-11 ซม. โคนใบสอบเบี้ยวเล็กน้อย ปลายใบแหลม ขอบใบเรียบ แผ่นใบเกลี้ยงทั้งสองด้าน ด้านบนสีเขียวเป็นมันท้องใบจะมีสีเขียวนวล เส้นแขนงใบมีข้างละ 7-8 เส้น ก้านใบสั้น ยาว 2-3 มม. ดอกเป็นดอกเดี่ยวเป็นดอกกะเทย ออกตามกิ่ง หรือตรงข้ามใบใกล้ปลายกิ่งยาว 8-10 มม.ก้านดอกเรียวยาว 1.5-2.5 ซม.กลีบเลี้ยง 3 กลีบ แผ่ออก รูปไข่ แหลม ประมาณ. 2 x 1 มม. ด้านนอกมีขน ด้านในเกลี้ยง กลีบดอกเรียง 2 ชั้น ๆละ 3 กลีบ กลีบดอกชั้นนอกรูปไข่ถึงรูปขอบใบหอก แหลม เว้าเล็กน้อย ประมาณ. 6 x 4-5 มม.เปลือกนอกหนานุ่ม มีขนนุ่ม ด้านในเกลี้ยง ดอกมีสีเหลืองอ่อนมีกลิ่นหอม ผลสดแบบมีเนื้อเมล็ดเดียวออกเป็นผลกลุ่มมีหลายผลอยู่บนแกนตุ้มกลม ก้านช่อผลยาว 3-5 ซม.มี 25-35 ผล แต่ละผลกลมขนาด 4- 5 มม.ก้านเรียว ยาว 0.5-1 ซม.ผิวเรียบสีเขียวเมื่อแก่สีแดง-สีม่วงดำ มีเมล็ด 1-2 เมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งแสงแดดรำไร น้ำปานกลาง ดินร่วนปนทรายที่มีการระบายน้ำได้ดี
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างเพียงพอทุกๆ 2 สัปดาห์ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งเพื่อรักษาขนาดและรูปทรงตัดแต่งหลังออกดอกหมด และเพื่อการเจริญเติบโตใหม่ การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยยหมักปีละ 1 ครั้ง ก่อนหรือหลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน/ขาดน้ำทำให้ใบร่วง น้ำมากเกินไปสามารถทำให้เกิดโรครากเน่าได้
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีข้อมูลความเป็นพิษของพืชชนิดนี้
ใช้ประโยชน์----ใช้กินได้ ยอดอ่อน ผลอ่อน ใช้กินเป็นผักสด ผลสุกมีรสหวานกินได้ เด็ก ๆ ชอบกิน
-ใช้เป็นยา เปลือกไม้ถือว่าเป็นยาแก้ไข้ ยาสมานแผล ยาแก้ปวดและยาระบาย เมล็ด ขับปัสสาวะ และยากล่อมประสาท ยาพื้นบ้าน- ยาต้มจากรากสดใช้เป็นยาทำแท้ง-ในบังคลาเทศเปลือกใช้เป็นยาแก้ปวด ยาแก้ไข้และยาระบาย - ในรัฐอานธรประเทศ ประเทศอินเดียมีการต้มเปลือกเปลือกรากบดผสมกับพริกไทยใช้รักษาอาการไข้หลังคลอด-ใบและกิ่ง มีฤทธิ์ต้านเอชไอวีและต้านเชื้อแบคทีเรียในหลอดทดลอง
-ใช้ปลูกประดับเป็นต้นไม้ให้ร่มเงาในอาคาร บ้านพักอาศัย และปลูกเป็นไม้ประดับสวนทั่วไป
-ใช้อื่น ๆไม้มีความทนทานและใช้สำหรับงานช่างไม้ เสากระโดงและเรือ- เป็นพืชใช้เลี้ยงครั่ง
ระยะเวลาออกดอก/ติดผล --- กันยายน-มีนาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด ตอนกิ่ง

หัสคุณ/Micromelum minutum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Micromelum minutum (G.Forst.) Wight & Arn.(1834)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:774392-1#synonyms
---Basionym: Limonia minuta G.Forst.(1786)
ชื่อสามัญ---Lime Berry, Red Lime-berry, Cluster Berry, Micromelum.
ชื่ออื่น---หมุย, สมุย, สมัด, สมัดน้อย, สหัสคุณ, หัสคุณไทย, หมุยขน ;[ASSAMESE: Gobar-Buti, Khilaguti-goch ,Padra-Guta, Bonduk guti goch];[AUSTRALIA: Aboriginal name: Dilminyin (Yolgnu Matha); Kimiar margibur (Meriam).];[BENGALI: Ban-kunch.];[CHINESE: Dà guǎn.];[INDONESIA: Ki mangkok, Mentanen, Pakan Kupu-Kupu, Sesi.];[MALAYSIA: Cemumar, Chemama, Cherek, Kematu, Semeru.];[PHILIPPINES: Tulibas tilos, Piris, Makabangon, Basar-basar.];[SAMOA: Tulibas Tilos, Talafalu, Chememar.];[SINGHALESE: Wal-karapincha];[TAMIL: Kakaipalai];[THAI: Mui khon (Peninsular), Samui, Saam sok, Sabaek.];[VIETNAM: Kim xương.].
ชื่อวงศ์---RUTACEAE
EPPO Code---MCMMI (Preferred name: Micromelum minutum.)
ถิ่นกำเนิด----ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเชีย ออสเตรเลียและหมู่เกาะแปซิฟิก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Micromelum' จากภาษาละติน 'mikros' = เล็ก, เล็กน้อย, 'melum' มาจากภาษาละติน 'malum' อันตราย, การบาดเจ็บ. ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'minutum' เป็นคำคุณศัพท์ภาษาละติน =  ลดลง                                                                       Micromelum minutum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ส้ม (Rutaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Johann Georg Adam Forster (1754 –1794) นักธรรมชาติวิทยา (พฤกษศาสตร์ กีฏวิทยาและมานุษยวิทยา) ชาวเยอรมัน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Robert Wight (1796–1872)นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต และ George Arnott Walker Arnott (1799–1868)นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปีพ.ศ.
Includes 3 Accepted Infraspecifics
---Micromelum minutum var. ceylanicum B.C.Stone.(1985)
---Micromelum minutum var. curranii (Elmer) Tanaka.(1932)
---Micromelum minutum var. minutum.

ที่อยู่อาศัย ขึ้นกระจายอยู่ในศรีลังกา, นิโคบาร์และอันดามัน พม่า, ไทย, อินโดจีน, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์, นิวกีนี, ออสเตรเลีย, หมู่เกาะในมหาสมุทาแปซิฟิก พบขึ้นตามป่าดงดิบเขา ป่าทึบและป่าดิบชื้น ตามลำธาร และตามป่าโปร่งทั่วไป รวมถึงป่าดงดิบแล้งและป่ามรสุม และจากระดับน้ำทะเลถึงระดับความสูง 600 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นหรือไม้พุ่มขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ต้นสูง 4-6 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลางลำต้นไม่เกิน 20 ซม.dbh ตามกิ่งอ่อนมีขนสั้นสีเทา ส่วนลำต้นเป็นสีเขียว เมื่อแก่แล้วจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอมเทา แตกเป็นร่องตื้นตามยาว ใบเป็นใบประกอบแบบขนนกปลายใบคี่ (imparipinnate) ออกเรียงสลับยาว 10-30 ซม.มีใบย่อยประมาณ 7-15 ใบ ลักษณะของใบย่อยเป็นรูปไข่ ปลายใบแหลม ใบมีขนาดกว้างประมาณ 2-4 ซม. และยาวประมาณ 3-7 ซม.ฐานใบไม่สมมาตร แผ่นใบเป็นสีเขียวอ่อน เนื้อใบบาง มีต่อมน้ำมันเล็ก ๆ จับดูแล้วจะรู้สึกเหนียว หลังใบเกือบเรียบถึงมีขนสั้น ๆ ส่วนท้องใบมีขนบาง ๆ ใบมีกลิ่นหอมเหมือนการบูร มีรสหอมร้อน ออกดอกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง มีดอกย่อยจำนวนมาก ดอกย่อยมีกลีบเลี้ยง 5 แฉกยาว 0.1-0.2 มม.กลีบดอกยาวประมาณ 2.5-3 มม. สีเขียวอ่อนหรือสีขาวแกมเหลืองมีกลิ่นแรง เมื่อดอกบานเต็มที่กลีบดอกจะม้วนไปด้านหลังเล็กน้อย เกสรเพศผู้มี 10 อันแบบไดมอร์ฟิคยาว 5 อัน สั้น 5 อัน ผลรูปกลมรีขนาด 9 x 7 มม. ออกเป็นพวงโต ผิวผลเรียบใส ฉ่ำน้ำ ผลเป็นสีเขียวอ่อน มีขนปกคลุม เมื่อสุกแล้วจะเปลี่ยนเป็นสีส้มหรือสีแดง มี 1-3 เมล็ด เมล็ดมีขนาด 6-7 x 4-5 มม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัดหรือในที่ร่มรำไร ขึ้นได้ดีในดินทุกชนิดทนทานต่อดินส่วนใหญ่ที่มีความชื้นสม่ำเสมอและการระบายน้ำดี
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปริมาณมาก อย่าปล่อยให้หน้าดินแห้งเป็นเวลานาน
การตัดแต่งกิ่ง----ตัดแต่งกิ่งเพื่อรักษาขนาดและรูปทรงตัดแต่งหลังออกดอกหมด และเพื่อการเจริญเติบโตใหม่ การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยหมักหรือปุ๋ยคอก ให้ปุ๋ยต้นไม้ทุก 1 ถึง 2 เดือนในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน และทุก 2 ถึง 3 เดือนในช่วงฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีข้อมูลความเป็นพิษ

ใช้ประโยชน์--- พืชมีมูลค่าส่วนใหญ่สำหรับ ใช้เป็นยา ถูกเก็บเกี่ยวโดยทั่วไปจากป่าและซื้อขายกันในท้องถิ่น พืชใช้เป็นส่วนผสมของอาหารเสริมสมุนไพรที่มีการซื้อขายในประเทศมาเลเซียและตะวันออกกลาง
- ใช้กิน หน่ออ่อนใช้กินได้ ในภาคเหนือของประเทศไทย ยอดอ่อนรับประทานได้ ส่วนใบใช้ชงเป็นยาขับระดูและแก้ไข้
- ใช้เป็นยา ใช้เป็นยาแผนโบราณในฟิจิ มาเลเซียและอินโดนีเซีย ใช้สำหรับแก้ไข้และรักษากลาก ในประเทศจีนเพื่อรักษาโรคบิดและโรคไขข้อ สารประกอบมีฤทธิ์ทางสรีรวิทยารวมถึงสารต้านการแข็งตัวของเลือด สารต่อต้านมะเร็งและสารต่อต้านแบคทีเรีย
-ใช้ปลูกประดับ ใช้ปลูกเป็นไม้ให้ร่มเงาในสวนสาธารณะ และสวนทั่วไป สายพันธุ์นี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสวนสัตว์ป่า สามารถปลูกเป็นไม้กระถางขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ (เส้นผ่านศูนย์กลางอย่างน้อย 30 ซม.)
-อื่น ๆ เนื้อไม้มีน้ำหนักเบาทนทาน ใช้สำหรับการก่อสร้างที่เบาใช้ทำเฟอร์นิเจอร์ แต่มีประโยชน์ทางเศรษฐกิจเล็กน้อย
-เป็นพืชอาศัยของผีเสื้อ Orchard Swallowtail ( Papilio aegeus ) และ Fuscous Swallowtail ( Papilio fuscus ) ที่สวยงาม ดอกไม้ที่มีกลิ่นแรงมักเป็นที่สนใจของผีเสื้อหลายชนิด ดึงดูดผึ้งและแมลงมากมาย
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด ถูกจัดวางไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'ความกังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2020)
ระยะออกดอก/ติดผล---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เมล็ด หว่านสดสามารถงอกได้ใน 10 - 41 วัน

มันปู/Glochidion wallichianum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Glochidion wallichianum Müll.Arg.(1863)
ชื่อพ้อง---Has 6 Synonyms.
---Phyllanthus wallichianus (Müll.Arg.) Müll.Arg.(1865)
---Glochidion glomerulatum var. wallichianum (Müll.Arg.) Chakrab. & M.Gangop.(1995)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/349701-1#synonyms
ชื่อสามัญ--None (Not recorded)
ชื่ออื่น--- นกนอนทะเล, ยอดเทะ (ยอดกะทิ) , ชุมเส็ด, พุงหมู, สมเส็ด ; ปรืององ, มันปูใบเล็ก (ภาคใต้); มันปู(ตรัง) ; [MALAYSIA: Ubah-ubah (Malay).];[THAI: Prue-ngong, man pu bai lek (Peninsular); Man pu (Trang).];
ชื่อวงศ์---PHYLLANTHACEAE
EPPO Code---GOCSS (Preferred name: Glochidion sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ไทย อินเดีย ศรีลังกา เวียดนาม และมาเลเซีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Glochidion' จากภาษากรีก 'glochis' จุดยื่นหรือหนามบนหัวลูกศร และ 'idion' เล็กหรือน้อย ซึ่งอ้างอิงถึงส่วนยื่นของอับละอองเรณูแบบแหลม ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'wallichianum' เป็นเกียรติแก่ Nathaniel Wallich (1786–1854) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวเดนมาร์ก
Glochidion wallichianum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงมะขามป้อม (Phyllanthaceae) รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Johannes Muller Argoviensis (1828-1896) นักพฤกษศาสตร์ชาวสวิส ในปีพ.ศ.2406

ที่อยู่อาศัย พบได้ในป่าดิบ ที่ราบเชิงเขา ที่ราบลุ่ม ขึ้นกระจัดกระจายตามท้องถิ่นทั่วไป ชาวบ้านนำมาปลูก บริเวณบ้าน หรือบริเวณสวนใกล้บ้าน ที่ะดับความสูง 75–450 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ต้น สูงประมาณ 15 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลางลำต้นถึง 30 ซม.dbh ใบเป็นใบเดี่ยว ขนาดความกว้างของใบมีประมาณ 3.5-5.5 ซม. ยาวประมาณ 5-14 ซม.ออกแบบเรียงสลับ รูปไข่ขอบใบเรียบ ก้านใบมีความยาวประมาณ 3-5 มม มีเส้นแขนงใบประมาณ 5-7 คู่ ปลายใบแหลม โคนใบมัน หน้าใบสีเขียว ออกมันเล็กน้อย หลังใบเขียวอ่อนกว่า ใบอ่อนและก้านอ่อนมีสีเขียว หรือสีเขียวอมแดง ดอกออกเป็นช่อ ช่อดอกประกอบด้วยเกสรเพศผู้มากถึง 7 ดอก (และเกสรเพศเมียอีกสองสามดอก) หรือดอกเกสรเพศเมียมากถึง 15 ดอก ดอกสีเขียวถึงขาว ผลเป็นรูปทรงกลมแป้นเว้าด้านบนตรงกลาง มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1.5-2 ซม. และสูงประมาณ 1.2-1.5 ซม. ผลแก่มีสีชมพูไปจนถึงสีแดง ภายในผลจะแบ่งออกเป็น 10-12 พู เมื่อแห้งจะแตกออก และมีเมล็ดรูปร่างค่อนข้างกลมอยู่ภายในขนาด 2.2–2.4 x 2–2.2 x 1.8–2 มม.ประมาณ 10-12 เมล็ดโดยมีเยื่อหุ้มสีแดงติดอยู่ที่ปลายของแกนผล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดตลอดวัน ชอบดินปนทรายร่วนอุดมสมบูรณ์ มีการระบายน้ำดึ ความชื้นในดินสม่ำเสมอ  เลี้ยงง่าย การบำรุงรักษา ต่ำ อัตราการเจริญเติบโต เร็ว
การรดน้ำ---ชอบให้ ดิน แห้งระหว่างการรดน้ำและควรรดน้ำอย่างสม่ำเสมอ ในช่วงฤดูหนาว รดน้ำเฉพาะเมื่อพืชแสดงอาการเหี่ยว
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งเพื่อรักษาขนาดและรูปทรงตัดแต่งหลังออกดอกหมด และเพื่อการเจริญเติบโตใหม่ การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยหมักหรือปุ๋ยอินทรีย์ปีละ 1 ครั้ง เพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตที่ดีหลังการตัดแต่งกิ่ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน
รู้จักอ้นตราย---ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับความเป็นพิษของพืชชนิดนี้
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ยอดอ่อนและใบอ่อนใช้กินดิบและปรุงในลักษณะเดียวกับผักพื้นบ้านอื่นๆ ใช้กินเป็นผักสดกับน้ำพริก หรือกินกับขนมจีน มันปูยอดสีขาว รสมัน อร่อย ถ้ามันปูที่ยอดสีแดง จะมี รสฝาด
-ใช้เป็นยา สรรพคุณทางยา ราก ลำต้น แก้ร้อนใน เป็นยาบำรุง
ระยะเวลาออกดอก/ติดผล ---มีนาคม-ตุลาคม
ขยายพันธุ์---ตอนกิ่ง, เมล็ด แยกต้นเล็กไปปลูก

ทองแมว/Gmelina elliptica

[g-MEL-in-uh] [ɪ-ˈLɪp tɪk-ka]

ชื่อวิทยาศาสตร์---Gmelina elliptica Sm.(1810)
ชื่อพ้อง---Has 5 Synonyms.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:862937-1#synonyms   
---Gmelina asiatica f. inermis Moldenke.(1984)
---Gmelina integrifolia W.Hunter.(1909)
---Gmelina tomentosa H.R.Fletcher.(1938)
---Gmelina tonkinensis Moldenke.(1940)
---Gmelina villosa Roxb.(1820)
ชื่อสามัญ---Badhara-bush, Asiatic beechberry, Oval-leafed gmelina, Common bulang, Parrot's beak.
ชื่ออื่น---กระเบี้ยเหลือง (ศรีสะเกษ); คางแมว (ภาคกลาง, ภาคใต้); จิงจาย (นราธิวาส , นครศรีธรรมราช); ทองแมว, ทำเมีย (กาญจนบุรี); ทองแมว กันจาน (สระบุรี); นมแมว, ส้มแมว (ราชบุรี, ภาคใต้); ปูฉัง (สตูล); บูฉัง (พังงา); จิงจ้อ (ปัตตานี);[INDONESIA: Bulang, Bulangan, Pongranga, Wareng.];[MALAYSIA: Bulangan, Belongeh, Pukang matahari (Peninsular); Bulang, Belongoh, Bulang hutan, Bulang gajah, Bulang kecil, Pukang Mata Hari.];[PALAU: A kulb ne par reth, Kaingebard ra belau.];[PHILIPPINES: Mulawin-aso (Tagalog.); Puhang, Taluñgud, Taluñgun (Sulu.); Bulbuol, Taluñgun, Kaluñgun,Tantuñgun (Panay Bisaya).];[SPANISH: Rais madre de Dios.];[THAI: Krabia lueang (Si Sa Ket); Khang maeo (Central, Peninsular); Ching chai (Narathiwat); Thong maeo (Kanchanaburi); Nom maeo (Ratchaburi, Peninsular).];[VIETNAM: Tu hú lá bầu dục].
ชื่อวงศ์---LAMIACEAE (LABIATAE)
EPPO Code---GMEEL (Preferred name: Gmelina elliptica.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---หมู่เกาะอันดามัน ภูมิภาคอินโดจีน มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์
นิรุกติศาสตร์--- ชื่อสกุลมาจากภาษาละติน 'Gmelina' เพื่อเป็นเกียรติแก่ Johann Gottlieb Gmelin (1709-1755) นักธรรมชาติวิทยาชาวเยอรมัน ; ชื่อสายพันธุ์ 'elliptica' จากภาษาละติน "วงรี" อ้างอิงถึงรูปร่างของใบ
Gmelina elliptica เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระเพรา (Lamiaceae หรือ Labiatae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย James Edward Smith (1759 - 1828) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปีพ.ศ.2353

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในหมู่เกาะอันดามัน, บอร์เนียว, กัมพูชา, จีน (ยูนนาน), ชวา, เกาะซุนดาน้อย, มาเลเซีย, หมู่เกาะมาลูกุ, พม่า, หมู่เกาะนิโคบาร์, ฟิลิปปินส์, สุลาเวสี, สุมาตรา, ประเทศไทยและเวียดนาม เติบโตตามแนวชายฝั่ง ระยะขอบของป่าตามริมฝั่งแม่น้ำและตามริมถนน และในพื้นที่เปิดโล่งอื่น ๆที่ระดับความสูง 0-600 เมตร ในประเทศไทยส่วนมากพบทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ และภาคใต้ ขึ้นตามชายป่าดิบชื้น และป่าชายหาด ความสูงระดับต่ำ ๆ
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มหรือไม้ยืนต้นขนาดเล็ก ลำต้นตั้งตรง สูงประมาณ 2-4 เมตร บางครั้งอาจสูงถึง 12 เมตรและเส้นผ่านศูนย์กลางของลำต้นถึง 25 ซม.ปลายกิ่งมักห้อยลง ตามกิ่งอ่อนมีขนอุย ลำต้นอ่อนเปลือกต้นจะเป็นสีเขียว เมื่อแก่แล้วเปลือกต้นด้านนอกจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอ่อน มีหนามแข็งยาว 0.5-2 ซม.ใบเป็นใบเดี่ยวรูปไข่หรือรูปรี ยาว 3-10 ซม. และกว้าง 3-5 ซม.ออกเรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก ปลายใบแหลม โคนใบมนหรือเกือบกลม แผ่นใบบาง หลังใบด้านบนมีขนขึ้นสั้นนุ่ม ส่วนท้องใบด้านล่างมีขนอุยแกมขนสั้นขึ้นหนานุ่ม สีเขียวเข้มด้านบนใบ สีเขียวเทาด้านล่าง และมีต่อมสีเขียวเล็กๆ ที่ฐานใบ ออกดอกเป็นช่อที่ปลายกิ่งห้อยลง แบบช่อแยกแขนงขนาดเล็กสีเหลืองยาวประมาณ 10 ซม. มีขนสั้นหนานุ่ม มีใบประดับเป็นรูปใบหอก ปลายใบเรียวแหลม ดอกเป็นสีเหลือง มีดอกย่อยประมาณ 17-42 ดอก ผลเป็นผลสดแบบมีเนื้อ ฉ่ำน้ำ รูปกระสวยยาวประมาณ 2 ซม.และเส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5 ซม.ก้านผลยาวประมาณ 4-6 มม.ผลอ่อนเป็นสีเขียว เมื่อสุกจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองมีเมล็ด 2 เมล็ด ส่วนมากมีเมล็ดเดียวที่เจริญ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดเต็ม (ไม่น้อยกว่า 6 ชั่วโมงต่อวัน) หรือร่มเงาบางส่วน ขึ้นได้ในดินทุกชนิด ชอบดินร่วนปนทรายหรือดินเหนียวปนทราย หรือหินปูน ที่มีความชื้นสม่ำเสมอและมีการระบายน้ำดี ค่า pH ของดิน 6.1 ถึง 6.5 (เป็นกรดเล็กน้อย)
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปานกลาง อย่าปล่อยให้ดินแห้งสนิท การรดน้ำต้องสม่ำเสมอและมีปริมาณมากในฤดูร้อน เว้นช่วงในฤดูหนาว
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งเพื่อรักษาขนาดและรูปทรง และเพื่อการเจริญเติบโตใหม่ ตัดแต่งหลังออกดอกหมด การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ควรใส่ปุ๋ยสำหรับวัตถุประสงค์ทั่วไป (ปุ๋ยสูตรเสมอ) อย่างน้อยเดือนละครั้ง ยกเว้นในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงศัตรูพืชรบกวน  
รู้จักอ้นตราย---พืชมีหนามแหลม ใช้ความระมัดระวังอย่างมากในการจัดการ
ใช้ประโยชน์--- พืชนี้เก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้เป็นยาในท้องถิ่น และปลูกในเขตร้อนเป็นไม้ประดับ ใบและผลไม้ถูกนำมาใช้ในการแพทย์แผนโบราณสำหรับโรคที่หลากหลาย
-ใช้เป็นยา ส่วนที่ใช้ ผลและใบ ในคาบสมุทรมาเลเซียพืชใช้พอกสำหรับปวดหัวและผสมกับมะนาวใช้เป็นยาพอกสำหรับอาการบวม -รากจะถูกขูดและหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ ผสมกับปัสสาวะของเด็กเล็กใช้ในการรักษาอาการปวดหัว โรคที่เกี่ยวกับผิวหนังและโรคไขข้อ รากผสมกับมะนาวเพื่อรักษาอาการบวมและโรคโลหิตจาง รากนำไปใช้กับหนังศีรษะเพื่อป้องกันผมร่วง
-ผลไม้ผสมกับมะนาวและกระเทียมที่ใช้ในร่างกายเพื่อรักษาท้องมาน ผลไม้ที่บดเล็กน้อยจะใช้เป็นครีมบำรุงรอบดวงตา
-ใบต้มใช้สำหรับเหงือกอักเสบ
-ยางจากใบหรือผลไม้ใช้เป็นยาหยอดหูแก้ปวดหู
-ในประเทศไทยเปลือกของ Uvaria spp. และ Gmelina elliptica ใช้รักษาอาการคลื่นไส้และอาเจียนในระหว่างตั้งครรภ์
-ตำรายาพื้นบ้านอีสาน ประเทศไทยจะใช้รากทองแมว นำมาผสมกับรากก้านเหลือง รากกระเจียน และรากต่อไส้ ใช้ต้มกับน้ำดื่มเป็นยาบำรุงเลือด ขับน้ำคาวปลาหลังคลอด แก้อาการปวดเมื่อย
-ใช้ปลูกประดับ เหมาะปลูกเป็นไม้พุ่ม ในสวนสาธารณะ, สวนขนาดเล็กและสวนทั่วไป, ปลูกได้ตามชายฝั่งทะเล ทนไอเค็ม
-อื่น ๆเนื้อไม้แข็ง
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด ถูกจัดวางไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'ความกังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2019)
ระยะออกดอก/ติดผล ---เมษายน-สิงหาคม
ขยายพันธุ์--- เมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ

รง/Garcinia hanburyi

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Garcinia hanburyi Hook.f. (1875)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2816884
---Garcinia morella var. pedicellata T.Hanb.(1863.)
ชื่อสามัญ---Gum Cambodge tree, Gamboge, Hanbury's garcinia, Siam gamboge
ชื่ออื่น---รง,รงทอง (จันทบุรี,ตราด); [AYURVEDA: Kankushtha; Kaalakushtha, Tamaala.];[CHINESE: Téng huáng, Téng huáng shù).];[EGYPT: Jarsinya hanburaa.];[GERMAN: Gummi-gutti];[PORTUGUESE: Gambogo, Gamboge-do-sião.];[SWEDISH: Gummiguttaträd];[TAIWAN: Téng huáng zhōngwén.];[THAI: Rong, Rong thong (Chanthaburi, Trat), Ton rong.];[UNANI: Usaar-e-revand.]; [VIETNAM: Đằng hoàng, Vàng nghệ, Trân huỳnh].
ชื่อวงศ์--- CLUSIACEAE (GUTTIFERAE)
EPPO Code---GANHA (Preferred name: Garcinia hanburyi.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซียตะวันออกเฉียงใต้
เขตกระจายพันธุ์---เอเซียตะวันออกเฉียงใต้-ไทย ลาว กัมพูชา เวียตนาม
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Garcinia' เป็นชื่อที่ Linnaeus อุทิศให้กับแพทย์ชาวฝรั่งเศส นักพฤกษศาสตร์ และนักธรรมชาติวิทยา Laurent Garcin (1683-1752) ซึ่งปลูกสมุนไพรในอินเดีย อินโดนีเซีย มาเลเซีย อิหร่าน และอาระเบีย; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'hanbury' เป็นชื่อที่ Linnaeus อุทิศให้กับ Thomas Hanbury (1832-1907) ผู้ใจบุญชาวอังกฤษ นักธุรกิจในประเทศจีน ผู้ก่อตั้ง Hanbury Gardens ที่มีชื่อเสียงใน Mortola di Ventimiglia
Garcinia hanburyi เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์มังคุด (Clusiaceae หรือ Guttiferae) สกุลส้มแขก (Garcinia) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Sir Joseph Dalton Hooker (1817-1911) นักพฤกษศาสตร์ นักชีววิทยาและศัลยแพทย์ ชาวอังกฤษ ในปีพ.ศ.2318
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดจากป่าดิบชื้นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะจากประเทศไทย กัมพูชา ลาว และเวียดนาม เติบโตในป่าฝน พื้นที่ชุ่มน้ำ ที่ระดับความสูง 800 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ในประเทศไทยพบเป็นไม้สวนทางภาคตะวันออก-จันทบุรีและภาคใต้
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นไม่ผลัดใบขนาดเล็กสูง 12-15 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลางลำต้น 20 ซม. เปลือกสีเทาเรียบหนา 4-6 มม.ทุกส่วนมียางเหนียวสีเหลือง ใบเดี่ยวเรียงตรงข้าม รูปไข่ กว้าง4-6ซม.ยาว 8-14 ซม.สีเขียวเข้มมันลื่นโคนใบสอบปลายใบแหลม ใบหนาดอกช่อออกเป็นกระจุกเล็กๆที่ซอกใบ ดอกอาจเป็นดอกเพศเดียว (อาจเป็นดอกเพศผู้ หรือดอกเพศเมียก็ได้) หรือดอกกะเทย; ดอกเพศผู้ค่อนข้างเล็กกว่า และมากกว่าดอกเพศเมียและดอกกะเทย กลีบเลี้ยงคล้ายหนัง รูปรี ยาว 4-6 มม.กลีบดอกรูปไข่สีเหลืองและมีกลิ่นหอม ยาว 6-7 มม. ผลเป็นผลสดอุ้มน้ำแบบมีเนื้อเมล็ดเดียว ค่อนข้างกลม แข็ง เส้นผ่านศูนย์กลาง 2-4 ซม. มีกลีบเลี้ยง 4 กลีบ เมล็ดเป็นรูปไข่มี 1-4 เมล็ด ขนาด 15-20 มม.

Pictures by : https://sadita.vn/chi-tiet-tin/dang-hoang-garcinia-hanburyi-369-10957.html
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดเต็ม (แสงแดดโดยตรงไม่น้อยกว่า 4-6 ชั่วโมงต่อวัน) หรือแสงแดดรำไร (แสงแดดโดยตรงน้อยกว่า 4 ชั่วโมงต่อวัน อย่างน้อย 2-3 ชั่วโมงในตอนเช้า) ขึ้นได้ในดินทุกชนิดค่อนข้างทนต่อดินประเภทต่างๆ ชอบดินที่ชื้น (จะแตกต่างกันไปตามชนิดของดิน) มีการระบายน้ำดี ค่า pH ที่เหมาะสม 6.1-6.5 สามารถเจริญเติบโตได้ในดินที่เป็นกรดมาก อัตราการเจริญเติบโต ปานกลาง
การรดน้ำ---ต้องการน้ำปานกลาง การรดน้ำต้องสม่ำเสมอและมีปริมาณมากในฤดูร้อน  ในช่วง 6 สัปดาห์แรกหลังปลูก ให้รดน้ำ 3 วันครั้งเท่านั้น หลังจากนั้นให้น้ำสัปดาห์ละ 1 ครั้ง และทุก ๆ 2 สัปดาห์ในช่วงฤดูหนาว
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งเพื่อรักษาขนาดและรูปทรงและเพื่อการเจริญเติบโตใหม่ ตัดแต่งหลังออกดอกและออกผลหมด การตัดแต่งกิ่งที่ตาย กิ่งที่เสียหายหรือเป็นโรคสามารถทำได้ตลอดเวลา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยอเนกประสงค์สูตรเสมอทุก 2 สัปดาห์ ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก ปีละ 1 ครั้งหลังการตัดแต่งกิ่ง ปุ๋ยที่ดีที่สุดคือปุ๋ยอินทรีย์ธรรมชาติที่มีเชื้อราไมคอไรซาและแบคทีเรียที่มีประโยชน์
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ยางที่ได้จากลำต้นเป็นยาถ่ายที่รุนแรงใช้สำหรับการรักษาพยาธิตัวตืดใช้สำหรับแผลติดเชื้อ ปวดบวม
-ใช้อื่น ๆไม้ มีสีซีดหรือสีน้ำตาลอมเหลืองมีลักษณะเป็นเม็ดเล็ก ๆ มีเนื้อละเอียดและหนักพอสมควร ใช้งานได้ง่ายต้องใช้การขัดอย่างดี บางครั้งใช้สำหรับงานตกแต่งภายใน
-ต้นไม้มีค่าเพราะยางที่เรียกว่า gamboge ได้จากพืชชนิดนี้ในน้ำยางสีเหลืองประกอบด้วยเรซิน 70 – 80% ยางเหนียว 15 – 25% กรดที่มีมากคือกรดgambogic มักจะถูกเรียกว่า Siam gamboge เป็นสารสีเหลืองทองที่หลั่งออกมาจากแผลในเปลือกใช้สำหรับเคลือบเงา, สีและหมึก มันถูกใช้เป็นเม็ดสีในสีน้ำ
-โดยปกติจะไม่กรีดต้นไม้ก่อนอายุ 20 ปี เมื่อลำต้นมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 15 ซม. มีการทำรอยบากเป็นเกลียวที่ลำต้นใต้กิ่งที่ต่ำที่สุด และเก็บสารหลั่งไว้ในภาชนะไม้ไผ่[303 ] ทุก ๆ 3 วัน เนื้อหาจะถูกเทลงในส่วนของก้านไม้ไผ่ขนาดเล็ก (ยาวประมาณ 75 ซม.) ซึ่งยางเรซินจะจับตัวเป็นก้อนในเวลาประมาณหนึ่งเดือนหรือนานกว่านั้น ภาชนะที่ทำด้วยไม้ไผ่จะถูกทุบให้แตกและเอาไส้ออกด้วยแท่งทรงกระบอก (ท่อ gamboge) ซึ่งเป็นรูปแบบปกติในการค้า บางครั้งก็ปั้นเป็นก้อนและอัดเป็นเค้ก กัมเรซิน (gum-resin) ที่ได้จากพืชชนิดนี้มักเรียกว่า Siam gamboge (เพื่อแยกความแตกต่างจากผลิตภัณฑ์ที่คล้ายกันจากเปลือกของ G. Morella ซึ่งเรียกว่า Indian gamboge) สปีชีส์นี้มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด และสปีชีส์นี้ได้รับการปฏิบัติในอดีตในฐานะความหลากหลาย (variety) ของ G. Morella
รู้จักอันตราย---ยางที่ได้จากต้นได้ถูกนำมาใช้เป็นยาในอดีต อย่างไรก็ตามปริมาณที่มากอาจถึงขั้นเสียชีวิตได้ดังนั้นจึงไม่แนะนำให้ใช้กับมนุษย์อีกต่อไป
ระยะออกดอก/ติดผล---พฤศจิกายน - ธันวาคม/กุมภาพันธ์ - เมษายน
ขยายพันธุ์---เมล็ด (ในสกุลนี้ส่วนใหญ่จะงอกช้าแม้ว่าจะหว่านสดก็ตาม มักใช้เวลา 6 เดือนขึ้นไปในการงอก)

2/7/2022, 5/42023